Είδος: Δράμα
Σκηνοθεσία: Rainer Simon
Παίζουν: Ματίας Χάμπιχ, Σεμπάστιαν Χάρτμαν, Τατιάνα Λύγαρη, Γιαν Γιόζεφ Λίφερς, Χρήστος Τσάγκας, Κλάους Φένιτς, Γιώργος Μοσχίδης, Νίκος Παπακωνσταντίνου, Κυριάκος Σαράντης, Χέρμπερτ Σάουντ, Χρήστος Νικηταΐδης
Υπόθεση: Βρισκόμαστε στην Ελλάδα το 1944. Σ’ ένα ορεινό γερμανικό στρατόπεδο κοντά στους Δελφούς, ο διοικητής του (Ματίας Χάμπιχ), καθηγητής της κλασικής φιλολογίας πριν τον πόλεμο, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τους άνδρες του για να γυρίσει μία ταινία 16 χιλιοστών με θέμα την ιστορία του Οιδίποδα.
Ένας νεαρός γερμανός στρατιώτης (Σεμπάστιαν Χάρτμαν), αγρότης πριν τον πόλεμο, θα επιλεγεί για τον ρόλο του Οιδίποδα και μία όμορφη ελληνίδα ηθοποιός (Τατιάνα Λύγαρη) θα παίξει την Ιοκάστη (στη συνέχεια, η κοπέλα θα γίνει ερωμένη του διοικητή, προκαλώντας τη ζήλεια του στρατιώτη).
Όλοι παθιάζονται τόσο με το εγχείρημα, που Γερμανοί και Έλληνες γίνονται φίλοι, προκαλώντας την οργή του πολεμοχαρούς υποδιοικητή (Κλάους Πένιτς). Όμως ο πόλεμος συνεχίζεται και, ενώ η ομάδα βρίσκεται για γύρισμα στους Δελφούς, αντάρτες επιτίθενται στο γερμανικό στρατόπεδο. Οι Γερμανοί ξεκινούν για την πόλη και, θεωρώντας τους έλληνες ηθοποιούς «εχθρούς», τους τοποθετούν στην αρχή της φάλαγγας. Τη νύχτα, όταν οι αντάρτες τους επιτίθενται και πάλι, ο Οιδίποδας σκοτώνει την Ιοκάστη, ο διοικητής αυτοκτονεί και όλοι οι άνδρες του σκοτώνονται στη μάχη. (Διανομή: New Star - Προβολή: Αλκυονίς Newstar Cinema)
Η αντιπολεμική αυτή ταινία, ήταν η πρώτη που γυρίστηκε σε συνεργασία της Λ.Δ. Γερμανίας, της εταιρείας Toro (Ομοσπ. Δημοκ. Γερμανίας) και του Έλληνα παραγωγού, Max Roman, (Μηνάς Τσοχατζόπουλος).
«Η περίπτωση του Οιδίποδα», ολοκληρώθηκε με την ενοποίηση των δύο γερμανικών κρατών και παρ΄όλο που στην παραγωγή συμμετείχε και μία ελληνική εταιρεία, η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ επίσημα στην Ελλάδα.
O σκηνοθέτης Rainer Simon, συγκαταλέγεται μαζί με τους Κόνραντ Βολφ και Φρανκ Μπάγιερ στους σημαντικότερους σκηνοθέτες της Λ.Δ της Γερμανίας. Είναι ο μόνος σκηνοθέτης από την Λ.Δ. Γερμανίας που κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου (Η γυναίκα και ο ξένος) 1985. Μετά το 1993 εργάστηκε κυρίως στην Λατινική Αμερική διευθύνοντας κινηματογραφικά εργαστήρια σε διάφορες χώρες. Πέρα από τη σκηνοθεσία, διδάσκει στην Ανώτατη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Πότσνταμ-Μπάμπελσμπεργκ, καθώς και στο Μόναχο, ενώ διοργανώνει εργαστήρια για νέους κινηματογραφιστές στον Ισημερινό.
