Ενώ δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι τα γεγονότα με αναγκάζουν. Επίσης, ενώ δεν θέλω να παριστάνω τον "μετά Χριστόν προφήτη", πάλι τα γεγονότα με αναγκάζουν. Έχω γράψει πολλές φορές ότι στη βία, απ' όπου και αν ασκείται δεν υπάρχουν όρια και κανείς δεν μπορεί να τα προσδιορίσει. Υπάρχουν όμως πολιτικές που ουσιαστικά υποθάλπτουν την άσκηση της βίας και οι πολιτικές είναι αυτές που πριν λίγο καιρό, χαρακτήριζαν ορισμένες βίαιες (και εγκληματικές) πράξεις, ως "κοινωνικές εκρήξεις". Τότε λοιπόν αναρωτιόμουν: ποιός θα ορίσει πότε σταματάει η "κοινωνική έκρηξη" και αρχίζει η "εγκληματική πράξη"; Εξέφραζα δε την απορία μου, τι θα συμβεί όταν ξεπεραστεί το όριο. Να λοιπόν, που φτάσαμε στο σημείο να πολυβολούνται τα γραφεία ενός κόμματος και ακόμα μέχρι τώρα που γράφω αυτή την ανάρτηση, κανείς δεν έχει "δικαιολογήσει", δεν έχει "αναλάβει την ευθύνη" αυτής της πράξης.
Θα μπορούσε να είναι και αυτή η ενέργεια "κοινωνική έκρηξη", όπως ήταν το "πέταγμα των γιαουρτιών" πριν ένα χρόνο; Ποιός ξέρει; Διότι, αν διαβάσει κάποιος σχετικά ρεπορτάζ, τα όπλα σήμερα έχουν αρχίσει να πωλούνται πιό εύκολα απ' ότι τα παλιά χρόνια και έτσι, άλλος έχει λεφτά για γιαούρτια, όταν θέλει να εκφράσει την αγανάκτησή του και άλλος έχει λεφτά για όπλα. Ποιός θα το ελέγξει; Το κράτος θα μου πείτε, όπως λένε όλοι, όταν θέλουν να "πετάξουν" από πάνω τους την ευθύνη. Όταν γράφω "όλοι" δεν αναφέρομαι φυσικά στους θαμώνες των καφενείων, που λύνουν όλα τα προβλήματα σε συζητήσεις πάνω στα "καυτά θέματα της επικαιρότητας", όπου για όλα φταίει το κράτος (ακόμα και όταν οι ίδιοι θέλουν να αγοράζουν προϊόντα χωρίς απόδειξη).. Αναφέρομαι σε εκείνους τους βουλευτές (που απαρτίζουν και τη νομοθετική μας εξουσία), που παλαιότερα δικαιολογούσαν τις εξάρσεις βίας και έλεγαν ότι πρόκειται για "κοινωνικές εκρήξεις". Αν δε η βία είχε ασκηθεί στα δικά τους γραφεία, ήταν "τρομοκρατική πράξη, που δεν θα περάσει", όταν δε είχε ασκηθεί σε γραφεία του άλλου κόμματος, μπορούσε να είναι ακόμα και "προβοκατόρικη πράξη" (έχουν ακουστεί όλες οι εκδοχές).
Η ουσία είναι μια, για να μην πολυλογώ: Η βία είναι σαν τις αρρώστιες. Εάν κάνεις προληπτικές εξετάσεις, μπορείς να προλάβεις την επιδείνωση, ακόμα και να θεραπεύσεις. Εάν αφήσεις το σύμπτωμα στην τύχη του, ή εάν νομίζεις ότι με ασπιρίνες (με λόγια κενά) θα αντιμετωπίσεις κάθε σύμπτωμα, τότε σύντομα θα πληρώσεις το τίμημα της αμέλειας. Λυπάμαι, που υπάρχουν πολιτικοί που δεν μπόρεσαν να ξεχωρίσουν τις πραγματικά κοινωνικές, από τις "άλλες" εκρήξεις και τώρα (καταδικάζοντας με καθυστέρηση, αυτές τις πράξεις) προσπαθούν να θερίσουν ό,τι έσπειραν.
