.jpg)
Υπόθεση: Ο Ντουάιτ Έβανς είναι ένας μυστηριώδης άστεγος: ζει μαζεύοντας κονσερβοκούτια απ’ όπου βρει, ανοίγοντας σπίτια για να κάνει μπάνιο, αναζητώντας τροφή στα σκουπίδια. Το αυτοκίνητο του, μια μπλε Πόντιακ, είναι το σπίτι του, ένα σκουριασμένο σιδερένιο κουτί γεμάτο τρύπες από σφαίρες. Όταν ο Ντουάιτ βρει μπροστά του την αστυνομία δεν θα εκπλαγεί - μόνο που οι αρχές δεν τον αναζητούν για τις παρανομίες του, αλλά για να τον ενημερώσουν ότι ο άνθρωπος που πριν είκοσι χρόνια δολοφόνησε τους γονείς του αποφυλακίστηκε. Πανικόβλητος, ο Ντουάιτ ξεκινά ένα οδοιπορικό εκδίκησης, μόνο που αποδεικνύεται ανίκανος να το φέρει σε πέρας.
Κριτική: Η δεύτερη ταινία (μετά το Murder Party) του Τζέρεμι Σολνιέ, ενώ στα χέρια των αδερφών Κοέν, θα μπορούσε να είναι μια καταπληκτική ταινία, καταλήγει να είναι ένα μελοδραματικό θρίλερ.
Ο Μέικον Μπλερ, υποδύεται έναν άστεγο, ο οποίος είναι τόσο τραυματισμένος από κάποιο γεγονός που του συνέβη στο παρελθόν, ώστε εγκαταλείπει την κοινωνία και ζει μια μοναχική ζωή, ψάχνοντας για φαγητό στα σκουπίδια στις ακτές του ανατολικού Ντέλαγουεαρ. Αυτή η μελαγχολική φυσιογνωμία, αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα στην καθημερινή ζωή, αλλά όταν πληροφορείται ότι έχει αποφυλακιστεί ο άνθρωπος που πριν χρόνια σκότωσε τους γονείς του, αλλάζει πορεία και αποφασίζει να εκδικηθεί. Μόνον που για να πετύχει το σκοπό του πέφτει σε κωμικοτραγικές γκάφες, με απρόσμενες συνέπειες.
Η ταινία έχει χαρακτηριστικά θρίλερ. Υπάρχουν όλα τα στοιχεία: θέληση για εκδίκηση, βίαιες σκηνές, σκληρότητα, στιγμές μαύρου χιούμορ, αλλά παρά τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν δεν διαθέτει το σκηνοθετικό ρυθμό που θα σε κερδίσει και θα σε καθηλώσει στην πολυθρόνα σου. Ο Μέικον Μπλερ δεν είναι κακός ως «μελαγχολικό ερείπιο» που μεταλλάσσεται σε «σκληρό εκδικητή», αλλά το μελοδραματικό του ύφος υπερισχύει στην προκειμένη περίπτωση.
Σκηνοθεσία: Τζέρεμι Σολνιέ
Με τους: Μέικον Μπλερ, Ντέβιν Ράτρεϊ, Έιμι Χάργκριβς, Κέβιν Κόλακ, Ιβ Πλαμ, Ντέιβιντ Γ. Τόμσον
Προβάλλεται από 6/11/14
(Κριτική μου στο myfilm)
