• Είναι Τρίτη (27/11/12) πρωί και γράφω ακούγοντας στο ραδιόφωνο, τα αποτελέσματα της περίφημης σύσκεψης του Eurogroup και τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και άλλων παραγόντων.
• Και επειδή ζούμε στην εποχή που «ποιείται» επικοινωνία και όχι πολιτική, θυμήθηκα κάτι.
• Είπε ο πρωθυπουργός μας μετά τη σύσκεψη του Eurogroup, τη γνωστή φράση «αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα» (που είχε πει και η Σκάρλετ Ο’ Χάρα στο τέλος τού «Όσα παίρνει ο άνεμος», όταν πλέον έχει μείνει μόνη και αποφασίζει να γυρίσει πίσω, στο σπίτι, στην πατρίδα).
• Την είπε, δε λέω, και ήχησε ωραία στ’ αυτιά μας.
• Τα παραχαϊδεμένα.
• Αλλά δεν ξεχνάω, ότι πριν πει αυτή τη φράση η συμπαθής Σκάρλετ, είχε ακούσει εκείνη την, επίσης γνωστή φράση.
• Τη φράση της αδιαφορίας: «Ειλικρινά, αγαπητή μου, δε μου καίγεται καρφί».
• Ήταν η κυνική απάντηση του γοητευτικού τυχοδιώκτη, και αναχωρούντος από τη ζωή της, Ρετ Μπάτλερ, στην απόγνωσή της που είχε εκφρασθεί με την απορία: «Φεύγεις; κι εγώ τι θα απογίνω τώρα;».
• Αν θυμάστε τη σκηνή, η Σκάρλετ αντίκριζε τα ερείπια που είχε αφήσει πίσω του –και στο κτήμα της– ο αμερικανικός εμφύλιος και είχε στρέψει το βλέμμα της προς τον Ρετ, ζητώντας του, για άλλη μια φορά, συμπαράσταση.
• Εκείνος όμως είχε βαρεθεί να την αγαπά και να συμπαρίσταται, σ’ εκείνη την ψηλομύτα και αλαζόνα, που πίστευε πως ήταν το κέντρο του σύμπαντος και σκεπτόταν μόνο τον εαυτό της.
• Εκείνη που ζούσε, όπως θα λέγαμε σήμερα, στην κοσμάρα της. Αν σας θυμίζει κάτι αυτό…
• Θα μου πείτε τώρα, του τυχοδιώκτη Ρετ Μπάτλερ δεν του καιγόταν καρφάκι, αλλά το Eurogroup αποφάσισε να δώσει 31,2 δις μπροστά και σταδιακά, ανάλογα με την εφαρμογή των 72 δεσμεύσεων, τα υπόλοιπα 13 δις ευρώ.
• Κι εγώ θα απαντήσω: «Ανάλογα με την εφαρμογή των δεσμεύσεων».
• Διότι, χωρίς την εφαρμογή των δεσμεύσεων, πραγματικά οι άνθρωποι «δεν τους καίγεται καρφί» για το τι θα απογίνουμε στη συνέχεια.
• Πάλι απαισιόδοξα το τελείωσα. Αλλά, φταίει η φράση «αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα», που είπε ο πρωθυπουργός;
• Τέλος πάντων, ας είμαστε αισιόδοξοι…
• Χρήματα λαβαίνουμε και αυτά θα είναι τα τελευταία μέτρα.
• Που ψήφισε η κυβέρνηση Σαμαρά.
• Τα άλλα, θα τα ψηφίσει η κυβέρνηση Τσίπρα…
• Είδατε; Δεν μπορώ να αποφύγω τις κακές σκέψεις.
• Και ξέρετε γιατί; Διότι, γνωρίζω καλά τη νοοτροπία μας, που δεν αλλάζει εύκολα.
• Όπως έχω γράψει και παλαιότερα, η κρίση στη χώρα μας δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά και κοινωνική και ιδεολογική.
• Διαπιστώνω δε, πως αυτοί που μας διοικούν, μιλούν ακόμα με την κομματική γλώσσα του προηγούμενου αιώνα και δείχνουν ότι ενδιαφέρονται μόνο για πάρτη τους και για την πελατεία τους.
• Αλλά γιατί αναφέρομαι σ’ αυτούς και δεν ξεκινώ από τους ταγούς της παιδείας μας;
• Όταν 49 καθηγητές του Πολυτεχνείου, για λόγους σκοπιμότητας, δεν ψηφίζουν τα όργανα διοίκησης των Πανεπιστημίων, επικαλούμενοι «μη εξοικείωση με τις νέες τεχνολογίες», (και παράλληλα ζητούν ακύρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας), τι παράδειγμα μπορούν να δώσουν στους φοιτητές τους, που αποτελούν το μέλλον της χώρας;
• Εμείς δε, οι απλοί άνθρωποι σε τι μπορούμε να ελπίζουμε;
(Δημοσιεύτηκε στην Αμαρυσία στις 30/11/2012)
