Πέντε χρόνια μετά το «Valse Sentimentale», η νέα σκηνοθέτις Κωνσταντίνα Βούλγαρη επανέρχεται με μία ακόμα προσωπική ταινία που αγγίζει με διεισδυτική ματιά μια σύγχρονη αθηναϊκή ιστορία.
Με επίκεντρο την Ηλέκτρα μια νεαρή γυναίκα που προσπαθεί να βρει τον ρυθμό της, το «Συγχαρητήρια στους Αισιόδοξους?» (από το ομώνυμο κόμικ της Μαφάλντα) περιγράφει τη σημερινή πραγματικότητα με χιούμορ, προβληματισμό αλλά και τρυφερότητα και η παρουσία του αναρχικού χώρου, η αντισυμβατική στάση ζωής της ηρωίδας, τα Εξάρχεια με τις καταλήψεις και τα αυτοσχέδια πάρκα και μια παρέμβαση ομάδας αναρχικών σε ραδιοφωνικό σταθμό αποτελούν τα συστατικά της ταινίας.
Η Ηλέκτρα, απογοητευμένη από την αντιφατική σχέση με τους γονείς και κυρίως με την μητέρα της, απρόθυμη να υποκύψει στα κλισέ της καλής δουλειάς και του γάμου, ανήσυχη για την τύχη του φυλακισμένου συντρόφου της βρίσκει καταφύγιο σε δύο ανορθόδοξες σχέσεις. Από τη μια συζητά ισότιμα με το οχτάχρονο αγόρι που προσέχει ως babysitter, από την άλλη εξομολογείται τα όνειρα και τους φόβους τους σε έναν πενηνταπεντάχρονο γείτονα με αφορμή τη βόλτα του σκύλου της.
Η Κων. Βούλγαρη μας ξεναγεί στις προσωπικές στιγμές της ηρωίδας χωρίς συναισθηματική φόρτιση, χωρίς επιτήδευση. Οι συναντήσεις της Ηλέκτρας με τον περίγυρό της γίνεται όχημα για να
μοιραστούμε την αγωνία, τους φόβους, τις αντιφάσεις, αλλά και την αντίδρασή της σε μια κοινωνία που βιώνει βαθιά κρίση.
«Μιλάω γι’ αυτό που γνωρίζω», δηλώνει η Βούλγαρη, «δηλαδή την προοδευτική, αριστερή οικογένεια της γενιάς του Πολυτεχνείου. Έχει ενδιαφέρον ο γονιός που απ’ τη μια προσπαθεί να εφαρμόσει μια θεωρία ελευθεριότητας στη ζωή του, απ’ την άλλη να την κάνει πράξη στη ζωή του παιδιού του. Ίσως η γενιά εκείνη κάπου δε βρήκε αυτό το νήμα κι έτσι δημιουργούνται αντιφάσεις στα παιδιά τους. Ενώ δηλαδή στη θεωρία είμαστε ανοικτοί, τελικά μας νοιάζει ακόμα τι θα πει ο γείτονας. Υπάρχουν συντηρητικές αξίες και καθωσπρεπισμός που δεν έχουν ξεπεραστεί».
Επίσης, το θέμα της αντίστασης και της αλληλεγγύης θίγονται στην ταινία: «(...) Η ιδιοσυγκρασία και η ηθική των ανθρώπων που αφιερώνουν χρόνο, ή θυσιάζουν και την προσωπική τους ελευθερία για τα ιδανικά τους, είναι για μένα το πιο σημαντικό. Ήθελα να αναδείξω την εμπειρία που έχω εγώ, αλλά και την αληθινή πλευρά αυτών των ανθρώπων, που συνήθως τα ΜΜΕ τους παρουσιάζουν αρνητικά(...)»
Όσο για το λατινικό ερωτηματικό του τίτλου, που μοιάζει να υπονομεύει την έννοια της αισιοδοξίας η σκηνοθέτις λέει: «Θέλω η ταινία να έχει ένα αισιόδοξο μήνυμα, για μένα ωστόσο αυτό αντλείται από την πολιτική αφύπνιση και τη συλλογική προσπάθεια ακόμα και σε επίπεδο ομάδας, πρωτοβουλιών, γειτονιάς. Δεν είναι αισιόδοξο να ξαναγυρίζουμε στην παλιά κατάσταση, στους παλιούς μισθούς, το lifestyle και τα κομμωτήρια. Γι’ αυτό και οι αισιόδοξοι της ταινίας μου είναι αντισυμβατικοί και είναι αυτοί, που μπορεί να καταλήξουν και στη φυλακή».
Παίζουν, η Μαρία Γεωργιάδου (Ηλέκτρα), ο Αλέξης Χαρίσης (8χρονος), ο Δημήτρης Πιατάς και η Θέμις Μπαζάκα (γονείς), ο Δημ. Μανούσος (φυλακισμένος) και ο Κώστας Γανωτής (50χρονος).
Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους στις 28/3/2013 από την Feelgood Entertainment.
Με επίκεντρο την Ηλέκτρα μια νεαρή γυναίκα που προσπαθεί να βρει τον ρυθμό της, το «Συγχαρητήρια στους Αισιόδοξους?» (από το ομώνυμο κόμικ της Μαφάλντα) περιγράφει τη σημερινή πραγματικότητα με χιούμορ, προβληματισμό αλλά και τρυφερότητα και η παρουσία του αναρχικού χώρου, η αντισυμβατική στάση ζωής της ηρωίδας, τα Εξάρχεια με τις καταλήψεις και τα αυτοσχέδια πάρκα και μια παρέμβαση ομάδας αναρχικών σε ραδιοφωνικό σταθμό αποτελούν τα συστατικά της ταινίας.
Η Ηλέκτρα, απογοητευμένη από την αντιφατική σχέση με τους γονείς και κυρίως με την μητέρα της, απρόθυμη να υποκύψει στα κλισέ της καλής δουλειάς και του γάμου, ανήσυχη για την τύχη του φυλακισμένου συντρόφου της βρίσκει καταφύγιο σε δύο ανορθόδοξες σχέσεις. Από τη μια συζητά ισότιμα με το οχτάχρονο αγόρι που προσέχει ως babysitter, από την άλλη εξομολογείται τα όνειρα και τους φόβους τους σε έναν πενηνταπεντάχρονο γείτονα με αφορμή τη βόλτα του σκύλου της.
Η Κων. Βούλγαρη μας ξεναγεί στις προσωπικές στιγμές της ηρωίδας χωρίς συναισθηματική φόρτιση, χωρίς επιτήδευση. Οι συναντήσεις της Ηλέκτρας με τον περίγυρό της γίνεται όχημα για να
μοιραστούμε την αγωνία, τους φόβους, τις αντιφάσεις, αλλά και την αντίδρασή της σε μια κοινωνία που βιώνει βαθιά κρίση.
«Μιλάω γι’ αυτό που γνωρίζω», δηλώνει η Βούλγαρη, «δηλαδή την προοδευτική, αριστερή οικογένεια της γενιάς του Πολυτεχνείου. Έχει ενδιαφέρον ο γονιός που απ’ τη μια προσπαθεί να εφαρμόσει μια θεωρία ελευθεριότητας στη ζωή του, απ’ την άλλη να την κάνει πράξη στη ζωή του παιδιού του. Ίσως η γενιά εκείνη κάπου δε βρήκε αυτό το νήμα κι έτσι δημιουργούνται αντιφάσεις στα παιδιά τους. Ενώ δηλαδή στη θεωρία είμαστε ανοικτοί, τελικά μας νοιάζει ακόμα τι θα πει ο γείτονας. Υπάρχουν συντηρητικές αξίες και καθωσπρεπισμός που δεν έχουν ξεπεραστεί».
Επίσης, το θέμα της αντίστασης και της αλληλεγγύης θίγονται στην ταινία: «(...) Η ιδιοσυγκρασία και η ηθική των ανθρώπων που αφιερώνουν χρόνο, ή θυσιάζουν και την προσωπική τους ελευθερία για τα ιδανικά τους, είναι για μένα το πιο σημαντικό. Ήθελα να αναδείξω την εμπειρία που έχω εγώ, αλλά και την αληθινή πλευρά αυτών των ανθρώπων, που συνήθως τα ΜΜΕ τους παρουσιάζουν αρνητικά(...)»
Όσο για το λατινικό ερωτηματικό του τίτλου, που μοιάζει να υπονομεύει την έννοια της αισιοδοξίας η σκηνοθέτις λέει: «Θέλω η ταινία να έχει ένα αισιόδοξο μήνυμα, για μένα ωστόσο αυτό αντλείται από την πολιτική αφύπνιση και τη συλλογική προσπάθεια ακόμα και σε επίπεδο ομάδας, πρωτοβουλιών, γειτονιάς. Δεν είναι αισιόδοξο να ξαναγυρίζουμε στην παλιά κατάσταση, στους παλιούς μισθούς, το lifestyle και τα κομμωτήρια. Γι’ αυτό και οι αισιόδοξοι της ταινίας μου είναι αντισυμβατικοί και είναι αυτοί, που μπορεί να καταλήξουν και στη φυλακή».
Παίζουν, η Μαρία Γεωργιάδου (Ηλέκτρα), ο Αλέξης Χαρίσης (8χρονος), ο Δημήτρης Πιατάς και η Θέμις Μπαζάκα (γονείς), ο Δημ. Μανούσος (φυλακισμένος) και ο Κώστας Γανωτής (50χρονος).
Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους στις 28/3/2013 από την Feelgood Entertainment.
(Δημοσιεύτηκε στην Αμαρυσία στις 26-3-2013)
