Victoria

Είδος: Περιπέτεια / Κοινωνική / Δράμα

Σκηνοθεσία: Σεμπάστιαν Σκίπερ

Παίζουν: Λάια Κόστα, Φρέντερικ Λάου, Μπουράκ Γιγκίτ, Φραντζ Ρογκόφκσι, Μπούρακ Γιγκίτ, Μαξ Μάουφ, Αντρέ Χένικε

Υπόθεση: Η Βικτώρια, μια νεαρή κοπέλα από τη Μαδρίτη, συναντά τέσσερις άντρες έξω από ένα νυχτερινό κλαμπ στο Βερολίνο. Ο Σόνε και οι φίλοι του, της υπόσχονται να της δείξουν την αληθινή διασκέδαση της πόλης. Ωστόσο, έχουν ένα χρέος να ξεπληρώσουν. Η Βικτώρια φλερτάρει με το Σόνε κι εκείνος την προσκαλεί να έρθει μαζί τους. Όσο η νύχτα ξετυλίγεται, τα πράγματα φεύγουν από το τον έλεγχό τους (Διανομή: Seven Films)

Κριτική: Πως ύστερα από μια ανέμελη βραδιά, μια στιγμή μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή ολόκληρη, ή και πως μπορεί να καταλήξει σε μια συγκλονιστική περιπέτεια, μοναδική για όλη σου τη ζωή.

Η νεαρή Victoria από το κλαμπ που ξεδίνει χορεύοντας, βγαίνει στο δρόμο και ετοιμάζεται να πάει σπίτι της, αφού το πρωί την περιμένει πολλή δουλειά στην καφετέρια που δουλεύει. Η χαλαρότητα της στιγμής μαζί με την περιέργεια για κάτι καινούργιο, θα την σπρώξει σε μια παρέα, άγνωστου παρελθόντος αλλά καλών προθέσεων. Θα τους εμπιστευθεί και θα τους ακολουθήσει. Μόνον που ο ένας από αυτούς -και όχι αυτός που τη γουστάρει- έχει «υποχρεώσεις», που θα μπλέξουν όλη την παρέα.

Η Victoria, θα τους ακολουθήσει σε ό,τι έχουν σκοπό να κάνουν και θα φερθεί απροσδόκητα ώριμα, με ψυχραιμία και σύνεση και η Λάια Κόστα είναι υπέροχη και η ερμηνεία της κλέβει την παράσταση.

Η πρωτοτυπία της ταινίας, με τη «μια λήψη» όπως διαφημίζεται, δεν με εντυπωσίασε. Το έχω ξαναδεί στο παρελθόν, όταν δεν υπήρχε ο ψηφιακός κινηματογράφος, που τα κάνει όλα. Για μια λήψη διαφημιζόταν και η «Θηλιά» (The rope, του 1948), αλλά λίγα χρόνια αργότερα ο Χίτσκοκ εξομολογήθηκε ότι κάθε φορά που ο φακός πέρναγε πίσω από την πλάτη κάποιου από τους πρωταγωνιστές, έκανε cut άλλαζε πομπίνα και συνέχιζε, μιας και οι πομπίνες χωρούσαν φιλμ διαρκείας 20 λεπτών. 

Αυτό που εντυπωσιάζει στο Victoria, πέραν των ερμηνειών, είναι η νευρώδης σκηνοθεσία και το γεμάτο ανατροπές σενάριο, που σε καθηλώνουν. Θα αναφερόμουν και στο μοντάζ, αλλά… αποδέχομαι τη διαφήμιση που μιλάει για «μια λήψη». 

Αυτό που πρέπει να αναφερθεί σε ορισμένους, ανυπόμονους ίσως, θεατές είναι ότι θα πρέπει να δείξουν υπομονή, αντοχή, ανοχή στην πρώτη μισή ώρα (παρόλο που τώρα πιστεύω ότι είναι απαραίτητος χρόνος για να αποδοθεί η βαρεμάρα του σύγχρονου νέου, η οποία τον εξωθεί να κάνει κάτι διαφορετικό). Στη συνέχεια, θα αποζημιωθούν και με το παραπάνω. Το story είναι υπέροχο, οι ερμηνείες άψογες και τα μηνύματα, επίσης. Συνολική διάρκεια ταινίας: 2 ώρες και 18 λεπτά,

Προβάλλεται από 3/3/16
( Και στο myfilm.gr)