Σκηνοθεσία: Γκάβιν Ο’ Κόνορ
Παίζουν: Νάταλι Πόρτμαν, Γιούαν Μακγκρέγκορ, Τζόελ Έτζερτον, Ροντρίγκο Σαντόρο, Νόα Έμεριχ, Μπόιντ Ζόλμπρουκ, Άλεξ Μανέτ
Υπόθεση: Νέα, όμορφη και δυναμική, η Τζέιν βλέπει τον σύζυγό της να επιστρέφει χτυπημένος από 8 σφαίρες, μετά από μια σύγκρουση με τη συμμορία του. Η Τζέιν ζητά την βοήθεια του παλιού της αγαπημένου για να απωθήσει την νέα επίθεση της συμμορίας με επικεφαλής τον Κόλιν, που θέλει να αποτελειώσει τον σύζυγο της Τζέιν. Όσο οι δυο τους οχυρώνουν το σπίτι με θανάσιμες παγίδες, τα παλιά τους συναισθήματα ξαναφουντώνουν εν μέσω της καταιγιστικής δράσης και η Τζέιν θα αναγκαστεί να διαλέξει ανάμεσα στον άνδρα της και τον παλιό της έρωτα (Διανομή: ODEON)
Κριτική: Ακολουθώντας τη συνταγή του High Noon (Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές, ο ελληνικός τίτλος), διανθισμένη με έναν παλιό έρωτα, η ταινία είναι ένα κλασικό γουέστερν.
Η συνταγή πάει καλά: γνωρίζουμε ότι θα υπάρξει μια καθοριστική μονομαχία προς στο τέλος, αφού η Τζέιν έχει πάρει απόφαση να εκδικηθεί, αλλά δεν γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί το αίσθημά της. Θα σώσει το σύζυγο; Ή θα φύγει με το προηγούμενο αίσθημά της; Υπάρχει suspense.
Από εκεί και πέρα, η γλυκιά Νάταλι Πόρτμαν προσπαθεί να σκληρύνει το ύφος της, ώστε να φαίνεται εκδικητική, ενώ ο Γιούαν Μακ Γκρέγκορ κρυμμένος πίσω από την αξυρισιά του, μπορεί και να τρομάξει τους αδαείς, όχι όμως τη συμμορία του Ροντρίγκο Σαντόρο, που έχει το στυλ του ωραίου κακού.
Το γουέστερν κυλάει μπρος πίσω με τις αναδρομές και κουράζει ελαφρώς, δεν παύει όμως να είναι παραδοσιακό εμφανισιακά και χωρίς απαιτήσεις στην απεικόνιση των χαρακτήρων. Τα έχει όλα: αχανείς εκτάσεις, σκονισμένες πόλεις με σαλούν και πορνεία και σκληροτράχηλους πρωτοπόρους που διεκδικούν τα πάντα. Και όποιος αντέξει.
Προβάλλεται από 11/2/16
(Κριτική μου στο myfilm.gr)
