Υπόθεση: Μια παρέα αντρών επιστρέφει από χειμερινή εκδρομή ψαρέματος σε ένα γιοτ. Όταν μια μηχανική βλάβη τους εγκλωβίζει στο σκάφος, κάπου στον Σαρωνικό, θα σκοτώσουν την ώρα τους με ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι που ονομάζεται Chevalier. To Chevalier είναι τόσο διασκεδαστικό, όσο και βαθιά ανταγωνιστικό. Κανείς δεν θα κατέβει από το σκάφος, αν δεν ανακηρυχτεί ο νικητής.
Κριτική: Έξι τύποι, μεταξύ των οποίων δύο είναι συγγενείς εξ αγχιστείας (ο γιατρός και ο γαμπρός του ο Γιάννης) και δυο εξ αίματος (ο Γιάννης και ο μικρός αδερφός του ο Δημήτρης), τους οποίους συνδέει μια εύθραυστη -όπως εξελίσσεται- φιλία, επιστρέφουν με το κότερο του γιατρού από ένα ψάρεμα και καθηλώνονται στο σκοτάδι από μια βλάβη στο σκάφος. Εκεί,
πάνω στο «να πούμε καμιά μαλακιούλα για να περνά η ώρα», ξεκινούν ένα παιχνίδι με παράξενους κανόνες, οι οποίοι αρχίζουν να παραβιάζονται από την έναρξή του, ώστε να τους φέρουν στα μέτρα τους.
πάνω στο «να πούμε καμιά μαλακιούλα για να περνά η ώρα», ξεκινούν ένα παιχνίδι με παράξενους κανόνες, οι οποίοι αρχίζουν να παραβιάζονται από την έναρξή του, ώστε να τους φέρουν στα μέτρα τους.
Ο αντρικός εγωισμός αρχίζει να διαφαίνεται, αλλά το ωραιότερο είναι ότι όλοι τους είναι ανασφαλείς, άλλος λίγο, άλλος πολύ. Καμία γενναιότητα και καμία ιπποσύνη, όπως παραπέμπει ο τίτλος. Αν καλοεξετάσεις το σενάριο, κανείς τους δεν αξίζει να γίνει ιππότης (Chevallier) και να κερδίσει το δαχτυλίδι. Μπουμπούκια, που σκίζονται όμως να το αποκτήσουν.
Ο γιατρός (Γιώργος Κέντρος), ως ιδιοκτήτης του σκάφους με το οικονομικό του κύρος. Ο Ζοζέφ ο μεσίτης (Βαγγέλης Μουρίκης), με το κύρος του παλαιότερου φίλου του γιατρού, ο κολλητός, κομπλεξικός και ευέξαπτος. Ο Γιώργος (Πάνος Κορώνης), συνέταιρος του Ζοζέφ στο γραφείο, έχοντας το κύρος του πιο αθλητικού και δυναμικού τύπου της παρέας. Ο Γιάννης (Γιώργος Πυρπασόπουλος) ο πλέον ανασφαλής, που είναι ο γαμπρός του γιατρού και έχει αντιληφθεί ότι ο πεθερός του «δεν τον πάει», διαθέτει όμως το κύρος του πιο καλού ασφαλιστή. Ο Δημήτρης (έξοχος ο Μάκης Παπαδημητρίου) αδερφός του Γιάννη, που ίσως είναι ο μόνος που επιδεικνύει τις ανασφάλειές του εκλιπαρώντας πάντα κατανόηση σε όλα και χαρακτήρας «λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω» και τέλος, είναι και ο Χρήστος με το κύρος «του ωραίου της παρέας» (επιτυχημένη η επιλογή του Σάκη Ρουβά), πράγμα που κομπλάρει τους υπόλοιπους.
Στο κότερο υπάρχουν και άλλοι τρεις χαρακτήρες, που δεν πάνε πίσω, αλλά εκεί τουλάχιστον υπάρχει μια ιεραρχία: Ο καπετάνιος (πολύ καλός ο Νίκος Ορφανός), αλλά ρουφιανάκι του γιατρού. Ο μάγειρας (καλός ο Κώστας Φιλίππογλου), ο «εσύ ό,τι πεις» του καπετάνιου και ο καμαρότος (Γιάννης ∆ρακόπουλος) για να ξεσπά πάνω του ο μάγειρας.
Ο σεναριογράφος Ευθύμης Φιλίππου με τη βοήθεια και τις σκηνοθέτριας στο σενάριο έχει σκιαγραφήσει με σαφήνεια του χαρακτήρες, ενώ η Αθηνά Τσαγγάρη τους αναδεικνύει επιδέξια, κινούμενη άνετα μέσα στο σκάφος, από το ντεκ μέχρι τις καμπίνες και τις αντρικές τουαλέτες, προσέχοντας όλες τις λεπτομέρειες.
Ταινία ύμνος στον αντρικό εγωισμό, την ανταγωνιστικότητα και την ανασφάλεια. Να τα λέμε αυτά.
Αν ξεπεράσετε τα πρώτα τρία τέταρτα της ώρας, που οι διάλογοι είναι μεν στημένοι για να σας αποκαλύψουν τους χαρακτήρες της ταινίας, αλλά είναι ολίγον βαρετοί, θα αποζημιωθείτε και θα την απολαύσετε μέχρι το τέλος. Στο διάστημα αυτό χαμογελάτε και σας έρχεται στο μυαλό το ανέκδοτο με τις φιλενάδες που συζητούν και η μια αναρωτιέται: «Τι να λένε οι άντρες όταν είναι μόνοι τους;». Η άλλη απαντά: «Μάλλον ό,τι λέμε και εμείς», οπότε η πρώτη φέρνει το χέρι στο στόμα της όλο ντροπή και αναφωνεί: «Α, τους πρόστυχους». Να το πούμε κι αυτό.
Σκηνοθεσία: Αθηνάς Τσαγγάρη
Παίζουν: Γιώργος Κέντρος, Πάνος Κορώνης, Βαγγέλης Μουρίκης, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Σάκης Ρουβάς
Προβάλλεται από 26/11/15
