Η Λάουρα Αντονέλι γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1941 στη σημερινή Πούλα της Κροατίας (τότε Πόλα της Ιταλίας). Έγινε γνωστή με τους ρόλους της σε ερωτικές ιταλικές κωμωδίες, όπως η “Σεξουαλική Επανάσταση” (1968) και η “Μαλίτσια” (1973), ενώ στη συνέχεια συνεργάστηκε με κορυφαίους Ιταλούς σκηνοθέτες, όπως ο Λουκίνο Βισκόντι, ο Έτορε Σκόλα, ο Ντίνο Ρίζι, ο Λουίτζι Κομεντσίνι. Ως σύντροφος του Ζαν-Πολ Μπελμοντό, την περίοδο 1972-80 έζησε στο Παρίσι, όπου και εκεί συνεργάστηκε με μεγάλους Γάλους σκηνοθέτες, όπως ο Κλοντ Σαμπρόλ.
Η καριέρα της άρχισε να φθίνει τη δεκαετία του '80, ενώ μια δικαστική περιπέτεια, το 1992, λόγω κατοχής κοκαΐνης, σφράγισε οριστικά το τέλος της. Τα τελευταία χρόνια, αυτή η άλλοτε πανέμορφη γυναίκα, ζούσε απομονωμένη στο σπίτι της, στο Λαντισπόλι, έπειτα από μια σειρά αποτυχημένες πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις, που την είχαν παραμορφώσει. Ο θάνατός της αποδίδεται σε καρδιακή ανακοπή.
Η Λάουρα Αντονέλλι, ασφαλώς, ήταν το άπιαστο ερωτικό όνειρο των στερημένων ανδρών κάθε ηλικίας. Ίσως να ήταν και το σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης, με την έννοια της γυναίκας που δεν γινόταν η υποτακτική κάποιου άντρα, που δεν υπέτασσε στην κυριότητα της οικογένειας τα θέλγητρά της – αν και η συντηρητική ματιά της εποχής την κατέτασσε εύκολα στις γυναίκες χαλαρών ηθών, που δεν ήταν πρότυπο στις πουριτανικές κοινωνίες ούτε στις πουριτανικές ιδεολογίες.
Με τη «Μαλίτσια», πάντως, ανέβηκε τα σκαλιά του κινηματογραφικού πανθέου. Τρία χρόνια μετά, έπαιξε το ρόλο της Τζουλιάνα στον «Αθώο» του Λουκίνο Βισκόντι. Ακολούθησαν ερμηνείες σε ταινίες του Εττόρε Σκόλα ή του Ντίνο Ρίζι. Αλλά παρά τη διαμεσολάβηση της ματιάς των βαθύτατα πολιτικών δημιουργών, η πιο πολιτική εμφάνιση της Λάουρα Αντονέλλι ήταν εκείνη στη «Μαλίτσια».
Ο λόγος είναι απλός. Επειδή το κορμί της ήταν το ισχυρότερο όπλο σε έναν διαρκή αγώνα της απενοχοποίησης του ερωτισμού και της διεκδίκησης της επιθυμίας.
Ιδιαίτερα φιλοσοφημένη ταινία που εστιάζει στο παιχνίδι εξουσίας μεταξύ των δύο φύλων. Επηρέασε πολλές κατοπινές ταινίες, ανάμεσά τους και την ελληνική Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας (1978) του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Ο Σαμπέρι ανέπτυξε πολλές φορές τον προβληματισμό του πάνω στις διάφορες σχέσεις εξουσίας, φτάνοντας δυο φορές στην υποψηφιότητα για τη Χρυσή Άρκτο, μία φορά με τη Μαλίτσια και άλλη μία με τον Ερνέστο (1979). Παρά το ότι η σάτιρα των σεξουαλικών σκιρτημάτων κυριαρχεί σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, δε γίνεται ποτέ χυδαία ούτε και σκωπτική, δίνοντας στη Μαλίτσια ξεχωριστή θέση στην ιταλική γλυκόπικρη κωμωδία.”
Λίγα λόγια για την ταινία που την έκανε πιο γνωστή: Η ταινία παρακολουθεί την αναστάτωση που δημιουργείται στο σπίτι ενός χήρου με τρεις γιους, όταν προσλαμβάνει ως υπηρέτρια τη Μαλίτσια. Και οι τέσσερις άντρες προσπαθούν να την προσεγγίσουν ερωτικά. Τελικά, αυτός που καταφέρνει να την κατακτήσει είναι ο μεσαίος γιος, ο οποίος όμως με τη σειρά του, “αλώνεται” από το γυναικείο φύλο.
Παρά την πρώτη, επιφανειακή εντύπωση, η “Μαλίτσια” δεν είναι μια απλή ερωτική ταινία. Πρόκειται μάλλον για μια γλυκόπικρη σάτιρα και μαζί μια ηθογραφία – για την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, το παιχνίδι της εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα, ακόμα και τη χειραφέτηση της γυναίκας που δεν υποτάσσεται ερωτικά, αλλά διεκδικεί το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του κορμιού της.
Σκηνοθεσία: Σαλβατόρε Σαμπέρι
Πρωταγωνιστούν: Λάουρα Αντονέλι, Τούρι Φέρο, Αλεσάντρο Μόμο, Τίνα Ομόν
Σενάριο: Σαλβατόρε Σαμπέρι, Οττάβιο Τζέμα, Αλεσσάντρο Παρέντζο
Μουσική: Φρεντ Μπονγκούστο
Προβάλλεται 25 - 28/6/15 από τη New Star στην Αλκυονίδα
