3/4/14

Το ακρωτήρι της βίας - Zulu

Υπόθεση: Σαν παιδί, ο Ali Neuman γλίτωσε την δολοφονία από τους Inkhata, ένα μαχητικό πολιτικό κόμμα πολέμιο του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου του Νέλσον Μαντέλα. Μόνο αυτός και η μητέρα του, επέζησαν από το μακελειό όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά, όπως στους περισσότερους επιζώντες, τα ψυχολογικά τραύματα παραμένουν. Σήμερα, ο Ali είναι επικεφαλής του κλάδου ανθρωποκτονιών της νοτιοαφρικανικής αστυνομίας στο Κέιπ Τάουν. Ένας από τους συνεργάτες του είναι ο Brian Epkeen, ένας ανεξάρτητος λευκός αξιωματικός του οποίου η οικογένεια αρχικά συμμετείχε στην δημιουργία του απαρτχάιντ, αλλά που συνεργάζεται καλά με τον Neuman. Μαζί έχουν να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα που αναπόφευκτα υπάρχει σε αχανείς περιοχές υποαπασχολούμενων και ανέργων, μιας εγκληματικότητας που επιδεινώνεται από συμμορίες, τόσο σε τοπικό όσο και σε άλλα μέρη της Αφρικής. Η δουλειά τους γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν βρίσκουν τα πτώματα δύο νεαρών γυναικών. Το κακό ήδη έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Στο χαοτικό σταυροδρόμι όπου βιαιότητα και ο εκσυγχρονισμός συγκρούονται, η ηχώ του απαρτχάιντ ακόμα αντηχεί στις σκιές μιας κοινωνίας που αγωνίζεται στο δρόμο της συμφιλίωσης.
Κριτική: Στην αρχή, όταν βλέπεις ότι έχεις να κάνεις με ένα δίδυμο αστυνομικών, έναν λευκό και νευρικό που μασάει το τσιγάρο του και είναι ασυγκράτητος από τη μια, και έναν μαύρο πιο ψύχραιμο και εσωστρεφή, που κάτι τον βασανίζει από την άλλη, νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με μια παραλλαγή του Lethal weapon στην Νότια Αφρική. Απογοητεύεσαι…
Στην πορεία, διαπιστώνεις ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο, οι φυλετικές διακρίσεις που δεν έχουν πάψει να υπάρχουν, τουλάχιστον στο χώρο του υποκόσμου και ειδικά των λευκών απέναντι στους απογόνους των Ζουλού. Το ηθικό σου αναπτερώνεται ότι θα δεις κάτι διαφορετικό…
Κάπου εκεί όμως, που αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον, γρήγορα χάνεται όταν βλέπεις ότι η πρωτοτυπία εξαντλείται και αυτό που μένει είναι η ανεξέλεγκτη βία. Πολλή βία…
Όντως, πρόκειται για ένα ακρωτήρι βίας, που όμως κινηματογραφικά ακολουθεί την πεπατημένη τόσο, ώστε αρχίζεις να προβλέπεις τι θα επακολουθήσει. Κρίμα, γιατί είναι γυρισμένο σε ένα περιβάλλον που δεν το βλέπεις τακτικά και θα μπορούσε να διαθέτει κάποια διαφορετική ατμόσφαιρα, αλλά όχι.
Τι να σου κάνει μετά η εσωστρέφεια του Φόρεστ Γουίτακερ και η νευρικότητα του Ορλάντο Μπλουμ;
Σκηνοθεσία: Ζερόμ Σαλ
Με τους: Ορλάντο Μπλουμ, Φόρεστ Γουίτακερ, Τάνια Βαν Γκράαν, Νατάσα Λόρινγκ, Πάτρικ Λάιστερ, Κόνραντ Κεμπ
Προβάλλεται από 3/4/14
(Κριτική μου στο myFilm)