17/7/14

Ο μίτος της Αριάν - Au fil d'Ariane

Υπόθεση: Η Ariane έχει γενέθλια. Τα κεριά στην τούρτα είναι αναμμένα, αλλά κανένα αγαπημένο πρόσωπο δεν κατάφερε να έρθει. Έτσι, η εορτάζουσα μπαίνει στο όμορφο αυτοκίνητο της, φεύγει από το όμορφο προάστιο, όπου ζει, και χάνεται στο ηλιόλουστο τοπίο της Μασσαλίας. Στην πορεία θα συναντήσει έναν νεαρό οδηγό μοτοσικλέτας που θα την οδηγήσει σε μια παραλιακή ταβέρνα. Εκεί, η Ariane, θα γοητευτεί από τον ρομαντικό της ιδιοκτήτη, θα συγκινηθεί από τη νοσταλγία ενός συνταξιούχου φύλακα μουσείου φυσικής ιστορίας, θα ανέβει στη σκηνή για μια παράσταση μιούζικαλ. Και ποιος ξέρει; Μπορεί αυτά τα γενέθλια να της μείνουν αξέχαστα. 
Κριτική: Με αναφορές στο παλιό καλό σινεμά, ο δημιουργός της ταινίας «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο», μας χαρίζει αυτή τη φορά μια γλυκιά και τρυφερή «φαντασία» (fantaisie, όπως την αναφέρει και στους τίτλους της αρχής), ένα «όνειρο», για την απλότητα, την ανθρώπινη επαφή, την ελεύθερη έκφραση, τη συζήτηση και την ευτυχία των απλών πραγμάτων.
Η ηρωίδα του, που μένει μόνη την ημέρα των γενεθλίων της, χωρίς σύζυγο και παιδιά που όλοι απουσιάζουν απασχολημένοι, σαν μια νέα Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων  περιφέρεται στο λιμάνι και τα περίχωρα της Μασσαλίας και συμπεριφέρεται αυθόρμητα απέναντι σε ανθρώπους και καταστάσεις που της τυχαίνουν. 
Θα μπορούσε να είναι μια σουρεαλιστική, αλλά δεν είναι, ταινία. Είναι ένα παραμύθι για μεγάλους και μάλιστα μυημένους στην ευρωπαϊκή κουλτούρα. Ίσως για μερικούς θεατές να θεωρηθεί βαρετή (βλέποντας φέτος για δεύτερη φορά τη Γαλλική κωμωδία «Θεέ μου τι σου κάναμε;» άκουσα μια κυρία στην αίθουσα να λέει στα μέσα της ταινίας «βαρέθηκα, πάμε να φύγουμε;», ενώ άλλος κόσμος γελούσε και χαιρόταν). Αλλά αν τη δει κανείς με ανάλαφρη διάθεση και προσέχοντας ερμηνείες και πλάνα θα διακρίνει μια ελαφριά φιλοσοφική διάθεση και κριτική των ανθρωπίνων σχέσεων και θα αναγνωρίσει πλάνα από ταινίες των Ζαν Λυκ Γκοντάρ (Ζούσε τη ζωή της), Φεντερίκο Φελίνι (Ντόλτσε Βίτα), ακόμα και Πιέρ Πάολο Παζολίνι (στη σκηνή των θεατών που ανηφορίζουν για το θέατρο, όπως οι προσκυνητές του «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο»).
Το επιτελείο ηθοποιών της ταινίας είναι σχεδόν το ίδιο με εκείνο του «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο» και παίζει άψογα, όπως άψογη είναι και η σκηνοθεσία, ενώ οι μουσικές που καλύπτουν καθ’ όλη τη διάρκεια την ταινία, είναι σωστά επιλεγμένες για κάθε σκηνή (από Μπετόβεν και Σούμπερτ μέχρι τα τραγούδια του Ζαν Φερά, η φωτογραφία του οποίου δεσπόζει ως αφίσα στο παραλιακό ταβερνάκι, στο οποίο καταλήγει η ηρωίδα της ταινίας).
Σκηνοθεσία: Ρομπέρ Γκεντιγκιάν
Με τους: Μαριάν Ασκαρίντ, Ζεράρ Μεϊλάν, Ζαν Πιέρ Νταρουσέν, Ζακ Μπουντέ, Λόλα Νέιμαρκ, Άντριεν Τζόλιβετ
Προβάλλεται από 17/7/14
(Κριτική μου στο myFilm)