Μια εξαιρετική ταινία που διαπραγματεύεται το θέμα της
διαπαιδαγώγησης. Της εκπαίδευσης από το σπίτι και της εκπαίδευσης από το
σχολείο και ο σκηνοθέτης θίγει το θέμα αυτό μέσα από τη ματιά ενός
αναπληρωτή καθηγητή, ο οποίος όμως κουβαλάει κι αυτός τραυματικές
εμπειρίες από την παιδική του ηλικία.
Με μια άριστη ερμηνεία ο Άντριεν Μπρόντι, υποδύεται τον καθηγητή που
αντικαθιστά άλλους κατά τη διάρκεια της αδείας τους και είναι
κλειστός, ήρεμος και πράος (μέχρι τη στιγμή βέβαια, που κάτι θα τον
εξαγριώσει και θα εκραγεί) και προσπαθεί πάντοτε να δίνει λύσεις πάνω
σε ζητήματα ηθικής συμπεριφοράς, τρόπους διαβίωσης και συμβίωσης, ενώ
δεν παραλείπει να κάνει και τα τυπικά του μαθήματα. Στο δρόμο του,
συναντά κάθε καρυδιάς καρύδι, αλλά εκείνος είναι απτόητος και φυσικά
δεν παύει να δείχνει ενδιαφέρον για τον κατάκοιτο παππού του στο
νοσοκομείο.
Η ταινία κυλάει σε στυλ «Η ζούγκλα του μαυροπίνακα», εξελίσσεται σε
κάτι από «Στον κύριό μας με αγάπη» και τελειώνει με κάτι από
«Ασυμβίβαστη γενιά». Δεν τη συγκρίνω, διότι αυτές ανήκουν σε άλλες
εποχές (και άλλα έθιμα και ήθη), αλλά τελικά, το θέμα της
διαπαιδαγώγησης της νεολαίας, αλλά και της χειραγώγησής της από τα media
κάνει «μπαμ» από μακριά και ο σκηνοθέτης το πιάνει χωρίς κενά και
χάσματα, ακόμα και μέσα από τα χρονικά πισωγυρίσματα που στοιχειώνουν
τον πρωταγωνιστή.
Πρέπει να επισημανθεί, ότι τα παιδιά στο σχολείο ανήκουν σε όλα
φυλετικά είδη και παρόλα ταύτα τα προβλήματά τους είναι τα ίδια, όπως
ίδια είναι και τα συναισθήματά τους απέναντι σε γονείς που τα παράτησαν
και στην κοινωνία που τα εγκαταλείπει και τα σπρώχνει στο περιθώριο.
Είναι χαρακτηριστική η σκηνή, κατά την οποία ο καθηγητής συναντά για
πρώτη φορά την ανήλικη Έρικα στο λεωφορείο, μετά την επαγγελματική
σεξουαλική της σχέση με άλλον ενήλικα επιβάτη. Η μικρή Έρικα
γνωρίζοντας τον καθηγητή, τον βλέπει σα νέο πελάτη και δεν γνωρίζει ότι
αυτή η γνωριμία της την οδηγεί σε έναν άλλο διαφορετικό κόσμο.
Τελικά, ο κλειστός και εσωστρεφής καθηγητής μέσα από τις εμπειρίες
του στο συγκεκριμένο σχολείο και μετά από το θάνατο του παππού του θα
βρει κι αυτός το δρόμο του, μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια των
αναμνήσεών του και θα αποφασίσει να γίνει πατέρας.
Μη θεωρηθεί ότι φανερώνω το τέλος, αλλά η ταινία συνολικά είναι τόσο
καταπιεστική, τόσο αγχωτική, που αξίζει να αναφερθεί ότι η λύτρωση, η
Αριστοτέλεια κάθαρση, επέρχεται ταυτόχρονα με ένα δυσάρεστο και ένα
ευχάριστο γεγονός.
Πρέπει να δείτε την ταινία.
Υπόθεση: Ο Χένρι Μπαρθς είναι ένας αναπληρωτής καθηγητής που αποφεύγει
συστηματικά οποιαδήποτε συναισθηματική σύνδεση με συναδέλφους και
μαθητές. Μια χαμένη ψυχή σε διαρκή πάλη με ένα τραυματικό παρελθόν, ο
Μπαρθς θα κληθεί να καλύψει κάποια κενά διδασκαλίας σε μια από τις πιο
ζόρικες περιοχές της Νέας Υόρκης. Οι καθηγητές δεν έχουν καμιά όρεξη να
ασχοληθούν με το εκπαιδευτικό τους έργο, ενώ οι μαθητές δείχνουν
παντελώς αδιάφοροι στη γνώση που τους προσφέρεται. Η διαφορετική στάση
του Χένρι απέναντί τους θα αλλάξει την απαθή συμπεριφορά των μαθητών, οι
οποίοι θα αρχίσουν σιγά-σιγά να δένονται με τον αναπληρωτή καθηγητή
τους. Όταν χτυπά το κουδούνι, όμως, ο Χένρι καλείται να αντιμετωπίσει τα
δικά του προβλήματα.
Σκηνοθεσία: Τόνι Κέι
Με τους: Κριστίνα Χέντρικς, Μπράιαν Κράνστον, Άντριεν Μπρόντι, Τζέιμς Κάαν, Λούσι Λίου, Μπλάιθ Ντάνερ, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Μπέτι Κέι, Σάμι Γκέιλ
Με τους: Κριστίνα Χέντρικς, Μπράιαν Κράνστον, Άντριεν Μπρόντι, Τζέιμς Κάαν, Λούσι Λίου, Μπλάιθ Ντάνερ, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Μπέτι Κέι, Σάμι Γκέιλ
Προβάλλεται από 21-3-2013
(Κριτική μου στο myFilm)
