Υπόθεση: Ο Σέζαρ (Λουίς Τοσάρ), είναι θυρωρός σε ένα αρτ-νουβώ συγκρότημα πολυκατοικιών στη Βαρκελώνη, που ενώ περνάει καθημερινά απαρατήρητος, γνωρίζει τα πάντα για όλους τους ένοικους. Ο Σέζαρ τα έχει με τον κόσμο, και ιδιαίτερα με τους ενοίκους που υποτίθεται πως βοηθάει. Τρέφεται από τον πόνο των άλλων, απολαμβάνει να σπέρνει τη δυστυχία και να τη βλέπει να μεγαλώνει. Το πρόσωπο που τον εμπιστεύεται περισσότερο είναι η όμορφη Κλάρα (Μάρτα Ετούρα), μια νεαρή κοπέλα που βλέπει πάντα τη θετική πλευρά της ζωής, κάτι που εξοργίζει τον Σέζαρ, ο οποίος θα κάνει τα πάντα για να σβήσει αυτό το χαμόγελο από τα χείλη της. Ο Σέζαρ βρίσκει το τέλειο θύμα για να φτάσει στα άκρα.
Κριτική: Με επιρροές από τον Χίτσκοκ αυτή τη φορά, ο σκηνοθέτης των βίαιων Rec και Rec 2 μας προσφέρει ένα ψυχολογικό θρίλερ, με ανατροπές που σου κρατούν το ενδιαφέρον από κάποιο σημείο και μετά.
Ο Λουίς Τοσάρ, ως θυρωρός, διαθέτει τη σωστή φυσιογνωμία και προβλέπεις ότι στο βάθος έχεις να κάνεις με ένα εξαιρετικά καταπιεσμένο άτομο που αργά ή γρήγορα θα ξεδιπλώσει έναν πολύ άσχημο χαρακτήρα. Αυτό και συμβαίνει: Είναι ο άνθρωπος που δεν αντέχει την ευτυχία των άλλων και κάνει ό,τι μικροπράγματα μπορεί, ώστε να τους κάνει δυστυχισμένους. Η πιο διεστραμμένη του απόλαυση φυλάσσεται για το τέλος και ενώ η αγωνία της ταινίας στρέφεται έντεχνα στο αν θα εκτεθεί κάποια στιγμή και με ποιο τρόπο. Θα τον προδώσει τελικά η μικρή Ούρσουλα (Ίρις Αλμέιντα) που έχει καταλάβει τι σκαρώνει και που σαν χαρακτήρας είναι χειρότερη, ίσως και πιο επικίνδυνη, από αυτόν; Θα τον καταλάβει το θύμα του, η αθώα και πάντα χαρούμενη Κλάρα (Μάρτα Ετούρο); Ή θα κάνει το μοιραίο λάθος;
Η ουσία είναι ότι στην εξέλιξη, οι εκπλήξεις σου έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις και παρά τον αργό σκηνοθετικό ρυθμό και τις προβλέψεις που γίνονται εύκολες, ο θυρωρός τελικά είναι περισσότερο σκληρός απ’ ό,τι φαντάζεσαι.
Οι ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών είναι αρκετά καλές και η μικρή Ίρις Αλμέιντα εκφραστικά υπόσχεται πολλά. Το σίγουρο πάντως είναι, ότι σ’ αυτή την ταινία μας δείχνει πως περίπου ήταν η προεφηβική ηλικία του θυρωρού. Είναι ένα αδίστακτο κορίτσι, που έχει βρει το αδύναμο σημείο ενός σχιζοφρενούς και βασικά είναι ένα παιδί που δεν συναισθάνεται τον επικείμενο κίνδυνο ακόμα και για τον εαυτό του.
Σκηνοθετικά, του βρήκα μικρές και ανεπαίσθητες ατέλειες (η πιο τρανταχτή είναι εκείνη με την ηρωίδα που ξυπνά, διασχίζει το μισό διαμέρισμα ανέμελη και αφού ανοίξει το καθρέφτη του μπάνιου και πεταχτούν τα «εφιαλτικά» κατσαριδάκια θα απομακρυνθεί για να διαπιστώσει ότι το διαμέρισμα ήταν τόσο γεμάτο από δαύτα, που απορείς πώς το είχε διασχίσει και δεν είχε δει ούτε ένα). Προσωπικά οι ατέλειες, μου απόσπασαν την προσοχή και έτσι δεν αισθάνθηκα ότι έχω να κάνω με ένα θρίλερ που θα το θυμάμαι για πάντα, όπως αρκετές ταινίες του Χίτσκοκ.
Σκηνοθεσία: Χαούμε Μπαλαγκουέρο
Με τους: Λουίς Τοσάρ, Μάρτα Ετούρα, Αλμπέρτο Σαν Χουάν
Προβάλλεται από 10/7/14
(Κριτική μου στο myFilm)
