Ξεκίνησα το τελευταίο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Bell. Ήδη έχω διαβάσει τις 100 από τις 848 σελίδες του και ομολογώ ότι ο συγγραφέας είναι μάγος της γραφής. Από την πρώτη σελίδα αισθάνεσαι αυτό που απαιτούσε ο σκηνοθέτης Φρανσουά Τριφό από κάθε σωστή κινηματογραφική ταινία: το suspense, την αίσθηση δηλαδή της εκκρεμότητας. Ο ήρωας του μυθιστορήματος, ένας τριανταπεντάχρονος καθηγητής αγγλικής φιλολογίας από εκεί που ζει
ήσυχα στο Λίσμπον Φολς του Μέιν, ξαφνικά με την προτροπή ενός φίλου του, που του
εκμυστηρεύεται ένα μυστικό, μπλέκει σε μια υπόθεση ταξιδιού στο χρόνο και βρίσκεται αντιμέτωπος με το δίλημμα: να επιστρέψει πίσω στο χρόνο και να σώσει τον Πρόεδρο Κένεντι από τις σφαίρες του Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ ή όχι; Η αφήγηση είναι τόσο απλή, γλαφυρή και περιγραφική της εποχής, τόσο του 2011, όσο και του 1958 που του αφηγείται ο φίλος του, που νομίζεις ότι διαβάζεις κάποιο χρονικογράφο να αφηγείται τις διαφορετικές απόψεις κάποιων πάνω σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Έχω διαβάσει μόνο 100 σελίδες, υπολογίζω με το ρυθμό αυτό ότι θα έχω τελειώσει αυτό το έπος σε 4 - 5 μέρες (ίσως και λιγότερο), αλλά ήδη έχω τη γνώμη ότι είναι το καλύτερο φανταστικό μυθιστόρημα με θέμα το "ταξίδι στο χρόνο" που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα.
Θα επανέλθω...
