20/1/16

Steve Jobs

Υπόθεση: O υποψήφιος για Όσκαρ β’ ρόλου στην ταινία «12 Χρόνια Σκλάβος»  Μίκαελ Φασμπέντερ αναλαμβάνει να ενσαρκώσει ένα πρόσωπο σταθμό για τον 20ο αιώνα, τον ιδιόρρυθμο γκουρού της τεχνολογίας και ιδρυτή του κολοσσού που ακούει στο όνομα Apple, ο οποίος αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη δημιουργία εργαλείων, που θα βελτίωναν την επικοινωνία των ανθρώπων και θα αύξαναν την αποδοτικότητά τους, την ίδια στιγμή που καθιστούσε εαυτόν από τους πλέον αντιπαθείς, αν όχι μισητούς, ανθρώπους.
Σκηνοθεσία: Ντάνι Μπόιλ
Παίζουν: Μίκαελ Φασμπέντερ, Κέιτ Γουίνσλετ, Σεθ Ρόγκεν, Σάρα Σνουκ, Κάθριν Γουότερστον, Τζεφ Ντάνιελς, Μάικλ Στούλμπαργκ, Βανέσα Ρος, Τζον Ορτίζ
Προβάλλεται από 21/1/16 (Διανομή UIP)
Κριτική: Ήταν που ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο Στιβ Τζομπς, ένας ιδιόρρυθμος άνθρωπος, δύσκολος στις διαπροσωπικές του σχέσεις και αυστηρός ως εργοδότης ήρθε ο Ντάνι Μπόιλ και τον αποτελείωσε.
Παρ’ όλα αυτά όμως, μέσα από αυτή την υποκειμενική ματιά του Ντάνι Μπόιλ, αναδεικνύεται για άλλη μια φορά το ταλέντο του Μίκαελ Φασμπέντερ, ο οποίος υποδύεται χωρίς κόπο, έναν άνθρωπο, που αν και δεν ήταν προγραμματιστής ο ίδιος, ούτε και μηχανικός, προσπαθούσε να πείσει τους ανθρώπους γύρω του, για την ορθότητα των σκέψεών του, πάνω σε τρεις τουλάχιστον σημαντικές στιγμές της ιστορίας του (το σενάριο επικεντρώνεται κυρίως στην προώθηση του Macintosh το 1984, του ΝeΧΤcube το1988 και τέλος, του iMac). 
Η ταινία δεν είναι βιογραφική με την ευρεία έννοια, αλλά καταπιάνεται με ό,τι προηγείται των τριών αυτών στιγμών της επαγγελματικής ζωής του Στιβ Τζομπς, σε συνδυασμό με τις σχέσεις του με τη σύζυγο και την κόρη του, αφήνοντας για το τέλος την υπόνοια (χάρη του αμερικανικού μότο Family Togetherness), ότι μπορεί να παραμελούσε την κόρη του, αλλά αυτή ήταν η μεγάλη του έμπνευση.
Έξοχος ο Μίκαελ Φασμπέντερ, εκτός τόπου και χρόνου η Κέιτ Γουίνσλετ ως επικεφαλής του τμήματος marketing της Apple Τζοάνα Χόφμαν, που προσπαθεί να «συμμαζεύει» τον Τζομπς και να τον βάζει στον ίσιο δρόμο όταν παρεκτρέπεται, είτε επαγγελματικά, είτε οικογενειακά και να τον δικαιολογεί στην οικογένειά του, στους συνεργάτες και τους φίλους του. Μόνον σε μάς δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει την παρουσία της. Σε αντίθεση με τον Τζεφ Ντάνιελς, που γεμίζει την οθόνη υποδυόμενος τον Τζον Σκάλεϊ, το μόνο άνθρωπο που θαύμαζε ο Τζομπς και θεωρούσε, πως ήταν ο μόνος που μπορούσε να ασκήσει επιρροή υπέρ του στο συμβούλιο των μετόχων.
(Κριτική μου για το myfilm.gr)