28/7/12

Και ξαφνικά, νοστάλγησα το 2004

Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα και πολλά πράγματα από τους ξενέρωτους και ας είχε τη σκηνοθεσία ο Ντάνι Μπόιλ του Slumdog millionaire και του Trainspotting. Σφιχτή η σκηνοθεσία, αλλά τί να το κάνεις; Άνευρη και χωρίς παλμό. Ήρθε καπάκι και ο Έλληνας εκφωνητής της ψηφιακής και υψηλής ευκρίνειας ERT HD, ο οποίος την πρώτη 1 ώρα και 20 λεπτά δεν καταλάβαινα τι έλεγε και νόμιζα ότι έφταιγε ο δέκτης μου (μετά ανέβασαν λίγο την ένταση, αλλά από ορθοφωνία, άστα...) και με χάλασε τελείως. 
Αυτό που με αποτελείωσε, ήταν η στυλιστική εμφάνιση της χώρας μας. Χάθηκε κάτι πιό ανοιχτόχρωμο; Έπρεπε να δείξουμε την οικονομική μας κατάθλιψη; Ευτυχώς που κουνούσε δεξιά αριστερά τη γαλανόλευκη ο Νικολαΐδης και φάνηκε λίγο χρώμα...
Η έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας υπήρξε σκάλες ανώτερη και μη μου κατηγορείτε τον κ. Κωστάλα ότι μιλούσε πολύ. Τουλάχιστον μιλούσε με ευκρίνεια (και ας μην είχαμε υψηλή ευκρίνεια στους δέκτες μας).