.jpg)
Υπόθεση: Πολωνία 1962. Η Anna, μια ορφανή μαθητευόμενη καλόγρια μεγαλώνει στο μοναστήρι. Όταν πια έχει έρθει ο καιρός να ορκιστεί καλόγρια, η Ηγουμένη την ενημερώνει ότι πρώτα θα πρέπει να συναντήσει το μόνο εν ζωή συγγενικό της πρόσωπο, την θεία της Wanda.
Η αδερφή της μητέρας της, η οποία είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από την ίδια, της αποκαλύπτει ότι είναι Εβραία και ότι το πραγματικό της όνομα είναι Ida. Οι δύο γυναίκες ξεκινούν μαζί ένα ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας για την οικογένειά τους, με σκοπό να ανακαλύψουν ποιες είναι και που ανήκουν πραγματικά.
Κριτική: Με ασπρόμαυρη φωτογραφία, που κάνει την ταινία περισσότερο αυθεντική στην αναπαράσταση των γεγονότων που διαδραματίζονται στη δεκαετία του ’60, ο Παβλικόφσκι δημιουργεί μια ταινία που από την υπόθεσή της, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «ταινία-δρόμου». Όμως δεν είναι έτσι. Η Ida είναι μια λυρική ταινία, λιτή στην αφήγηση και ταυτόχρονα πολυεπίπεδη, από την οποία ξεπηδούν σχόλια για την οικογένεια, την πίστη, την ενοχή, τη μουσική και φυσικά την πολιτική και τον σοσιαλισμό.
Ταινία που ξεφεύγοντας από τη συνήθη ρητορική του Πολωνικού Κινηματογράφου, η Ida αφηγείται την ιστορία μια κοπέλας, η οποία θέλει να αποσυρθεί από τα κοσμικά, να γίνει καλόγρια, χωρίς όμως να τα έχει ζήσει προηγουμένως. Βλέποντας τη γλυκιά και σιωπηλή μορφή της Αγκάτα Τσεμπουκόφσκα, καταλαβαίνει κάποιος από την πρώτη στιγμή ότι θα υπάρξει μεταστροφή στο χαρακτήρα της. Άλλωστε, η θεία της (την υποδύεται η Αγκάτα Κούλεζα) προετοιμάζει κάποια στιγμή το θεατή, όταν την ρωτάει, πώς είναι δυνατόν να θέλει να αποβάλλει τους πειρασμούς, όταν δεν τους έχει γνωρίσει.
Με το πλούσιο σε εκφράσεις πρόσωπό της, η Αγκάτα Τσεμπουκόφσκα, δίνει στο θεατή να καταλάβει ότι σε πρώτη ευκαιρία, θα δοκιμάσει (και θα δοκιμαστεί ταυτόχρονα) και σ’ αυτή την πάλη με τον εσωτερικό εαυτό της, κερδισμένος βγαίνει ο θεατής, που απολαμβάνει μια αξιοσέβαστη ερμηνεία.
Αλλά δεν είναι μόνον αυτό το θέμα. Αυτό είναι ίσως ένα στοιχείο σασπένς, που καθηλώνει τον μη απαιτητικό θεατή. Το θέμα είναι ότι με αφορμή την πίστη και τις οικογενειακές σχέσεις, τον εισάγει στην ιστορία της Πολωνίας και στο τι συνέβη μεταξύ Πολωνών Καθολικών και Εβραίων, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Παβλικόφσκι, γράφει ιστορία, χωρίς να έχει κάνει μια ιστορική ταινία και μιλάει για ηθική, χωρίς να «διδάσκει» και αυτό το επιτυγχάνει με λιτό τρόπο και χωρίς πολλά λόγια, με λυρισμό και χωρίς μελοδραματισμούς και στο τέλος, με αποστασιοποιημένη ματιά.
Σκηνοθεσία: Πάβελ Παβλικόφσκι
Με τους: Αγκάτα Κούλεζα, Αγκάτα Τσεμπουκόφσκα, Τζοάνα Κούλιγκ
Προβάλλεται από 30/10/2014
