Έτσι λοιπόν, πτωχεύουμε με 153 ψήφους και 128 αρνητικούς και 18 παρόντες (που δεν κατάλαβα ποτέ το «παρών» σε μια ψηφοφορία, ίσως και να σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση «δεν ξέρω τι θέλω» και στη χειρότερη «δεν ξέρω τι μου γίνεται») και συνεχίζουμε να ζούμε με ανασφάλεια.
Βέβαια αυτοί που οραματίζονται εκλογές, επειδή δεν υπήρξε πλειοψηφία στην απόφαση, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Πόσος καιρός έχει περάσει από τις προηγούμενες; Μήπως μας έλυσαν το πρόβλημα; Ή μήπως θα μας το λύσουν οι επόμενες;
Έχω γράψει κατά καιρούς, ότι οι σημερινοί πολιτικοί έχουν κάνει τον κύκλο τους. Τους είδαμε. Μας μάγεψαν. Τους ψηφίσαμε και τους ξαναψηφίσαμε. Φάνηκαν μικρότεροι των περιστάσεων και είναι απορίας άξιον πως επιμένουν να κινούνται σα να θέλουν και πάλι τη ψήφο μας. Οι δε επόμενες εκλογές μόνο σε έξοδα θα βάλουν τη χώρα. Και σε νέες περιπέτειες, αν αλλάξουν τα ποσοστά σε ορισμένα κόμματα και όλοι πλέον καταλαβαίνουν ποια θα είναι αυτά, τα οποία επ’ ουδενί θα ήθελαν να κυβερνήσουν. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι έτοιμος ακόμα να κυβερνήσει. Τι μένει λοιπόν;
Μένει, να ξεπεταχτούν απ’ όλους τους χώρους καινούργια πρόσωπα, με άλλη νοοτροπία και ειλικρινή πρόθεση. Την πρόθεση να πληροφορηθεί το ευρύ κοινό, πως όταν μιλάμε για «ανάπτυξη», σ’ αυτή τη χώρα, μιλάμε για δουλειά στη γεωργία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό, που είναι τα μόνα που διαθέτουμε κάτω από το μεσογειακό μας ήλιο. Εκτός αν υπάρχει κάποιο άλλο είδος πρωτογενούς παραγωγή και δεν το ξέρω: κάποιες βαριές ή «ελαφριές» βιομηχανίες, που θα μας φέρουν χρήματα και όχι δάνεια. Να μου γράψετε, παρακαλώ…
Προχθές, διάβαζα στο ΒΗΜΑ της Κυριακής ότι «Η παραγωγή Καπνού της Ελλάδας το 2012 έχει περιοριστεί στα 26 εκατομμύρια κιλά ετησίως, όταν το 2005 οι έλληνες καπνοπαραγωγοί παρήγαγαν 110 εκατ. κιλά». Γεγονός που οφείλεται στο ότι «πολιτεία, αλλά και αγροτικές οργανώσεις συναποφάσισαν να δεχτούν από το 2006, «την αποσύνδεση (decoupling) κατά 100% των επιδοτήσεων από την παραγωγή. Δηλαδή, να λαμβάνει ο αγρότης επιδότηση, ανεξάρτητα από το αν παράγει ή όχι, με αποτέλεσμα οι καλλιέργειες να εγκαταλειφθούν και να γεμίσουν τα καφενεία από καπνοπαραγωγούς, που περίμεναν βρέξει-χιονίσει την επιταγή από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να πληρωθούν». Με το να γεμίζουν τα χωράφια μόνο με φωτοβολταϊκά, δεν πάμε μπροστά. Το έχω ξαναγράψει αυτό και λυπάμαι που επανέρχομαι.
Βέβαια αυτοί που οραματίζονται εκλογές, επειδή δεν υπήρξε πλειοψηφία στην απόφαση, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Πόσος καιρός έχει περάσει από τις προηγούμενες; Μήπως μας έλυσαν το πρόβλημα; Ή μήπως θα μας το λύσουν οι επόμενες;
Έχω γράψει κατά καιρούς, ότι οι σημερινοί πολιτικοί έχουν κάνει τον κύκλο τους. Τους είδαμε. Μας μάγεψαν. Τους ψηφίσαμε και τους ξαναψηφίσαμε. Φάνηκαν μικρότεροι των περιστάσεων και είναι απορίας άξιον πως επιμένουν να κινούνται σα να θέλουν και πάλι τη ψήφο μας. Οι δε επόμενες εκλογές μόνο σε έξοδα θα βάλουν τη χώρα. Και σε νέες περιπέτειες, αν αλλάξουν τα ποσοστά σε ορισμένα κόμματα και όλοι πλέον καταλαβαίνουν ποια θα είναι αυτά, τα οποία επ’ ουδενί θα ήθελαν να κυβερνήσουν. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι έτοιμος ακόμα να κυβερνήσει. Τι μένει λοιπόν;
Μένει, να ξεπεταχτούν απ’ όλους τους χώρους καινούργια πρόσωπα, με άλλη νοοτροπία και ειλικρινή πρόθεση. Την πρόθεση να πληροφορηθεί το ευρύ κοινό, πως όταν μιλάμε για «ανάπτυξη», σ’ αυτή τη χώρα, μιλάμε για δουλειά στη γεωργία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό, που είναι τα μόνα που διαθέτουμε κάτω από το μεσογειακό μας ήλιο. Εκτός αν υπάρχει κάποιο άλλο είδος πρωτογενούς παραγωγή και δεν το ξέρω: κάποιες βαριές ή «ελαφριές» βιομηχανίες, που θα μας φέρουν χρήματα και όχι δάνεια. Να μου γράψετε, παρακαλώ…
Προχθές, διάβαζα στο ΒΗΜΑ της Κυριακής ότι «Η παραγωγή Καπνού της Ελλάδας το 2012 έχει περιοριστεί στα 26 εκατομμύρια κιλά ετησίως, όταν το 2005 οι έλληνες καπνοπαραγωγοί παρήγαγαν 110 εκατ. κιλά». Γεγονός που οφείλεται στο ότι «πολιτεία, αλλά και αγροτικές οργανώσεις συναποφάσισαν να δεχτούν από το 2006, «την αποσύνδεση (decoupling) κατά 100% των επιδοτήσεων από την παραγωγή. Δηλαδή, να λαμβάνει ο αγρότης επιδότηση, ανεξάρτητα από το αν παράγει ή όχι, με αποτέλεσμα οι καλλιέργειες να εγκαταλειφθούν και να γεμίσουν τα καφενεία από καπνοπαραγωγούς, που περίμεναν βρέξει-χιονίσει την επιταγή από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να πληρωθούν». Με το να γεμίζουν τα χωράφια μόνο με φωτοβολταϊκά, δεν πάμε μπροστά. Το έχω ξαναγράψει αυτό και λυπάμαι που επανέρχομαι.
