Είδος: Αισθηματικό δράμα
Σκηνοθεσία: Μαξίμ Ζιρού
Ηθοποιοί: Χαντάς Γιαρόν, Μαρτίν Ντιμπρέιλ, Λούζερ Τβέρσκι
Προβάλλεται από 10/3/16
Υπόθεση: Τίποτα κοινό δεν έχουν μεταξύ τους ο Φελίξ και η Μέιρα. Εκείνος διάγει ένα βίο χωρίς ευθύνες ή δεσμούς. Η μόνη του έννοια είναι να σπαταλήσει την οικογενειακή κληρονομιά. Εκείνη, μια νεαρή χασιδική εβραία, παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού, πλήττει. Τίποτα δεν έδειχνε πως θα συναντιούνταν, και ακόμα λιγότερο πως θα ερωτεύονταν (Διανομή: Neo Films).
Κριτική: Μια γυναίκα και μητέρα ενός παιδιού αναζητά τη θρησκευτική της ταυτότητα και τη βρίσκει στη γνωριμία της με έναν ανέμελο τύπο, που έχει αποφασίσει να σπαταλήσει τη κληρονομιά του πατέρα του.
Η Μεϊρά έχει τις αμφιταλαντεύσεις της για τον τρόπο ζωής της δίπλα σε έναν τυπολάτρη θεοσεβούμενο σύζυγο, μέχρι την ημέρα που θα γνωρίσει τον Φελίξ, που θα της «ανοίξει τα μάτια» κυριολεκτικά και μεταφορικά, μιας και η θρησκεία της δεν της επέτρεπε να κοιτάει τον κόσμο κατάματα.
Η Χαντάς Γιαρόν είναι αρκετά καλή στο ρόλο της γυναίκας που ψάχνεται και δεν φαίνεται να έχει δυσκολίες με τη συνείδησή της, ενώ αρκετά καλός είναι και ο Μαρτίν Ντιμπρέιλ, που με πλατωνική διάθεση την αποπλανεί και τη βοηθά να βρει τον εαυτό της. Δυο διαφορετικοί κόσμοι συναντιούνται και συμβιβάζονται παρά τις φαινομενικές δυσκολίες.
Ο Μαξίμ Ζιρού, ρίχνει μια αποστασιοποιημένη ματιά στη θρησκευτική ταυτότητα και αντιμετωπίζει λιτά και με σεβασμό το θέμα, συνδυάζοντάς το με την αγάπη και την ελευθερία της βούλησης.
Ο λίγο αργός σκηνοθετικός ρυθμός και εξαιρετική η φωτογράφιση των παγωμένων τοπίων του Καναδά, του ανοιξιάτικου Μπρούκλιν και της πάντοτε ρομαντικής Βενετίας, δημιουργούν ένα λιτό σύνολο.
