Υπόθεση: Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, το «Μαύρο Άλογο» είναι μία ταινία για τη συντριβή και το μεγαλείο του ανθρώπου που αγωνίζεται να νικήσει τη μοίρα του. Ο ήρωας Genesis πάσχει από διπολική διαταραχή σύμφωνα με την «ιατρική» διάγνωση. Είναι όμως και ιδιοφυϊα στο σκάκι, όσο και χαρισματικός δάσκαλος. Η συναισθηματική του νοημοσύνη είναι η πιο ευγενής και η πιο απόλυτη μορφή γενναιότητας και γενναιοδωρίας. Με την καθοδήγησή και την εποπτεία του, τα παρατημένα από την κοινωνία παιδιά (το μέλλον δηλαδή), της απόκληρης κοινότητάς του θα δώσουν τη μάχη να ανατρέψουν τα δεδομένα που τα έχουν καταδικάσει να βρίσκονται στο περιθώριο. Τίποτα όμως δεν είναι τόσο απλό ή τόσο σύνθετο. Η ζωή βαδίζει ανάμεσα σε κυλιόμενες πέτρες.
Κριτική: Η υπόθεση του φιλμ, λέει τόσα στο θεατή, που το μόνο που απομένει είναι να απολαύσει μερικές καταπληκτικές ερμηνείες και μια σκοτεινή καταπιεστική ατμόσφαιρα, που ταυτόχρονα μυρίζει μπαρούτι. Στην ταινία, αναμιγνύονται περιθωριακοί τύπου, συμμορίες, άνθρωποι της πόλης και του βουνού, αλλά και παιδιά που θέλουν να παίξουν σκάκι.
Και το σκάκι δεν είναι τυχερό παιχνίδι, θέλει μυαλό, οξυδέρκεια, υπομονή, επιμονή, στρατηγικό σχεδιασμό, ακόμα κι όταν στα πλάνα της ταινίας βλέπουμε χέρια να κινούνται μηχανικά μεταξύ σκακιέρας, μπλοκ σημειώσεων και χρονόμετρου. Εδώ εν κατακλείδι, είναι και το αλλόκοτο της ταινίας: ότι μέσα από όλα αυτά, αναδεικνύεται μόνον η εσωτερική δύναμη του ανθρώπου, ακόμα κι αν αυτός είναι διπολικός όπως ο κεντρικός ήρωας, που είναι τόσο παρεξηγημένος από την κοινωνία.
Και το σκάκι δεν είναι τυχερό παιχνίδι, θέλει μυαλό, οξυδέρκεια, υπομονή, επιμονή, στρατηγικό σχεδιασμό, ακόμα κι όταν στα πλάνα της ταινίας βλέπουμε χέρια να κινούνται μηχανικά μεταξύ σκακιέρας, μπλοκ σημειώσεων και χρονόμετρου. Εδώ εν κατακλείδι, είναι και το αλλόκοτο της ταινίας: ότι μέσα από όλα αυτά, αναδεικνύεται μόνον η εσωτερική δύναμη του ανθρώπου, ακόμα κι αν αυτός είναι διπολικός όπως ο κεντρικός ήρωας, που είναι τόσο παρεξηγημένος από την κοινωνία.
Ο Κλιφ Κέρτις, ως διπολική προσωπικότητα που προσπαθεί να ελέγξει τον εαυτό του και στη συνέχεια να μπορέσει να ενθαρρύνει τα παιδιά για το τουρνουά σκακιού, είναι συγκλονιστικός και καταφέρνει να «περάσει» στο θεατή όλη την εσωτερική δύναμη του ήρωα, ενώ ο νεαρός Τζέιμς Ρόλεστον στο ρόλο του Μάνα, καταφέρνει να συγκινήσει με τη δύναμη της θέλησης που διαθέτει. Η σκοτεινή φωτογραφία του Ντένσον Μπέικερ κάνει θαύματα, είτε πρόκειται για τα κοντινά στους Κέρτις και Ρόλεστον, είτε στα μεσαία και μακρινά πλάνα, που δίνουν στο θεατή να καταλάβει πού διαδραματίζεται η υπόθεση και «σε τι κόσμο ζούμε» τέλος πάντων.
Αν εξαιρέσω τα πρώτα λεπτά της ταινίας, που κυλούν αβέβαια, μεταξύ περιθωριακών τύπων, αφηγήσεων μύθων των Μαορί και παιδιών χωρίς στον ήλιο μοίρα, το υπόλοιπο κυλάει εξαιρετικά ενδιαφέρον και αυτό χάρη στο σταδιακό χτίσιμο των χαρακτήρων του σεναρίου, που εξελίσσεται πέρα και έξω από το μυαλό του κεντρικού ήρωα, στον αγώνα των παιδιών να ενταχθούν με τον τρόπο τους στην κοινωνία, ως φυσιολογικοί άνθρωποι μιας και το αξίζουν.
Εξαιρετική ταινία, αλλά όπως έγραψα και για το «Όλα θα πάνε καλά» του Βιμ Βέντερς, όχι για το τέλος Αυγούστου και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο.
Του Τζέιμς Νάπιερ Ρόμπερτσον
Με τους Κλιφ Κέρτις, Τζέιμς Ρόλεστον
Προβάλλεται από 27/8/15
