Σκηνοθεσία: Τζούλιο Ρικιαρέλι
Παίζουν:: Αλεξάντερ Φέλινγκ, Αντρέ Σιμάνσκι, Φριντερίκε Μπεχτ, Γιοχάνες Κρις, Χάνσι Γιόκμαν, Γκερτ Φος, Γιόχαν Φον Μπούλοφ
Υπόθεση: Στη Γερμανία του 1958 κανείς δεν γνωρίζει τι συνέβη στο Άουσβιτς και δε ρωτά. Πρώην μέλη των Ες Ες είναι τώρα δάσκαλοι, αρτοποιοί, δημόσιοι υπάλληλοι. Κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσα στους ανυποψίαστους συμπατριώτες τους, που νομίζουν ότι οι ιστορίες για τα ολοκαυτώματα και τα βασανιστήρια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν αστικοί μύθοι, ή, το πολύ, προπαγάνδα των συμμαχικών δυνάμεων. Ένας φιλόδοξος Γερμανός δικηγόρος, τολμά να οδηγήσει πρώην μέλη των Ες Ες στην πρώτη τους δίκη από Γερμανούς, δημιουργώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις σε μια κοινωνία που έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με το πιο φρικτό παρελθόν της (Διανομή: Danaos Films)
Κριτική: Ένα δράμα με υποβόσκουσα σάτιρα των Γερμανών αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που είχαν άγνοια βασικών γεγονότων του μεγάλου πολέμου,
στον οποίο τους είχε παρασύρει ο Χίτλερ, με το όραμά του για την καθαρότητα της φυλής.
στον οποίο τους είχε παρασύρει ο Χίτλερ, με το όραμά του για την καθαρότητα της φυλής.
Η ταινία, αναδεικνύει με ύφος ντοκιμαντέρ (και τολμώ να αναφέρω με ολίγη αφέλεια, η οποία «βγαίνει» από την ερμηνεία του Αλεξάντερ Φέλινγκ) τις πρώτες αντιδράσεις μιας κοινωνίας που δεν μπορεί να παραδεχτεί την ήττα και να αντιληφθεί (ή προσπαθεί να τα ξεχάσει) τα κακουργήματα που είχαν διαπραχθεί εις βάρος αμάχων.
Η πρώτη ταινία του Τζούλιο Ρικιαρέλι έχει ενδιαφέρον θέμα, αλλά παρουσιάζει αδυναμία στο σενάριο και ο αφηγηματικός ρυθμός δεν μπόρεσε να με καθηλώσει στο κάθισμα.
Προβάλλεται από 11/2/16
