Υπόθεση: Η μοίρα φέρνει κοντά μια έξυπνη, αισιόδοξη έφηβη με έντονες επιστημονικές αναζητήσεις με ένα πρώην παιδί θαύμα και νυν απογοητευμένο, γκριζομάλλη εφευρέτη. Οι δυο τους θα αναλάβουν μια επικίνδυνη αποστολή, καθώς θα αποκαλύψουν τα μυστικά ενός αινιγματικού μέρους, κάπου στον χώρο και στον χρόνο, που ακούει στο όνομα Η Χώρα του Αύριο. Αυτό που καλούνται να κάνουν, θα αλλάξει τον κόσμο και τους ίδιους για πάντα.
Κριτική: Η ταινία δεν προσφέρει τίποτα λιγότερο απ’ ότι υπόσχεται. «Ανήκει στο είδος της επιστημονικής φαντασίας και είναι αδιαμφισβήτητα στα πρότυπα της Disney: μία φαντασμαγορική περιπέτεια γεμάτη μυστήριο, δράση και εκπλήξεις με εντυπωσιακά σκηνικά, ένα παραμυθένιο παράλληλο σύμπαν και απολαυστικές ερμηνείες».
Έτσι, έχει πάρει όλα τα στοιχεία από τις ταινίες που αφορούν σε δυστοπικές κοινωνίες, ή σε παράλληλους κόσμους, κάνει έμμεσες αναφορές σ’ αυτές, αλλά διαφέρει στο ότι όλες εξωτερικές σκηνές της, είναι γυρισμένες κάτω από (ή πάνω σε) ένα καταγάλανο ουρανό και προσφέρει ένα «Τέλος» αρκούντως ηθικοπλαστικό και ελπιδοφόρο.
Επίσης, ένα «Τέλος» απολογητικό και για τους παραγωγούς του Χόλιγουντ. Το επισημαίνω, επειδή σε
διάλογο που γίνεται μεταξύ των μεγάλων ηλικιακά πρωταγωνιστών, ο υποτιθέμενος «κακός» της ταινίας, μιλώντας στα παιδιά, λέει σε κάποιο σημείο, ότι «η Γη βαδίζει στην καταστροφή και όλες οι ταινίες και τα σήριαλ, αλλά και τα video games επιστημονικής φαντασίας, σας δείχνουν τις εικόνες της καταστροφής που επέρχεται, για να προβληματιστείτε για το μέλλον σας. Αλλά εσείς τι κάνετε; Εσείς, αντί να καθίσετε να σκεφτείτε με ποιο τρόπο θα τα αντιμετωπίσετε και πως θα βελτιώσετε την στάση σας απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση, κάθεστε αδρανείς μπροστά στις οθόνες σας και απολαμβάνετε τις καταστροφές. Τις απολαμβάνετε μοιρολατρικά».
διάλογο που γίνεται μεταξύ των μεγάλων ηλικιακά πρωταγωνιστών, ο υποτιθέμενος «κακός» της ταινίας, μιλώντας στα παιδιά, λέει σε κάποιο σημείο, ότι «η Γη βαδίζει στην καταστροφή και όλες οι ταινίες και τα σήριαλ, αλλά και τα video games επιστημονικής φαντασίας, σας δείχνουν τις εικόνες της καταστροφής που επέρχεται, για να προβληματιστείτε για το μέλλον σας. Αλλά εσείς τι κάνετε; Εσείς, αντί να καθίσετε να σκεφτείτε με ποιο τρόπο θα τα αντιμετωπίσετε και πως θα βελτιώσετε την στάση σας απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση, κάθεστε αδρανείς μπροστά στις οθόνες σας και απολαμβάνετε τις καταστροφές. Τις απολαμβάνετε μοιρολατρικά».
Ίσως, γι’ αυτό το «άλλοθι», να δέχθηκε να παίξει, σ’ αυτή την παιδική ταινία Ντίσνεϊ και ο Τζορτζ Κλούνεϊ, ο οποίος δείχνει να απολαμβάνει το ρόλο του. Όπως άλλωστε απολαμβάνουν τους δικούς τους και τα νέα παιδιά που πρωταγωνιστούν.
Ως παραγωγή Ντίσνεϊ, λοιπόν, και ως παραμύθι, έχουμε μια καλή ταινία. Και όποιος πιάσει το… μήνυμα.
Αυτοί πάντως, κάτι με τον Πόλεμο των Κόσμων του Μπάιρον Χάσκιν από το 1953, κάτι με το Soylent Green (Νέα Υόρκη 2022 μ.Χ.) του Ρίτσαρντ Φλάισερ από το 1973, κάτι με το Pacific Rim του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο από το 2013 και με άλλα συναφή (Terminator και Robocop κλπ. κλπ.), προσπαθούν να μας αφυπνίσουν, αλλά εμείς… το γλεντάμε.
Του Μπραντ Μπερντ
Με τους Μπριτ Ρόμπερτσον, Τζορτζ Κλούνεϊ, Τζούντι Γκριρ, Χιου Λόρι, Κάθριν Χαν, Κρις Μπάουερ, Ράφι Κάσιντι
Προβάλλεται από 28/5/15
