Γιατί στις 100: Επειδή διαπραγματεύεται το θέμα της βίας, τόσο της άναρχης όσο και της κρατικής, μέσα από μια ιστορία επιστημονικής και πολιτικής φαντασίας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και μια προφητική σάτιρα ηθών για τις κοινωνίες του μέλλοντος (μη ξεχνάμε ότι γυρίστηκε το 1971). Εκτός αυτού, ο τελειομανής Κιούμπρικ παντρεύει ακόμα μια φορά την κλασσική μουσική, με σκηνές που άλλοι σκηνοθέτες πιθανόν να απέφευγαν.Υπόθεση: Μεγάλη Βρετανία στο μέλλον. Ο Άλεξ με τους φίλους του, είναι αληταράδες του αισχίστου είδους, που διασκεδάζουν κλέβοντας, χτυπώντας ανυπεράσπιστους και βιάζοντας. Κάποια στιγμή, ο Άλεξ συλλαμβάνεται και γίνεται ο πρώτος, στον οποίο η Εξουσία θα πειραματιστεί, ώστε να του αποβάλλει τις βίαιες ιδέες. Έτσι, επανέρχεται στην κοινωνία «διορθωμένος», ώστε να τον πιάνει ναυτία και εμετός όποτε ασκεί ή του ασκείται βία. Δυστυχώς γι’ αυτόν, συναντά τα προηγούμενα θύματά του, τα οποία τον εκδικούνται με το ίδιο νόμισμα, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Έτσι η Εξουσία θα τον «επαναφέρει» για να τον χρησιμοποιήσει («κρατική βία») ενάντια στη λαϊκή βία.
Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Πρωταγωνιστούν: Μάλκομ Μακ Ντάουελ, Πάτρικ Μακ Γκι, Μάικλ Μπέιτς
