Υπόθεση: Η Κλερ Σίμονς πονάει, όλη την ώρα. Ο χρόνιος σωματικός της πόνος είναι προφανής από τις ουλές της αλλά και τον τρόπο που κινείται - κάθε βήμα της προκαλεί μορφασμούς πόνου. Ο ψυχολογικός της πόνος, όμως, είναι ακόμη μεγαλύτερος: η οργή και η απελπισία της προκαλούν ξεσπάσματα θυμού και αφιλτράριστης ειλικρίνειας που έχουν απομακρύνει από κοντά της όλα της τα αγαπημένα πρόσωπα, τα οποία δεν αντέχουν να την βλέπουν να βυθίζεται στον εθισμό της σε διάφορες ουσίες για να αντέξει. Η αυτοκτονία μιας νεαρής γυναίκας από την ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης στην οποία συμμετέχει, θα δώσει στην Κλερ έναν νέο στόχο ζωής: να μάθει περισσότερα για αυτήν την γυναίκα που ελάχιστα γνώριζε, εισβάλλοντας στη ζωή του χήρου της και του μικρού παιδιού της, και να εξερευνήσει τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου, κινδύνου και λύτρωσης. Στο τέλος του κωμικοτραγικού ταξιδιού της, όταν πλέον ισορροπεί ανάμεσα στη συγκλονιστική πραγματικότητα και το ελπιδοφόρο μέλλον, ίσως βρει τον τρόπο να συμφιλιωθεί με το τραυματικό παρελθόν της και την φευγαλέα ιδέα της συγχώρεσης.
Κριτική: Η Τζένιφερ Άνιστον σε ένα διαφορετικό ρόλο από αυτούς που την έχουμε συνηθίσει,
προσπαθεί να μας πείσει για το ταλέντο της στο δράμα. Αλλά το ταλέντο δεν αναδεικνύεται μόνον από το γεγονός ότι σε όλη την ταινία εμφανίζεται χωρίς μακιγιάζ και με μια παγωμένη έκφραση μόνιμης θλίψης στο πρόσωπό της, με ελάχιστες στιγμές κάποιου αδιόρατου χαμόγελου τύπου Τζοκόντα.
προσπαθεί να μας πείσει για το ταλέντο της στο δράμα. Αλλά το ταλέντο δεν αναδεικνύεται μόνον από το γεγονός ότι σε όλη την ταινία εμφανίζεται χωρίς μακιγιάζ και με μια παγωμένη έκφραση μόνιμης θλίψης στο πρόσωπό της, με ελάχιστες στιγμές κάποιου αδιόρατου χαμόγελου τύπου Τζοκόντα.
Το μυστήριο γύρω από το πώς κατόρθωσε η ηρωίδα του φιλμ να απομακρύνει όλους τους συγγενείς και φίλους από κοντά της και να παραμένει απομονωμένη στη βίλα της, αποκαλύπτεται γρήγορα «από τα συμφραζόμενα» και έτσι ούτε αυτό το σεναριακό στοιχείο μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή. Η δε εμφάνιση ενός άντρα στη ζωή της προδιαθέτει τον υπομονετικό θεατή, ότι θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή της και θα την κάνει να αναθεωρήσει, παρά τα φαντάσματα που την κυνηγούν.
Τελικά, το μόνο αίνιγμα που παραμένει και αποκαλύπτεται στο τέλος, είναι το «γιατί η ταινία έχει τίτλο Cake».
Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Μπαρνζ
Με τους: Τζένιφερ Άνιστον, Άνα Κέντρικ, Σαμ Γουόρθινγκτον, Αντριάνα Μπαράζα, Φελίσιτι Χάφμαν, Μάμι Γκάμερ, Ουίλιαμ Χ. Μέισι
Προβάλλεται από 26/2/15
