Καύση

Είδος: Δράμα

Σκηνοθεσία: Στράτος Τζίτζης

Ηθοποιοί: Νίκος Γεωργάκης, Γωγώ Μπρέμπου, Γιώργος Χρανιώτης, Ιωάννα Μαυρέα, Βασιλική Τρουφάκου

Υπόθεση: Σε μια πόλη που φλέγεται από ταραχές, πέντε φίλοι μαζεύονται σε ένα σπίτι όπου ένας δικός τους έχει πεθάνει. Παγιδευμένοι στο σπίτι του δεν μπορούν να αποφασίσουν για τον τρόπο της ταφής του. Η ζέστη κάνει την κατάσταση αφόρητη αλλά εκείνοι επιμένουν στις διαφορές τους. Το πτώμα αρχίζει να αποσυντίθεται, οι σχέσεις τους δοκιμάζονται και τα μυστικά τους αποκαλύπτονται. Σύντομα, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο (Διανομή: Bad Crowd)

Κριτική: Τον Στράτο Τζίτζη τον γνωρίσαμε με το «Η αγάπη είναι ελέφαντας», ύστερα ακολούθησε το «Σώσε με» και αργότερα που απεικόνισε τη σύγχρονη Αθήνα (του 2011) με το «45 Τετραγωνικά». Μια ταινία για το πρόβλημα των νέων, που δεν έχουν λεφτά να πιάσουν σπίτι και μένουν ακόμα με τους δικούς τους. Η «Καύση», είναι μια κατάμαυρη κωμωδία για έναν κόσμο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, υπό διάλυση. Τον κόσμο μας, την Ελλάδα.

Βασισμένη στη θεατρική παράσταση (που είχε ανέβει στο Όλβιο Θέατρο το 2012), η ταινία παρακολουθεί κάποιους (η συγγένεια των οποίων αποκαλύπτεται σταδιακά), οι οποίοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν τι θα κάνουν με έναν νεκρό, τον οποίο δεν βλέπουμε σε όλη την ταινία, ούτε και σε φλασμπακ. Θα τον θάψουν με θρησκευτική τελετή, ή θα ακολουθήσουν τη διαδικασία της καύσης; Έτσι συζητούν επί ώρες, διαπληκτίζονται, επιρρίπτουν ευθύνες ο ένας στον άλλο, ενώ έξω γίνεται χαμός και η «Αθήνα καίγεται». Τα πλάνα από τα επεισόδια και τους φλεγόμενους κάδους είναι χαρακτηριστικά και εύγλωττα. 

Το θέμα όμως δεν είναι η καύση του νεκρού. Η αλληγορία της ταινίας βρίσκεται στο γεγονός ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας. Έχει πεθάνει μια ολόκληρη εποχή (η μεταπολίτευση) και οι πολιτικοί (που εμείς ψηφίζουμε), δεν μπορούν να συνεννοηθούν πώς θα τελειώνουμε με αυτή, για να πάμε παρακάτω. Όλοι κοιτάζουν πίσω και κριτικάρουν αλλήλους. Κανείς δεν βλέπει μπροστά και φυσικά ο λαός δεν εμπιστεύεται πλέον κανέναν, ενώ αυτό που χρειάζεται είναι μια νέα πίστη, που θα εμπνεύσει ένα ελπιδοφόρο μέλλον, μακριά από τα λάθη του παρελθόντος.

Βρήκα πολύ καλή την ταινία, η οποία παρά τη στατικότητά της (εκτυλίσσεται ολόκληρη σε μια τραπεζαρία), προκαλεί το ενδιαφέρον και αυτό οφείλεται τόσο στο σενάριο, όσο και στο μοντάζ που δεν κουράζει. Άφησα για το τέλος τις ερμηνείες που τις βρήκα πάρα πολύ καλές, άλλωστε όλοι έχουν ξαναπαίξει τους ρόλους και έχουν εξοικειωθεί.

Προβάλλεται από3/3/16
(Και στο myfilm.gr)