Μια ταινία γεμάτη λυρισμό και με ένα τέλος που αποπνέει αισιοδοξία.
Μια ταινία για τον κόσμο μας και τις αντιφάσεις του. Για τους ανθρώπους
αυτούς που βρίσκουν τη δύναμη να στέκονται ζωντανοί, ακόμα και όταν
βλέπουν ότι το μέρος που τους γέννησε πεθαίνει και ταυτόχρονα διατηρούν
την ελπίδα και το εορταστικό πνεύμα που το καθορίζει.
Αυτοί οι άνθρωποι, είναι η εξάχρονη Χάσπαπι και ο πατέρας της Γουίνκ,
που ζουν σε μια περιοχή τόσο μακριά, αλλά και τόσο κοντά μας. Σε μια
περιοχή γεμάτη λάσπη, βρώμα και βιομηχανικά σκουπίδια, η οποία
πλήττεται από κυκλώνες (Νότια Λουιζιάνα) που δεν σου επιτρέπουν να
σηκώσεις κεφάλι. Κι όμως η Χάσπαπι (η 11χρονη Κουβένζανε Γουάλις φοράει
τα γυαλιά σε μεγάλους ηθοποιούς) αντέχει, μάχεται να επιβιώσει και
προσπαθεί να σώσει και τον πατέρα της (έξοχος και ο Ντουάιτ Χένρι), ο
οποίος με τη σειρά του, αφού την έχει διδάξει πώς να αντιστέκεται,
αρνείται την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των «πολιτισμένων» και θέλει να
γυρίσει στο δικό του περιβάλλον, που τον γιατρεύει πρώτα ψυχολογικά
και σωματικά στη συνέχεια.
Είναι πραγματικά μυθικό πλάσμα η Χάσπαπι, που βρίσκει το θάρρος να
αντιμετωπίσει, όχι μόνον τα στοιχεία της φύσεως, όχι μόνο τους
«πολιτισμένους» που θέλουν να τη σώσουν, αλλά και τα πλάσματα που
ξυπνούν μέσα από τους πάγους του Νότιου Πόλου που λιώνουν (άλλη μια
επιτυχημένη αλληγορία).
Και να σκεφτεί κανείς, ότι οι πρωταγωνιστές της ταινίας δεν είναι
επαγγελματίες ηθοποιοί, αλλά απλοί άνθρωποι από την Ονδούρα. Εκεί πήγε
και τους ψάρεψε ο Μπεν Ζάιτλιν, ο σκηνοθέτης που ήθελε να γεμίσει τη
ζωή του και τις ταινίες του «με άγριους, γενναίους και καλόκαρδους
ανθρώπους», όπως δηλώνει.
Μια άριστη ταινία, από έναν άριστο σκηνοθέτη, που «λέει πολλά», χωρίς
πολλά λόγια και έξοδα, αφού είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου στη φύση
–στην εχθρική μα και φιλική συνάμα- και συνοδεύεται από υποβλητική
μουσική. Ο Μπεν Ζάιτλιν έχει κάνει μια ταινία γεμάτη ανθρωπιά και με
αγάπη για το περιβάλλον. Ένα περιβάλλον που υπάρχει αρμονικά γύρω μας
και όταν κάτι πάει να σπάσει την ισορροπία του, το ωθεί να δημιουργήσει
κάτι καινούργιο. Επειδή η Φύση απεχθάνεται το Κενό.
Υπόθεση: Σε μία ξεχασμένη αλλά δυναμική κοινότητα, αποκομμένη από τον υπόλοιπο
κόσμο, ζει η εξάχρονη Χάσπαπι στο όριο της ορφάνιας. Η μητέρα της έχει
φύγει από καιρό, ο πατέρας της είναι ένας άγριος σε διαρκές ξεφάντωμα,
κι εκείνη έχει αφεθεί στην τύχη της σε ένα απομονωμένο περιβάλλον γεμάτο
ημιάγρια ζώα.
Αντιλαμβάνεται το φυσικό κόσμο σαν ένα εύθραυστο ιστό πραγμάτων, και το
σύμπαν ολόκληρο εξαρτάται από αυτά τα πράγματα να δένουν αρμονικά και
σωστά μαζί. Όταν μια καταιγίδα σηκώνει τα νερά, ο μπαμπάς της
αρρωσταίνει, και άγρια ζώα ξυπνούν από τους παγωμένους τάφους τους, η
Χάσπαπι βρίσκει τη φυσική τάξη όλων των αγαπημένων πραγμάτων γύρω της να
καταρρέει. Απεγνωσμένη να αποκαταστήσει τη δομή του κόσμου της, για να
σώσει το σπίτι της και τον πατέρα της , αυτός ο μικροσκοπικός ήρωας
πρέπει να μάθει πως να επιβιώσει από μια ασταμάτητη καταστροφή επικών
διαστάσεων.
Σκηνοθεσία: Μπεν Ζάιτλιν
Με τους: Κουβενζχανέ Γουόλις, Ντουάιτ Χένρι
Με τους: Κουβενζχανέ Γουόλις, Ντουάιτ Χένρι
Πρβάλλεται από 7-2-2013
(Κριτική μου στο myFilm)
