17/7/14

Rage

Υπόθεση: Ο Πολ Μαγκουάιρ και οι συνεργάτες του Κέιν και Ντόχερτι ζουν μέσα στο έγκλημα. Ένα βράδυ, ληστεύουν επιτυχώς έναν μαφιόζο και μαζί με μία βαλίτσα με μετρητά, κλέβουν κι ένα ρώσικο όπλο, το Tokarev. Έτσι, ξεκινάει ένας πόλεμος μεταξύ των Ιρλανδών εγκληματιών και της Ρώσικης μαφίας. Πέντε χρόνια μετά και ενώ ο Πολ έχει ξεκινήσει έναν νέο τρόπο ζωής μακριά από το έγκλημα, η Ρώσικη μαφία απαγάγει την κόρη του. Για να τη σώσει θα αναγκαστεί να επιστρέψει στις «παλιές του συνήθειες».
Κριτική: Γιατί μου έχει καθίσει η σκέψη, ότι ο Νίκολας Γκέιτζ τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο, παρά μόνον τον άνθρωπο που πνίγεται από το ένοχο παρελθόν του;
Διαθέτει μια μονίμως μελαγχολική έκφραση με τα χείλη του κατεβασμένα στις άκρες και τα φρύδια του σε σχήμα απόγνωσης, που από την αρχή μιας ταινίας, στην οποία πρωταγωνιστεί σκέφτεσαι: «Να δεις που αυτός τώρα έχει ένοχο παρελθόν και θα αρχίσουν να τον βασανίζουν οι τύψεις και θα πέσει στην κατάθλιψη». Και δεν πέφτεις έξω. Αν δεν πέσει στην κατάθλιψη, θα το ρίξει στην εκδίκηση, που είναι κι αυτό ένα επικίνδυνο είδος εκτόνωσης.
Σ’ αυτή την ταινία, από την αρχή έχει ενοχές για το παρελθόν του, το οποίο προσπαθεί να ξεχάσει, αλλά μια απροσδόκητη εκδικητική ενέργεια θα τον σπρώξει σε αντεκδίκηση.
Δεν θα γράψω περισσότερα, διότι υπάρχει και το απρόοπτο του τέλους. Και ευτυχώς που υπάρχει και αυτό, διότι θα είχαμε άλλη μια κλασσική περιπέτεια εκδίκησης με πολλούς πυροβολισμούς, μπόλικη βία, εκκωφαντικούς θορύβους και καταδιώξεις που δεν θα την έσωναν με τίποτα.
Σκηνοθεσία: Πάκο Καμπέθας
Με τους: Νίκολας Κέιτζ, Μαξ Ράιαν, Ντάνι Γκλόβερ, Ρέιτσελ Νίκολς, Πίτερ Στορμάρε
Προβάλλεται από 17/7/14
(Κριτική μου στο myFilm)