Είδος: Βιογραφική / Δράμα
Σκηνοθεσία: Ντέξτερ Φλέτσερ
Παίζουν: Χιου Τζάκμαν, Τάρον Έτζερτον, Κρίστοφερ Γουόκεν
Προβάλλεται από 31/3/16
Υπόθεση: Ο Μάικλ Έντουαρντς ήταν ο πρώτος αθλητής που εκπροσώπησε τη Μεγάλη Βρετανία στο άλμα με σκι, στους Ολυμπιακούς του Κάλγκαρι το 1988. 55ος στην κατάταξη και εντελώς αυτοχρηματοδοτούμενος (εργαζόταν ως σοβατζής για να ζήσει), ο Έντουαρντς είχε ως εμπόδιο το βάρος του, την έλλειψη εξοπλισμού και εκπαίδευσης, την κακή του όραση και την υψοφοβία του, με αποτέλεσμα να κάνει καταστροφικές προσπάθειες και να τερματίσει τελευταίος. Όμως η μόνιμη καλή του διάθεση και η αισιόδοξη προσέγγισή του κέρδισαν τους φαν του αθλήματος σε ολόκληρο τον κόσμο και ο Έντουαρντς, σύμβολο πια της επιμονής και του αλύγιστου ανθρωπίνου πνεύματος, έγινε διάσημος για αυτό που δεν θα περίμενε ποτέ κανείς: γι’ αυτό που πραγματικά ήταν (Διανομή: ODEON)
Κριτική:
Μια αληθινή δραματική ιστορία, έχει μετατραπεί σε ελαφρά κωμωδία από τον Ντέξτερ Φλέτσερ, που σκηνοθετεί τους Τάρον Έτζερτον και Χιού Τζάκμαν, με τρόπο που αναδεικνύει μεν τη δύναμη της θέλησης του ανθρώπου, αλλά άκριτα και επιπόλαια και στη λογική Πάολο Κοέλιο πως «όλα θα πάνε καλά, αν πιστεύεις ότι θα πάνε καλά». Είναι κι αυτό, μια κάποια άποψη, αλλά εδώ σχολιάζω την ταινία.
Μια αληθινή δραματική ιστορία, έχει μετατραπεί σε ελαφρά κωμωδία από τον Ντέξτερ Φλέτσερ, που σκηνοθετεί τους Τάρον Έτζερτον και Χιού Τζάκμαν, με τρόπο που αναδεικνύει μεν τη δύναμη της θέλησης του ανθρώπου, αλλά άκριτα και επιπόλαια και στη λογική Πάολο Κοέλιο πως «όλα θα πάνε καλά, αν πιστεύεις ότι θα πάνε καλά». Είναι κι αυτό, μια κάποια άποψη, αλλά εδώ σχολιάζω την ταινία.
Θα μου πείτε ότι καμιά φορά η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία. Αλλά εδώ, το ελαφρώς κωμικό concept, με την παιχνιδιάρικη μουσική και με τους γονείς του Έντι, να μοιάζουν με σοβαρές καρικατούρες, εκ των οποίων ο ένας ενθαρρύνει και ο άλλος αποθαρρύνει το βλαστάρι που έχει φιλοδοξίες για τους Ολυμπιακούς, αποβαίνει εις βάρος του γεγονότος ότι αυτό που παρακολουθούμε «αποτελεί μια ωδή στο ανθρώπινο πνεύμα και την αντοχή» και αντίθετα μας ωθεί, να γράψουμε από κάτω «αυτό που βλέπετε, μην προσπαθήσετε να το κάνετε μόνος σας στην πλαγιά».
Όλα απεικονίζονται με τόσο ελαφριά διάθεση και σε τόσο χαλαρή ατμόσφαιρα, που καταλήγεις να συμφωνείς με τους Βρετανούς σχολιαστές των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, σ’ αυτό που δεν το λένε φανερά, αλλά χάρη στην ηθοποιία τους φαίνεται: «Η τύχη του πρωτάρη».
Ο Τάρον Έτζερτον, προσπαθεί να μεταπηδήσει από το κωμικό στο δραματικό σκοτώνοντας τελικά το ρόλο και τη δραματικότητα των στιγμών, ενώ ο Χιού Τζάκμαν «είδε φως και μπήκε».
(Κριτική μου στο myfilm.gr)
