Ένα ντοκιμαντέρ με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Μπουτάρη, τον διάσημο
οινοπαραγωγό, ο οποίος στα 68 του αποδέχθηκε πρόταση του Γιώργου
Παπανδρέου να είναι υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης και όχι μόνον
εξελέγη, αλλά είχε το θάρρος να αποστασιοποιηθεί από την πολιτική και να
εκφράσει την ανεξαρτησία του και το αποκλειστικό ενδιαφέρον του για την
πόλη του. Δεν θα του ήταν δύσκολο άλλωστε, αφού προηγουμένως είχε τη
δύναμη να κόψει το αλκοόλ, το οποίο τον είχε καταβάλλει σωματικά και
ψυχικά.
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τις 10 προεκλογικές βδομάδες του,
παρεμβάλλοντας ερασιτεχνικά φιλμάκια από την προηγούμενη ζωή του, τη
γνωριμία του με τη γυναίκα του την Αθηνά, που του χάρισε δύο παιδιά, την
περιπέτειά του με το ποτό, αλλά και την περιπέτεια με την υγεία της
γυναίκας του, αφού ήδη εκείνη τον είχε χωρίσει λόγω του ποτού.
Την αφήγηση την κάνει ο ίδιος και οι εικόνες που παρακολουθούμε κατορθώνουν να συγκινούν τον θεατή, από τον ειλικρινή τρόπο και την αμεσότητα του αφηγητή. Ο Μπουτάρης δεν διστάζει να
«τσαλακώσει» τον εαυτό του, υποστηρίζοντας μάλιστα πως αν δεν το κάνει «πώς θα γίνει παράδειγμα προς αποφυγή;» και είναι ανελέητος απέναντι στους πολιτικούς αδιακρίτως, την Εκκλησία «που μπαίνει στα χωράφια της πολιτικής» και προς κάθε συντηρητικό προκαλώντας πολλές φορές το γέλιο των θεατών με την άνεσή του και την αθυροστομία του. Επίσης, μιλάει και για το σεξ, το ροκ, τα κορίτσια, τα αμπέλια του, τους συνεργάτες του που τον βγάζουν από τα ρούχα του ώρες-ώρες, τη μοναξιά του μετά το θάνατο της γυναίκας του, αλλά και την πολιτική μοναξιά του.
Την αφήγηση την κάνει ο ίδιος και οι εικόνες που παρακολουθούμε κατορθώνουν να συγκινούν τον θεατή, από τον ειλικρινή τρόπο και την αμεσότητα του αφηγητή. Ο Μπουτάρης δεν διστάζει να
«τσαλακώσει» τον εαυτό του, υποστηρίζοντας μάλιστα πως αν δεν το κάνει «πώς θα γίνει παράδειγμα προς αποφυγή;» και είναι ανελέητος απέναντι στους πολιτικούς αδιακρίτως, την Εκκλησία «που μπαίνει στα χωράφια της πολιτικής» και προς κάθε συντηρητικό προκαλώντας πολλές φορές το γέλιο των θεατών με την άνεσή του και την αθυροστομία του. Επίσης, μιλάει και για το σεξ, το ροκ, τα κορίτσια, τα αμπέλια του, τους συνεργάτες του που τον βγάζουν από τα ρούχα του ώρες-ώρες, τη μοναξιά του μετά το θάνατο της γυναίκας του, αλλά και την πολιτική μοναξιά του.
Κατά τη διάρκεια της αφήγησης, παρεμβάλλονται σκηνές με τον
Μητροπολίτη Άνθιμο που έλεγε ότι «όσο ζει ο κυρ-Γιάννης δεν θα δει
δημαρχεία», τηλεοπτικές μονομαχίες με τον Γκιουλέκα, υποψήφιο δήμαρχο με
το χρίσμα της ΝΔ και πολλές συζητήσεις με τον επικοινωνιολόγο του
Στράτο Φαναρά, που πότε τον «καλουπώνει» και πότε τον αφήνει ελεύθερο να
αυτοσχεδιάζει για την προεκλογική εκστρατεία.
Ο φακός ακολουθεί τον Μπουτάρη, στο γραφείο, στο σπίτι, στο δρόμο, στα αμπέλια του, πότε διακριτικά και πότε με «δραματικά close ups» και καταφέρνει να διεισδύσει στο χαρακτήρα του, τον τόσο απρόοπτο και αντισυμβατικό, με μεγάλη επιτυχία.
Ο φακός ακολουθεί τον Μπουτάρη, στο γραφείο, στο σπίτι, στο δρόμο, στα αμπέλια του, πότε διακριτικά και πότε με «δραματικά close ups» και καταφέρνει να διεισδύσει στο χαρακτήρα του, τον τόσο απρόοπτο και αντισυμβατικό, με μεγάλη επιτυχία.
Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το ενδιαφέρον αυτό ντοκιμαντέρ «άριστο»
εάν δεν με δυσαρεστούσε η ηχοληψία και το γεγονός ότι πολλές φορές η
εξαιρετική μουσική των Τέρρυ Παπαντίνα και Σταύρου Γασπαράτου κάλυπτε
τους διαλόγους και απαιτούσε ιδιαίτερη προσπάθεια από το θεατή. Αλλά το
έχω ξαναγράψει: οι ελληνικές παραγωγές γενικά πάσχουν από ηχοληψία και
δεν ξέρω γιατί…
Από την άλλη το μοντάζ και η φωτογραφία προσφέρουν πολλά στην αποκαλυπτική αυτή βιογραφική ταινία, καθώς και στον μη Θεσσαλονικιό θεατή.
Από την άλλη το μοντάζ και η φωτογραφία προσφέρουν πολλά στην αποκαλυπτική αυτή βιογραφική ταινία, καθώς και στον μη Θεσσαλονικιό θεατή.
Σκηνοθεσία: Δημήτρη Αθυρίδη
Με τον: Γιάννη Μπουτάρη
Με τον: Γιάννη Μπουτάρη
Προβάλλεται από 11-4-2013
(Κριτική μου στο myFilm)
