Γιατί στις 100: Η πρώτη ταινία με τα χαρακτηριστικά του φιλμ νουάρ (αφήγηση off, o ντετέκτιβ, h μοιραία γυναίκα, η ασπρόμαυρη φωτογραφία με τις έντονες φωτοσκιάσεις, το αίνιγμα «ποιος έκανε το φόνο», ανατροπές) Κάθε φορά που το βλέπεις διασκεδάζεις με τη γραφή του Ντάσιελ Χάμετ και τον ήρωα Σαμ Σπέιντ, που σε αυτό το φιλμ βρίσκουν την ιδανική μεταφορά τους. Η αφήγηση είναι στρωτή, ο μοναχικός ντετέκτιβ, ψυχρός και κυνικός επαγγελματίας. Ασυγκίνητος συναισθηματικά, βίαιος αν χρειαστεί και ψύχραιμος απέναντι στις καταστάσεις. Η ατμόσφαιρα όσο χρειάζεται μυστηριώδης, το σενάριο οικονομικό και οι διάλογοι σύντομοι, κοφτοί, μόνον οι απαραίτητοι. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία από τις καλύτερες σε φιλμ-νουάρ. Κλασσική γενικά η ταινία και με τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ Φωτογραφίας, Σεναρίου και Β΄ Αντρικού Ρόλου.Υπόθεση: Ο Σαμ Σπέιντ ψάχνει για το δολοφόνο του συνεταίρου του, που ερευνούσε για κάποιον μυστηριώδη άντρα κατ’ εντολή μιας όμορφης γυναίκας, η οποία όμως του έχει δηλώσει ψεύτικο όνομα. Οι έρευνές του τον οδηγούν σε τρεις παράξενους άντρες, που αναζητούν το μυθικό «Γεράκι της Μάλτας», αλλά και σε ένα καινούργιο φόνο…
Σκηνοθεσία: Τζον Χιούστον
Πρωταγωνιστούν: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Μέρι Άστορ, Γκλάντις Τζορτζ
