Υπόθεση: Μια μοντέρνα εκδοχή
του «Κυμβελίνου», έργου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, που απεικόνιζε την ζήλια, την
αγάπη και την προδοσία στην αυλή του Βρετανού Βασιλιά.
Κριτική: Πριν αρκετά χρόνια, ο
Μπαζ Λούρμαν τοποθέτησε τους ήρωες του δράματος «Ρωμαίος και Ιουλίετα» στη
σύγχρονη εποχή (1996), διατηρώντας τους στίχους του Σαίξπηρ με δύο φαμίλιες,
σχεδόν μαφιόζικες, που χρησιμοποιούσαν μάλιστα και φανταχτερές λιμουζίνες και περίστροφα.
Επίσης, και ο Κένεθ Μπράνα το 1996 μας είχε χαρίσει τον Άμλετ του Σαίξπηρ, με
ντεκόρ και κοστούμια που παρέπεμπαν σε μια εποχή κοντά στον Α’ Παγκόσμιο
Πόλεμο. Θέλω να πω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ένας σκηνοθέτης τολμά να
αποδώσει ένα δράμα ή μια τραγωδία του Σαίξπηρ στα «καθ’ ημάς» και τολμώ να πω
ότι αυτή η ταινία του Μάικλ Αλμερέιντα, μόνον με τις δυο προαναφερθείσες μπορεί
να συγκριθεί. Διατηρεί το στίχο, κατά το δυνατόν, του δραματουργού, αλλά
τοποθετεί την υπόθεση στη σύγχρονη εποχή. Είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση.
Καταφέρνει να κάνει γνωστό,
ένα σχεδόν άγνωστο έργο του Σαίξπηρ και σκηνοθετεί μια σειρά καλών ηθοποιών που
χρησιμοποιούν αβίαστα το αρχικό κείμενο, χωρίς να υπερβάλλουν σε δραματικότητα,
αλλά σε βαθμό που μπορείς να πεις ότι η ταινία είναι άνευρη.
Υπάρχει έμπνευση, υπάρχει
ευρηματικότητα και πρωτοτυπία στο σενάριο, αλλά δεν υπάρχει νεύρο. Ένα κάποιο
στοιχείο που θα σε αγγίξει, θα σε συγκλονίσει όπως συμβαίνει με όλα σχεδόν τα
έργα του μεγάλου δραματουργού. Η μουσική υπόκρουση και η φωτογραφία της ταινίας
είναι δυο υποβλητικά στοιχεία, αλλά μαζί με τις άνευρες ερμηνείες δεν
καταφέρνουν να οδηγήσουν σε κορύφωση το δράμα.
Η ταινία προσφέρεται, για
όσους θέλουν να γνωρίσουν τον Σαίξπηρ easily. Πως λέμε easy
listening;
Σκηνοθεσία: Μάικλ Αλμερέιντα
Με τους: Ίθαν Χοκ, Έντ Χάρις,
Μίλα Γιόβοβιτς, Τζον Λεγκουιζάμο, Ντακότα Τζόνσον, Πεν Μπάντζλεϊ, Αντόν
Γιέλτσιν, Μπιλ Πούλμαν, Ντέλροϊ Λίντο
Προβάλλεται από 23/4/2015
