Κριτική: Αλληγορική ταινία, πάνω στο
άγνωστο της ανθρώπινης φύσης. Τις άγνωστες δυνατότητες του ανθρωπίνου σώματος
και της ψυχής του ανθρώπου, η οποία για μια στιγμή μου θύμισε την ταινία «Στα
βαθιά» (2012) του Μπαλτάζαρ Κόρμακουρ, με τον υπέρβαρο διασωθέντα από ένα
ναυάγιο κοντά στις ακτές της Ισλανδίας, ο οποίος κολυμπούσε επί έξι ώρες για να
βγει σε μια αφιλόξενη ηφαιστιογενή ακτή και κανείς να μη μπορεί να δεχθεί ότι
κολυμπούσε επί έξι ώρες.
Στην «Άγνωστη γη», από το
ναυάγιο επιβιώνει ένας Εβραίος, που εκβράζεται σε μια ακτή και παραμένει εκεί
αβοήθητος επί επτά ημέρες, ένα χρονικό διάστημα ικανό για να επανεκτιμήσει τη
ζωή του και να αισθανθεί ευγνώμων για τη σωτηρία του. Η ακτή ανήκει στο νησί
Σοκότρα της Υεμένης, έναν επίγειο παράδεισο με πάνω από 800 είδη φυτών άγνωστων
στον υπόλοιπο πλανήτη και με ελάχιστους κατοίκους (έχει χαρακτηρισθεί Μνημείο
Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και προστατεύεται από την UNESCO).
Η ταινία, με μαγευτικές
εικόνες αυτού του σχεδόν παρθένου νησιού, θα μπορούσε να θεωρηθεί τυπικό
ντοκιμαντέρ, αλλά διαθέτει μια μυθιστορηματική εξέλιξη, που την κάνει
εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ιδιαιτέρως όταν μέσα από τις ειδήσεις που ακούμε από
το ασύρματο ραδιοφωνάκι ενός ντόπιου, αντιλαμβανόμαστε ότι η υπόθεση
διαδραματίζεται στο 2011 κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης και της
επανάστασης στην Υεμένη.
Ποιητική φωτογραφία, new wave μουσική,
σφιχτό μοντάζ και δεμένη σκηνοθεσία, είναι τα στοιχεία επιτυχίας της ταινίας, η
οποία σημειωτέον συμμετείχε σε 15 φεστιβάλ, είχε 13 υποψηφιότητες και κέρδισε 4
βραβεία.
Με τους: Μάνο Κοκορομύτη, Σάια Σάλεμ, Ντάνιελ Πλάκετ
Προβάλλεται από 21/5/15
(Κριτική μου στο myfilm.gr)
