Γιατί στις 100: Είναι ταυτόχρονα «πολιτική» και «αντιπολεμική» ταινία, που αποπνέει ανθρωπιά, ηθική και αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και συντροφικότητα και στην οποία το μοντάζ χρησιμοποιείται με τέτοια μαεστρία, ώστε η εξέλιξη της ιστορίας να μην αφήνει αδιάφορο το θεατή ακόμα και μέχρι σήμερα. Σε ηλικία 27 ετών, ο σκηνοθέτης είχε ήδη διαχωρίσει το μοντάζ σε είδη, ώστε να το χρησιμοποιεί ακόμα και για πολιτικούς και ιδεολογικούς σκοπούς. Όπως σ’ αυτή την ταινία. Η σκηνή όπου ένα καροτσάκι με το μωρό μέσα, κατρακυλάει σε μια σκάλα στην Οδησσό, ανάμεσα στα πυρά των αντιμαχομένων, έχει μείνει στην ιστορία. Είναι μια από τις καλύτερες ταινίες του 20ού αιώνα.Υπόθεση: Το 1905 στη Ρωσία έχει αρχίσει να «ψιθυρίζεται», ότι κάποια επανάσταση ετοιμάζεται κατά του Τσάρου. Στο τσαρικό θωρηκτό Ποτέμκιν, οι ναύτες αρνούνται να φάνε το κρέας που τους σερβίρεται, επειδή είναι σάπιο. Κάτω από την πίεση του καπετάνιου κάνουν ανταρσία. Ο Τσάρος στέλνει στρατό να τους «νουθετήσει» και στο λιμάνι γίνεται η πρώτη εξέγερση, στη κλιμάκωση της οποίας συμβάλλουν και οι πολίτες.
Σκηνοθεσία: Σεργκέι Αϊζενστάιν
Πρωταγωνιστούν: Γκριγκόρι Αλεξαντρόφ, Βλαντιμίρ Μπάρσκι, Αλεξάντερ Αντόνοφ.
