Στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ Κουζίνα του Μπουλμέτη είχαμε τον ήρωα της ταινίας που ήταν Έλληνας στην Πόλη, αλλά Τούρκος στην Ελλάδα. Στο Fish ‘n chips του Δημητρίου, έχουμε τον Έλληνα ή Κύπριο της Αγγλίας που είναι Τσάρλι στην Κύπρο. Καμία σύγκριση μεταξύ των δύο ταινιών βέβαια, παρόλο που και οι δύο στοχεύουν στο συναίσθημα. Στην πρώτη είχαμε και μια απαλή πολιτική προσέγγιση. Στη δεύτερη, αυτό απέχει ενώ στο κωμικοτραγικό στοιχείο, στην πρώτη είχαμε μια θεία με Πάρκινσον και στη δεύτερη μια μητέρα με Αλτσχάιμερ, η οποία επειδή ξεχνάει, όταν επιστρέφει στα Κατεχόμενα δεν κάνει κανένα πολιτικό σχόλιο, παρά μόνο μαζεύει πάτριο χώμα σε μια νάιλον σακούλα, που στο τέλος της ταινίας την παίρνει ο αέρας χωρίς το χώμα.
Το Fish ‘n chips είναι μια άνιση ταινία, η οποία σε πρώτο επίπεδο ασχολείται με τον μετανάστη που δεν θέλει να ενσωματωθεί και επιθυμεί την επιστροφή στην πατρίδα, μαζί με τη σύντροφό του και την κόρη της, που συμπτωματικά είναι και αυτή μετανάστρια από τη Γερμανία. Σε δεύτερο επίπεδο, έχουμε τα οικογενειακά δεσμά και τις αβεβαιότητες που προκύπτουν (ο ήρωας έχει τον αδερφό του που θα τον φιλοξενήσει, αλλά δεν λογαριάζει εάν θα τον θέλει και η νύφη του), αλλά κα ιτις προτεραιότητες που μπαίνουν μεταξύ πατρίδας και οικογένειας. Σε τρίτο επίπεδο έχουμε την ανασφάλεια που δημιουργεί η ξενιτιά και τις επιπτώσεις της στη νέα γενιά, η οποία αναζητεί και αυτή την ταυτότητά της και μη βρίσκοντάς την καταφεύγει στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ.
Το πολυεπίπεδο του χαρακτήρα της ταινίας, δυσκολεύει την τυπική ταυτοποίησή της, αλλά όχι και την παρακολούθηση. Βλέπεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, μιας και διαθέτει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, σωστές ερμηνείες, easy listening μουσική και δείχνει μια Κύπρο όπως σπάνια την έχουμε δει στο σινεμά. Ακόμα και ως περιτριγυρισμένη από πάγο, σε μια αλληγορική σκηνή προς το τέλος, που ξαφνιάζει τον χαλαρό –μέχρι εκείνη την ώρα- θεατή.
Υπόθεση: Ο Άντυ, ένας Κύπριος μετανάστης που έχει περάσει όλη του τη ζωή τηγανίζοντας «fish and chips» στο Λονδίνο, αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του και να ανοίξει τη δική του επιχείρηση. Κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, αλλά πολύ σύντομα αυτό μετατρέπεται σε εφιάλτη, καθώς ο Άντυ έχει ξεχάσει κάτι πολύ βασικό: η Κύπρος δεν είναι Λονδίνο...
Σκηνοθεσία: Ηλία Δημητρίου
Με τους: Μάριο Ιωάννου, Marlen Kaminsky, Anne - Μarie O' Sullivan, Διομήδη Κουφτερό, Άλκηστι Παυλίδου, Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Αντρέα Φυλακτού, Στέφανι Νεοφύτου
(Προβάλλεται στο ΔΑΝΑΟ)
(Κριτική μου στο myFilm)
Το Fish ‘n chips είναι μια άνιση ταινία, η οποία σε πρώτο επίπεδο ασχολείται με τον μετανάστη που δεν θέλει να ενσωματωθεί και επιθυμεί την επιστροφή στην πατρίδα, μαζί με τη σύντροφό του και την κόρη της, που συμπτωματικά είναι και αυτή μετανάστρια από τη Γερμανία. Σε δεύτερο επίπεδο, έχουμε τα οικογενειακά δεσμά και τις αβεβαιότητες που προκύπτουν (ο ήρωας έχει τον αδερφό του που θα τον φιλοξενήσει, αλλά δεν λογαριάζει εάν θα τον θέλει και η νύφη του), αλλά κα ιτις προτεραιότητες που μπαίνουν μεταξύ πατρίδας και οικογένειας. Σε τρίτο επίπεδο έχουμε την ανασφάλεια που δημιουργεί η ξενιτιά και τις επιπτώσεις της στη νέα γενιά, η οποία αναζητεί και αυτή την ταυτότητά της και μη βρίσκοντάς την καταφεύγει στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ.
Το πολυεπίπεδο του χαρακτήρα της ταινίας, δυσκολεύει την τυπική ταυτοποίησή της, αλλά όχι και την παρακολούθηση. Βλέπεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον, μιας και διαθέτει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, σωστές ερμηνείες, easy listening μουσική και δείχνει μια Κύπρο όπως σπάνια την έχουμε δει στο σινεμά. Ακόμα και ως περιτριγυρισμένη από πάγο, σε μια αλληγορική σκηνή προς το τέλος, που ξαφνιάζει τον χαλαρό –μέχρι εκείνη την ώρα- θεατή.
Υπόθεση: Ο Άντυ, ένας Κύπριος μετανάστης που έχει περάσει όλη του τη ζωή τηγανίζοντας «fish and chips» στο Λονδίνο, αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του και να ανοίξει τη δική του επιχείρηση. Κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, αλλά πολύ σύντομα αυτό μετατρέπεται σε εφιάλτη, καθώς ο Άντυ έχει ξεχάσει κάτι πολύ βασικό: η Κύπρος δεν είναι Λονδίνο...
Σκηνοθεσία: Ηλία Δημητρίου
Με τους: Μάριο Ιωάννου, Marlen Kaminsky, Anne - Μarie O' Sullivan, Διομήδη Κουφτερό, Άλκηστι Παυλίδου, Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Αντρέα Φυλακτού, Στέφανι Νεοφύτου
(Προβάλλεται στο ΔΑΝΑΟ)
(Κριτική μου στο myFilm)
