Στο προφίλ μου (εδώ δίπλα), αλλά και σε παλαιότερη ανάρτησή μου αναφέρω ότι «γράφοντας κριτικές, αντιμετωπίζω τις ταινίες πρώτα ως διασκέδαση και ύστερα ως ψυχαγωγία (αγωγή της ψυχής). Τις βλέπω ανεπηρέαστος από τα βραβεία και τους επαίνους που έχουν λάβει».
Επανέρχομαι στο θέμα αυτό, έχοντας διαβάσει τις ανταποκρίσεις από την απονομή των 73ων Χρυσών Σφαιρών, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής 10/1/2016 στο Λος Άντζελες και βλέποντας ότι η ταινία The Martian (που εδώ προβλήθηκε ως «Η Διάσωση») του Ρίντλεϊ Σκοτ κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Κωμωδίας ή Μιούζικαλ, ενώ ο Ματ Ντέιμον κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού Ρόλου σε Κωμωδία για τον ρόλο του στην ίδια ταινία, στην οποία υποδύεται έναν αστροναύτη που βρίσκεται εγκαταλελειμμένος στον Άρη.
Για τη Διάσωση, έγραφα ΕΔΩ μεταξύ άλλων ότι στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια ταινία «απόλυτης επιστημονικής φαντασίας», διότι βασίζεται στο πρώτο (και μοναδικό μέχρι στιγμής) μυθιστόρημα του Andy Weir, ενός προγραμματιστή ηλεκτρονικών υπολογιστών, που λάτρευε από μικρός οτιδήποτε έχει σχέση με την ιστορία των διαστημικών αποστολών και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του σε ένα βιβλίο. Επίσης, συμπλήρωνα πως «ο Ματ Ντέιμον, εκπληκτικός ερμηνευτής, υποδύεται έξοχα τον αυτοσαρκαστικό Αρειανό, που αν και μόνος δεν το βάζει κάτω. Διατηρεί το χιούμορ του και χρησιμοποιεί όλες του τις γνώσεις για να επιβιώσει όσο χρονικό διάστημα μπορεί περισσότερο, μέχρι να τον σώσουν (αν μπορέσουν)».
Δεν ξέρω πόσοι από τους αναγνώστες μου είδαν την ταινία, αλλά θεωρώ ότι βλέποντάς την δεν μπορεί να γέλασαν σα να ήταν κωμωδία, να ξεκαρδίστηκαν δηλαδή. Ίσως σε κάποιον από τους μονόλογους του Ματ Ντέιμον, να χαμογέλασαν (εγώ συνέλαβα τον εαυτό μου να το κάνει), διότι ο άνθρωπος μόνος του ήταν, κουράγιο στον εαυτό του ήθελε να δώσει, θα έλεγε ακόμα και κάποιο χοντρό αστείο. Αυτό όμως δεν μπορεί να κάνει την ταινία «κωμωδία ή μιούζικαλ», ούτε το ρόλο του «κωμικό», «αστείο». Διασκεδαστικό ίσως, το δέχομαι. Όπως ανέχομαι μερικούς τύπους που όταν βλέπουν κάποιο συνάνθρωπό τους να πέφτει, γελούν αντί να πάνε να τον βοηθήσουν να σηκωθεί. Πήραν όμως, η ταινία και ο πρωταγωνιστής Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία «Κωμωδία ή Μιούζικαλ».
Δεν θα κάνω άλλο σχόλιο. Και αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφθώ αν το συγκεκριμένο βραβείο, έχει σκοπό την προώθηση της ταινίας ή τη γελοιοποίησή της. Γράφω την ανάρτηση αυτή, για να ενισχύσω την άποψή μου, που είχα διατυπώσει παλαιότερα, γράφω την κριτική μου «ανεπηρέαστος από τα βραβεία και τους επαίνους που έχουν λάβει».
Αν θέλετε δε, μια ενημερωτική και τεκμηριωμένη άποψη πάνω στο ίδιο θέμα (τη Διάσωση) διαβάστε και την άποψη του κ. Παν. Τιμογιαννάκη ΕΔΩ.
