Υπόθεση: Ο Άνταμ Σάντλερ ενσαρκώνει έναν υποδηματοποιό τέταρτης γενιάς που ανακαλύπτει μια μαγική ραπτομηχανή στο υπόγειο του πατέρα του, η οποία του επιτρέπει να παίρνει τη μορφή όποιου θέλει φορώντας τα παπούτσια του.
Κριτική: Δεν δόθηκε τυχαία αυτός ο ελληνικός τίτλος στην ταινία «Ο τσαγκάρης». Η αγγλοσαξονική παροιμία «δεν θα ήθελα να είμαι μέσα στα παπούτσια του» αντιστοιχεί στη δική μας παροιμία «δεν θα ήθελα να είμαι ούτε ψύλλος στον κόρφο του», που σημαίνει πως μόνον όταν παίρνεις τη θέση του άλλου μπορείς να καταλάβεις πως σκέφτεται και πως ενεργεί, ώστε να το αποφύγεις ή αντίστροφα, να κάνεις το ίδιο.
Ο Άνταμ Σάντλερ με μια ώριμη ερμηνεία, μακριά από αυτές που μας είχε συνηθίσει, υποδύεται ένα παλιομοδίτη τσαγκάρη, ο οποίος ανακαλύπτει ότι φορώντας τα παπούτσια κάποιου άλλου, τα οποία έχει προηγουμένως «ράψει» με μια ραπτομηχανή κληροδοτημένη από τον πατέρα του, μπορεί να πάρει τη μορφή του.
Στην αρχή, αυτό του φαίνεται γοητευτικό. Όταν όμως ένας από τους κατόχους παπουτσιών ανήκει στον υπόκοσμο, τότε η κατάσταση για τον Σάντλερ παύει να είναι διασκεδαστική, διότι μπλέκει σε περιπέτειες και είναι υποχρεωμένος να παίρνει αποφάσεις, παρόλο που δεν θα ήθελε να είναι «ούτε ψύλλος στον κόρφο» του ιδιοκτήτη των παπουτσιών.
Ως εκεί η ταινία είναι πραγματικά διασκεδαστική και διδακτική (κατά το μέρος, που αναφέρεται στην αυτογνωσία και την αντίληψη του κόσμου από τη θέση ενός άλλου), αλλά το φινάλε της, ξεπερνάει τις προσδοκίες ακόμα και του θεατή που έχει προβλέψει το ρόλο του Στιβ Μπουσέμι (του κουρέα που εργάζεται δίπλα στο τσαγκαράδικο του Άνταμ Σάντλερ).
Το πρωτότυπο σενάριο, η σχεδόν νουάρ ατμόσφαιρα, οι καλές ερμηνείες και η πολύ καλή φωτογραφία της (Lower East Side) Νέας Υόρκης κάνουν συμπαθητική την ταινία, που παρακολουθείται γενικά ευχάριστα.
Του Τόμας Μακάρθι
Με τους Άνταμ Σάντλερ, Κλιφ Σμιθ, Στιβ Μπουσέμπι, Νταν Στίβενς, Ντάστιν Χόφμαν, Έλεν Μπάρκιν, Μέλονι Ντιάζ
Προβάλλεται από 11/6/15
