.jpg)
Πρόκειται για το οδοιπορικό ενός νέου άντρα στις
αρχές της δεκαετίας του ‘60, την περίοδο όπου ξεκινάει να αναδύεται η folk music,
και λίγο πριν ακμάσουν τα μεγάλα ονόματα, όπως: Μπομπ Ντίλαν, Peter Paul and
Mary, και άλλων. Μάλιστα, στην αρχή ακούγεται και το αξέχαστο -και κλασσικό
πλέον- κομμάτι «500 miles», των Peter, Paul and Mary.Το σενάριο εστιάζεται στην ιστορία του Λιούιν Ντέιβις (τον υποδύεται λιτά και εκφραστικά ο Όσκαρ Άιζακ), ο οποίος αγωνίζεται να κάνει καριέρα στη folk μουσική σκηνή και να βρει την τύχη του μέσα από τα καφέ του Γκρίνουιτς Βίλατζ. Όμως, το όποιο ταλέντο του και οι προσδοκίες του, υπονομεύονται συνεχώς από τις λανθασμένες του επιλογές και την αντίξοη μοίρα του, που τον αναγκάζουν να ζει χάρη στην ευγνωμοσύνη φίλων και γνωστών.
Το δε εύρημα με το ξανθό γάτο, που συνεχώς του ξεφεύγει και τον οδηγεί σε απανωτές γκάφες, συμβάλλοντας έτσι στο επιπλέον τσαλάκωμα της εικόνας του απέναντι σε γνωστούς και φίλους, είναι το μόνο που θυμίζει το ειρωνικό στυλ των αδερφών Κοέν, οι οποίοι αυτή τη φορά, δεν προσθέτουν κάτι θετικό στο ενεργητικό τους.
Η ταινία κυλάει αργά και χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον, εκτός κι αν ανήκει κάποιος στους fan των Κοέν, ή και σ’ αυτούς της αμερικανικής folk music, ενώ η ατμόσφαιρα των ‘60’ s και η βαρυχειμωνιά σε Νέα Υόρκη και Σικάγο (εξαιρετική η φωτογραφία του Bruno Delbonnel), επιδρούν στην κατήφεια και στον εν γένει επιπόλαιο χαρακτήρα του Λιούιν Ντέιβις.
Αν εξαιρέσουμε την πολύ καλή ερμηνεία του Όσκαρ
Άιζακ και την εμβληματική παρουσία του Τζον Γκούντμαν, η Κάρεϊ Μάλιγκαν και ο
Τζάστιν Τίμπερλεϊκ δεν υπερβαίνουν την αξία τους, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει ο
χαρακτήρας που υποδύεται σχεδόν σιωπηλά ο Γκάρετ Χέντλαντ, τον οποίο είχαμε δει
και «Στο δρόμο».
Δεν θα έλεγα ότι ανήκει στα εύκολα φιλμ των Κοέν,
όπως π.χ. το «Fargo», ή το «Ω αδερφέ, που είσαι», ή το «Ο άνθρωπος που
δεν ήταν εκεί», ή και το «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους». Βλέπεται όμως
με κάποιο ενδιαφέρον.
Υπόθεση: Η ταινία αφηγείται την
ιστορία ενός νεαρού μουσικού, προερχόμενου από μικρομεσαία οικογένεια του
Κουίνς, που προσπαθεί να γίνει γνωστός την εποχή της αναβίωσης της φολκ
μουσικής, στη Νέα Υόρκη του 1961. Χωρίς χρήματα και χωρίς μόνιμη στέγη,
αναγκάζεται να μένει σε σπίτια και καναπέδες φίλων που δεν έχει καταφέρει ακόμη
να αποξενώσει η παραξενιά του. Σύντροφος του, η γάτα ενός φίλου, της οποίας
καταλήγει να είναι ο - όχι και τόσο πρόθυμος - κηδεμόνας. Αν και δεν την
πολυσυμπαθεί, αποδεικνύεται η μοναδική σταθερή σχέση στη ζωή του. Σε μια από
τις περιοδείες του με ένα τραγουδιστικό ντουέτο, θα εμπλακεί συναισθηματικά με
την τραγουδίστρια. Όπως συμβαίνει με όλες του τις σχέσεις, θα τελειώσει σύντομα
και θα οδηγήσει σε πολλά μπερδέματα. Στη μέση της διαδρομής, η ιστορία μας
οδηγεί στο Σικάγο, όπου ο Λίουιν Ντέιβις είναι παρέα με ένα εφιαλτικό ζευγάρι,
έναν πολυλογά μουσικό της τζαζ και τον λιγομίλητο σοφέρ του, που όταν
αποφασίζει να μιλήσει, δε λέει ποτέ όχι. Ο λόγος που ο Λιούιν κάνει αυτό το
ταξίδι είναι για να πείσει ένα διάσημο μουσικό παραγωγό της πόλης να γίνει ο
μανατζέρ του. Η μόνη του επιτυχία σε αυτό το ταξίδι, είναι να χάσει τη γάτα.
Καταλήγει να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη, σχεδόν στην ίδια κατάσταση από την οποία
ξεκίνησε. Η τελική του συνάντηση με το σύζυγο μιας τραγουδίστριας από τα
Απαλάχια ολοκληρώνει την ιστορία θέτοντας το βασικό ερώτημα της ταινίας;
Υπάρχει τελικά Θεία Δίκη;
Σκηνοθεσία: Ίθαν και Τζόελ Κοέν
Με τους: Κάρεϊ Μάλιγκαν, Όσκαρ Άιζακ, Τζάστιν
Τίμπερλεϊκ, Τζον Γκούντμαν
