Carol

Υπόθεση: Νέα Υόρκη, στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Η νεαρή Τερέζ Μπέλιβετ εργάζεται σε ένα πολυκατάστημα του Μανχάταν και ονειρεύεται μια πιο συναρπαστική ζωή, όταν γνωρίζει την Κάρολ Άιρντ, μία γοητευτική μεγαλύτερη γυναίκα παγιδευμένη σε έναν αποτυχημένο γάμο. Σύντομα, η αθώα πρώτη συνάντησή τους δίνει τη θέση της σε μια βαθύτερη σχέση. Ενώ η Κάρολ απελευθερώνεται από τα δεσμά του γάμου της, ο πρώην άντρας της αντεπιτίθεται αμφισβητώντας την ικανότητά της ως μητέρας, όταν αποκαλύπτεται η σχέση της Κάρολ με την Τερέζ. Καθώς η Κάρολ και η Τερέζ κάνουν την απόδρασή τους από την πόλη, αφήνοντας πίσω τη ζωής τους, μία αντιπαράθεση θα δοκιμάσει την εικόνα των δύο γυναικών για τις ίδιες, καθώς και την αφοσίωσή τους.

Κριτική: Όταν η Πατρίτσια Χάισμιθ υπέγραψε το Carol με το ψευδώνυμο Κλερ Μόργκαν για να αποφύγει τις επιθέσεις εναντίον της, εξαιτίας του θέματος του βιβλίου, εγώ τι παραπάνω να γράψω.

Το θέμα πάντως δεν είναι εύκολο και ειδικά επειδή αναφέρεται στη δεκαετία του ’50, αλλά ο σκηνοθέτης το αντιμετωπίζει λιτά και με σοβαρότητα. Μάλιστα, ο ίδιος αναφέρει σχετικά: «Οι ιστορίες για περιθωριοποιημένες γυναίκες είναι πιο ενδιαφέρουσες από τις ιστορίες για άνδρες, επειδή περιέχουν τα όρια των κοινωνικών φορτίων – οι γυναίκες είναι πιο επιφορτισμένες από την κοινωνία για τις επιλογές που κάνουν, για τους τρόπους με τους οποίους στηρίζουν την οικογένεια, το πώς ικανοποιούν τους άνδρες. Υπάρχει λιγότερη ελευθερία στις ζωές τους».

Αυτό, στην υπάλληλο του πολυκαταστήματος Τερέζ, που την υποδύεται έξοχα η Ρούνεϊ Μάρα (μεταμορφωμένη σε ΌντρεΪ Χέμπορν), το βλέπουμε από το γεγονός, ότι δεν μπορεί να βρει λέξεις για την επιθυμία της και μοιάζει σα να μη ξέρει τι θέλει.

Από την άλλη, στην Κάρολ που είναι μεγαλύτερη σε ηλικία και από μεγαλοαστικό περιβάλλον (που την υποδύεται υπέροχα η –και εξαιρετικά ερωτική- Κέιτ Μπλάνσετ), το βλέπουμε στο φόβο και τη μελαγχολία της, στοιχεία τα οποία η Τερέζ δεν διαθέτει. ή δεν καταλαβαίνει. Γι’ αυτό και αφήνεται στα χέρια της έμπειρης Κάρολ, η οποία την καθοδηγεί σε κάτι πρωτόγνωρο.

Οι ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστριών είναι «εκ των ων ουκ άνευ». Χωρίς αυτές, δεν τραβάει η ταινία. Αυθεντικά είναι επίσης, τα κοστούμια, τα ντεκόρ και γενικά όλη η ατμόσφαιρα του ‘50, της οποίας η φωτογραφία του Edward Lachman θυμίζει πίνακες του αμερικανού ρεαλιστή ζωγράφου Edward Hopper (1882 – 1967).

Σκηνοθεσία: Τοντ Χέινς

Παίζουν: Κέιτ Μπλάνσετ, Ρούνεϊ Μάρα, Κάιλ Τσάντλερ, Σάρα Πόλσον, Τζέικ Λέισι, Κόρι Μάικλ Σμιθ

Προβάλλεται από 3/12/15

(Κριτική μου στο myfilm.gr)
(Το βιβλίο της Π. Χάισμιθ κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μεταίχμιο)