21/2/13

Zero dark thirty

Όπως και στο Hurt Locker έτσι και σ’ αυτή την ταινία η Κάθριν Μπίγκελοου αποδεικνύεται άριστη κινηματογραφίστρια. Η ταινία, παρά το γεγονός ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, διαθέτει σενάριο με αγωνία, σφιχτή σκηνοθεσία, ρεαλισμό σε όλα τα επίπεδα (τεχνικό, ντεκόρ, ερμηνείες) και μια έξοχη Τζέσικα Τσαστέιν στον πρώτο ρόλο. Ψυχρή, υπολογιστική, κυνική όταν χρειάζεται και με υποψία ανθρωπισμού στην αντιμετώπιση ακραίων καταστάσεων.
Όσον αφορά το προπαγανδιστικό μέρος της ταινίας. Θεωρώ ότι ο κινηματογράφος κάνει πάντα πολιτική (ακόμα και ο Τζον Φορντ έκανε, με τους ινδιάνους, στις αρχές του 20ού αιώνα), οπότε γιατί να μην κάνει και η Μπίγκελοου. Αν μάλιστα, λάβουμε υπόψη τον μεγάλο Αϊζενστάιν και την γνωστή Ρίφενσταλ, τότε θα δικαιολογήσουμε και την Μπίγκελοου, χωρίς να τη συγκρίνουμε μ’ αυτούς, διότι αυτοί δεν είχαν ούτε τα τεχνικά μέσα που αυτή διαθέτει, ούτε και την άπλετη κρατική, τεχνική υποστήριξη.
Για να μη πολυλογώ, η τρομοκρατία πρέπει να πατάσσεται από οπουδήποτε και αν προέρχεται (όπως είπε και ο υπουργός μας «δεν αντιμετωπίζεις τα καλάσνικοφ με ροδοπέταλα»), οπότε καλώς έχει να επιδεικνύεται όλη αυτή η υπεροπλία των αμερικανών (που έχουν πάθει άλλωστε και τη μεγαλύτερη ζημιά), αυτό όμως που δεν διαχωρίζεται σε πολλές από αυτές τις ταινίες, είναι το από ποιά ηθική βάση και μετά, μια βίαιη ενέργεια χαρακτηρίζεται τρομοκρατική. Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι θέμα πολιτικών επιστημόνων, χωρίς όμως να αφήνει αδιάφορο και τον ψαγμένο θεατή, διότι όπως είπε κάποιος γνωστός «και ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τρομοκράτης, από μερίδα ιστορικών της αντιπέρρα του Αιγαίου όχθης», ενώ για εμάς «υπερασπιζόταν τα άγια και ιερά χώματα της πατρίδας», που το 1821 κανείς δεν γνώριζε ότι έκρυβαν πετρέλαιο στη Θάσο, χρυσό στη Χαλκιδική, φυσικό αέριο στο Καστελόριζο και άλλα, θα συμπλήρωνα εγώ.
Άρα, βλέπουμε την ταινία με ενδιαφέρον και από απόσταση, όσον αφορά στις ρίζες του κακού. Και από αυτή την άποψη, η ταινία είναι πάρα πολύ καλή. Πείθει, προκαλεί, τρομάζει και συγκινεί (τους πατριώτες αμερικανούς, οπότε να και τα Όσκαρ στο Hurt Locker) και το πετυχαίνει με τη συνταγή που προανέφερα: σωστό σενάριο, κοφτό μοντάζ, πειστικές ερμηνείες, δράση στο δεύτερο μέρος, επική μουσική που αγγίζει τα συναισθήματα και ρεαλιστική φωτογραφία.
Υπόθεση: Το κυνήγι για τον Οσάμα μπιν Λάντεν, απασχόλησε τον κόσμο και δύο αμερικανικές προεδρικές κυβερνήσεις, για περισσότερο από μία δεκαετία. Όμως, τελικά, χρειάστηκε μία μικρή, ελίτ ομάδα πρακτόρων της CIA για τον εντοπισμό του. Κάθε ενέργεια της αποστολής τους καλύφθηκε με μυστικότητα. Αν και κάποιες λεπτομέρειες δημοσιοποιήθηκαν από τότε, πολλά από τα πλέον σημαντικά στοιχεία της επιχείρησης των μυστικών υπηρεσιών-συμπεριλαμβανομένου και του βασικού ρόλου που διαδραμάτισε η ομάδα- μεταφέρονται στην οθόνη για πρώτη φορά.
Σκηνοθεσία: Κάθριν Μπίγκελοου
Με τους:
Τζέσικα Τσαστέιν, Τζόελ Έγκερτον, Σκοτ Άντκινς, Μαρκ Στρονγκ, Τζένιφερ Έλε, Κρις Πρατ, Τέιλορ Κίνεϊ, Κάιλ Τσάντλερ, Έντγκαρ Ραμίρεζ, Φρανκ Γκρίλο, Μαρκ Ντιπλάς, Στίβεν Ντιλέιν, Τζέισον Κλαρκ, Τζέιμς Γκαντολφίνι
Προβάλλεται από 21-2-2013

(Κριτική μου στο myFilm)