Ολοκληρώθηκε η τριλογία της E. L. James, που έφερε τα πάνω κάτω στην ελαφριά λογοτεχνία και της οποίας το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» διάβασα πρόσφατα απνευστί, όχι λόγω της λογοτεχνικής του αξίας, όσο από περιέργεια.
Πρόκειται για μια καραυγαλέα περίτπωση μυθιστορήματος που διαβάζεται ακόμα και πηδώντας σελίδες. Αν το πάρεις στα σοβαρά, μπορείς να πεις ότι είναι ευχάριστο και ίσως τρυφερό. Διότι το διάβασα κι αυτό. Η ουσία είναι ότι οι περιπέτειες μιας φοιτητριούλας 21 ετών, άβγαλτης και παρθένας που πέφτει στα χέρια ενός πανέμορφου και πάμπλουτου άντρα, που θέλει να παίξει μαζί της το παιχνίδι του Κυρίαρχου αρσενικού με την Υποτακτική παιδούλα, είναι ελκυστικό τόσο μεταξύ των καταπιεσμένων σεξουαλικά γυναικών, όσο και μεταξύ των περίεργων αντρών.
Προσέξτε πως εξελίσσεται η υπόθεση, αυτού του αλλόκοτου ρομάντσου: Η φοιτήτρια λογοτεχνίας Αναστάζια Στιλ παίρνει συνέντευξη, για το περιοδικό του Πανεπιστημίου, από τον επιτυχημένο επιχειρηματία Κρίστιαν Γκρέυ (σ.σ. grey, όπως γκρι χρώμα στα αγγλικά) . Νιώθει αμέσως τη δύναμη της γοητείας του, αλλά ταυτόχρονα η σκέψη του, της προκαλεί βαθιά ανασφάλεια. Πεπεισμένη ότι η συνάντησή τους δεν πήγε καλά, προσπαθεί να τον βγάλει από το μυαλό της, ώσπου εκείνος εμφανίζεται αναπάντεχα στο μαγαζί που δουλεύει και της προτείνει να βγουν.
H Αναστάζια σοκάρεται μόλις συνειδητοποιεί πόσο πολύ επιθυμεί αυτόν τον άνδρα. Και, όταν εκείνος την προειδοποιεί να μείνει σε απόσταση, αυτό την κάνει να τον θέλει ακόμα περισσότερο.
Όμως ο Γκρέυ βασανίζεται από τους δικούς του δαίμονες και η ανάγκη να εξουσιάζει τον κυριεύει. Καθώς ξεκινούν μια παθιασμένη ερωτική σχέση, η Αναστάζια ανακαλύπτει περισσότερα για τις δικές της επιθυμίες καθώς και για τα σκοτεινά μυστικά που ο Γκρέυ κρατά κρυμμένα στις σκιές της προσωπικότητάς του (σ.σ. shades of his personality, or shades of Grey).
Όπως προανάφερα, το βιβλιο δεν αποτελεί και δείγμα υψηλής λογοτεχνίας και αν κριθεί από τις πρώτες 250 σελίδες επί συνόλου 700 της ελληνικής έκδοσης, η μετάφραση δεν βοηθά στην ανάδειξη του ύφους της συγγραφέως. Ένα μόνο παράδειγμα αρκεί: σε κάποια στιγμή που η ηρωίδα έχει τρακ μπροστά στον πλούσιο, γοητευτικό άντρα και βιάζεται να τον εξυπηρετήσει, αυτός της λέει ότι δεν υπάρχει λόγος να βιάζεται χρησιμοποιώντας τον αγγλικό ιδιωματισμό «take your time» («με την ησυχία σου», όπως θα λέγαμε εμείς), πλην όμως η μεταφράστρια βάζει στο στόμα του τη φράση «πάρε το χρόνο σου» (δηλαδή, σα να μετέφραζε ένας άγγλος τη φράση «με την ησυχία σου» σε «with your quitness» και ο άγγλος αναγνώστης να μη καταλάβαινε τίποτα φυσικά).
Πάντως, πρόκειται για ένα ανάγνωσμα, λεπτομερούς περιγραφής σεξουαλικών φαντασιώσεων και πολυτελών καταστάσεων, το οποίο δεν απαιτεί ιδιαίτερη συγκέντρωση και αυτός είναι ένας από τους λόγους της τεράστιας επιτυχίας του.
Όπως άλλωστε είπε και η συγγραφέας με αφοπλιστική ειλικρίνεια, σε μια συνένετυξη: «Οι αναγνώστριές μου προέρχονται από όλα τα ηλικιακά και κοινωνικά στρώματα. Κάποιες θέλουν να ζήσουν τη φαντασίωση στο βιβλίο, κάποιες άλλες τη μεταφέρουν και στην πραγματική ζωή. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένας ωραίος τρόπος να ξεχάσεις τα πιάτα και την μπουγάδα» και την οικονομική κρίση, θα συμπλήρωνα.
Στη χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ σε μετάφραση Τιτίνας Σπερελάκη. Κυκλοφορούν επίσης, το «Πενήντα πιο σκοτεινές αποχρώσεις του γκρι» και το «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι: η απελευθέρωση».
Προσέξτε πως εξελίσσεται η υπόθεση, αυτού του αλλόκοτου ρομάντσου: Η φοιτήτρια λογοτεχνίας Αναστάζια Στιλ παίρνει συνέντευξη, για το περιοδικό του Πανεπιστημίου, από τον επιτυχημένο επιχειρηματία Κρίστιαν Γκρέυ (σ.σ. grey, όπως γκρι χρώμα στα αγγλικά) . Νιώθει αμέσως τη δύναμη της γοητείας του, αλλά ταυτόχρονα η σκέψη του, της προκαλεί βαθιά ανασφάλεια. Πεπεισμένη ότι η συνάντησή τους δεν πήγε καλά, προσπαθεί να τον βγάλει από το μυαλό της, ώσπου εκείνος εμφανίζεται αναπάντεχα στο μαγαζί που δουλεύει και της προτείνει να βγουν.
H Αναστάζια σοκάρεται μόλις συνειδητοποιεί πόσο πολύ επιθυμεί αυτόν τον άνδρα. Και, όταν εκείνος την προειδοποιεί να μείνει σε απόσταση, αυτό την κάνει να τον θέλει ακόμα περισσότερο.
Όμως ο Γκρέυ βασανίζεται από τους δικούς του δαίμονες και η ανάγκη να εξουσιάζει τον κυριεύει. Καθώς ξεκινούν μια παθιασμένη ερωτική σχέση, η Αναστάζια ανακαλύπτει περισσότερα για τις δικές της επιθυμίες καθώς και για τα σκοτεινά μυστικά που ο Γκρέυ κρατά κρυμμένα στις σκιές της προσωπικότητάς του (σ.σ. shades of his personality, or shades of Grey).
Όπως προανάφερα, το βιβλιο δεν αποτελεί και δείγμα υψηλής λογοτεχνίας και αν κριθεί από τις πρώτες 250 σελίδες επί συνόλου 700 της ελληνικής έκδοσης, η μετάφραση δεν βοηθά στην ανάδειξη του ύφους της συγγραφέως. Ένα μόνο παράδειγμα αρκεί: σε κάποια στιγμή που η ηρωίδα έχει τρακ μπροστά στον πλούσιο, γοητευτικό άντρα και βιάζεται να τον εξυπηρετήσει, αυτός της λέει ότι δεν υπάρχει λόγος να βιάζεται χρησιμοποιώντας τον αγγλικό ιδιωματισμό «take your time» («με την ησυχία σου», όπως θα λέγαμε εμείς), πλην όμως η μεταφράστρια βάζει στο στόμα του τη φράση «πάρε το χρόνο σου» (δηλαδή, σα να μετέφραζε ένας άγγλος τη φράση «με την ησυχία σου» σε «with your quitness» και ο άγγλος αναγνώστης να μη καταλάβαινε τίποτα φυσικά).
Πάντως, πρόκειται για ένα ανάγνωσμα, λεπτομερούς περιγραφής σεξουαλικών φαντασιώσεων και πολυτελών καταστάσεων, το οποίο δεν απαιτεί ιδιαίτερη συγκέντρωση και αυτός είναι ένας από τους λόγους της τεράστιας επιτυχίας του.
Όπως άλλωστε είπε και η συγγραφέας με αφοπλιστική ειλικρίνεια, σε μια συνένετυξη: «Οι αναγνώστριές μου προέρχονται από όλα τα ηλικιακά και κοινωνικά στρώματα. Κάποιες θέλουν να ζήσουν τη φαντασίωση στο βιβλίο, κάποιες άλλες τη μεταφέρουν και στην πραγματική ζωή. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένας ωραίος τρόπος να ξεχάσεις τα πιάτα και την μπουγάδα» και την οικονομική κρίση, θα συμπλήρωνα.
Στη χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ σε μετάφραση Τιτίνας Σπερελάκη. Κυκλοφορούν επίσης, το «Πενήντα πιο σκοτεινές αποχρώσεις του γκρι» και το «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι: η απελευθέρωση».
(Δημοσιεύτηκε στην Αμαρυσία στις 3/1/2013)
