.jpg)
Υπόθεση: Nύχτα. Το σώμα μιας νεαρής γυναίκας βρίσκεται σε λίμνη αίματος στο χωλ εισόδου ενός συγκροτήματος διαμερισμάτων. Το ποιος, γιατί και πώς δεν ειναι το θέμα της ταινίας. Όπως προκύπτει στην έρευνα, τις απεγνωσμένες κραυγές της κοπέλας που δολοφονήθηκε άκουσαν 38 μάρτυρες οι οποίοι δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να την βοηθήσουν. Ο Πιέρ, καπετάνιος του εμπορικού ναυτικού είναι ένας από αυτούς τους 38 που μηδενός εξαιρουμένου φέρονται να μην έχουν ακούσει και να μην έχουν δει τίποτα το βράδυ του φόνου. Κατατρεγμένος από ενοχές και τύψεις, ο Πιέρ πηγαίνει τελικά στην αστυνομία για να αποκαλύψει την αλήθεια. Η αλήθεια θα οδηγήσει τη σχέση του με τους υπόλοιπους μάρτυρες αλλά και την προσωπική του σχέση στα άκρα. Η ιστορία της ταινίας θυμίζει την ιστορία μιας νεαρής σερβιτόρας που το 1964 δολοφονήθηκε άγρια και ενώ 38 μάρτυρες είδαν κι άκουσαν τι συνέβη, αλλά δεν αντέδρασαν με κανέναν τρόπο.
Κριτική: Συγκλονιστική ταινία με έντονους προβληματισμούς πάνω στην κοινωνική συνειδητοποίηση, που μου θύμισε έντονα την ταινία του Σίντνεϊ Λούμετ «Οι 12 ένορκοι». Μόνο που στους «12 ένορκους»
(όπου ένας από αυτούς ισχυριζόταν την αθωότητα του κατηγορουμένου σε αντίθεση με τους άλλους 11, που ήσαν σίγουροι για την ενοχή του), ακολουθήθηκε η δημοκρατική διαδικασία της πειθούς με επιχειρήματα και της συνεχούς ψηφοφορίας, ενώ στο «38 μάρτυρες», ο ένας από αυτούς προσπαθεί να πείσει «το σύστημα» (αστυνομία, εισαγγελέα), ότι δεν μπορεί να κλείσει η υπόθεση επειδή «η πλειοψηφία των άλλων 37 δεν είδε και δεν άκουσε, άρα τίποτα δεν έγινε».
(όπου ένας από αυτούς ισχυριζόταν την αθωότητα του κατηγορουμένου σε αντίθεση με τους άλλους 11, που ήσαν σίγουροι για την ενοχή του), ακολουθήθηκε η δημοκρατική διαδικασία της πειθούς με επιχειρήματα και της συνεχούς ψηφοφορίας, ενώ στο «38 μάρτυρες», ο ένας από αυτούς προσπαθεί να πείσει «το σύστημα» (αστυνομία, εισαγγελέα), ότι δεν μπορεί να κλείσει η υπόθεση επειδή «η πλειοψηφία των άλλων 37 δεν είδε και δεν άκουσε, άρα τίποτα δεν έγινε».
Η συνείδηση του ενός, της μειοψηφίας μπορεί να ανατρέψει το συλλογικό «ασυνείδητο». Ο Πιέρ μετά από την πάλη με τον εαυτό του, τις τύψεις του και τις ενοχές, θα κάνει την επανάστασή του. Θα επιμείνει και θα οδηγήσει την αστυνομία σε αναπαράσταση της σκηνής, με βάση όσα εκείνος έχει ακούσει και έχει δει και μόνον τότε οι άλλοι γείτονες θα ξεγυμνωθούν.
Το σενάριο, βασισμένο σε μυθιστόρημα που είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία είναι πλήρες και δεμένο με διαλόγους αποκαλυπτικούς των χαρακτήρων. Οι ερμηνείες έξοχες με προεξάρχουσα αυτή του Ιβάν Ατάλ, στο ρόλο του Πιέρ. Λακωνικός, λιτός και τραγικός συνάμα.
Η σκηνοθεσία, με τα κοντινά πλάνα, δίνοντας έμφαση στους χαρακτήρες τόσο τους πρωταγωνιστικούς, όσο και σ’ αυτούς των δεύτερων ρόλων, είναι σφιχτή και εμβαθύνει στο θέμα της συλλογικής ευθύνης, που οδηγεί και στο αντίθετο της συλλογικής ανευθυνότητας (πολλοί συνένοχοι, κανείς ένοχος).
Μια εξαιρετική ταινία, που δίνεται με λιτά μέσα, αλλά με δύναμη στην εικόνα και τον ήχο. Η ιστορία διαδραματίζεται στην ήσυχη «αστική» περιοχή του λιμανιού της Χάβρης, την περιοχή των «νοικοκυρέων», μακριά από τα πλοία, τους θορυβώδεις γερανούς και τα κοντέινερ που ανήκει ο Πιέρ και στην οποία μπορεί να συναντήσει κανείς «κάθε καρυδιάς καρύδι».
Σκηνοθεσία: Λούκας Μπελβό
Με τους: Ιβάν Νατάλ, Σοφί Κιντόν, Νικόλ Γκαρσία, Νατάσα Ρενιέ, Πατρίκ Ντεσάμ, Φρανσουά Φερολέτο
Προβάλλεται από 10/7/14
(Κριτική μου στο myFilm)
