Είδος: Φαντασίας / Περιπέτεια
Σκηνοθεσία: Τζεφ Νίκολς
Παίζουν: Μάικλ Σάνον, Τζόελ Έτζερτον, Κίρστεν Ντανστ, Άνταμ Ντράιβερ, Σαμ Σέπαρντ
TRAILER
Προβάλλεται από 21/4/16
TRAILER
Προβάλλεται από 21/4/16
Υπόθεση: Ένας πατέρας, αναγκάζεται να ζήσει σαν φυγάς, προκειμένου να προστατέψει τον γιο του, Άλτον και να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από τις ειδικές δυνάμεις του μικρού. Αυτό που θα ξεκινήσει σαν δίωξη, με τους θρησκόληπτους από την μια πλευρά και την τοπική αστυνομία από την άλλη, θα κλιμακωθεί σε ανθρωποκυνηγητό με την εμπλοκή των ανώτατων κυβερνητικών κλιμακίων και στρατού. (Διανομή: TANWEER)
Κριτική: Στην «Επαφή» (1979) του Ρόμπερτ Ζεμέκις, η Τζούντι Φόστερ «ταξιδεύει» και έρχεται σε επαφή με έναν άλλο κόσμο, με μια -γήινης κατασκευής, αλλά με οδηγίες «άλλων»- σφαίρα και όταν επιστρέφει, την πληροφορούν ότι η σφαίρα δεν κουνήθηκε καθόλου από τη θέση της. Κανείς δεν πιστεύει αυτά που τους αφηγείται ότι είδε. Εκείνη όμως γνωρίζει ότι τα έζησε.
Στο Midnight special, ένας πιτσιρικάς έχει τέτοιες ικανότητες, που αυτοί που τις έζησαν, ίδρυσαν στο όνομά του θρησκευτική κοινότητα. Το πρόβλημα είναι ότι ο πατέρας του και η μάνα του, που «και αυτοί πιστεύουν», θέλουν πίσω το παιδί τους. Κάτι που δεν δέχονται ορισμένοι θρησκόληπτοι και τους κυνηγούν.
Έχουμε δηλαδή να κάνουμε, με μια ταινία φιλοσοφικού και πολιτικού στοχασμού, που εξελίσσεται σε μια θεαματική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας και δράσης, από τη στιγμή που στο κυνήγι του πιτσιρικά και των γονιών του, εκτός από τους θρησκόληπτους, αρχίζουν να εμπλέκονται ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια και στρατός.
Το ωραίο είναι πως θρησκοληψία και πολιτικο-στρατιωτική εκμετάλλευση του φαινομένου, αντιμετωπίζονται με ισόποσες δόσεις και τέτοιο σκηνοθετικό ρυθμό που δεν σου μένει καιρός να σχολιάσεις τις οπτικές υπερβολές του σεναρίου. Έτσι σου μένει σαν γεύση, μια καλογυρισμένη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας (όπως η «Επαφή») του στυλ «πιστεύω σε ό,τι βλέπω», αλλά και αντίστροφα «βλέπω με φιλοσοφική θεώρηση αυτό που πιστεύω».
Με απλά λόγια: τι θα συνέβαινε σήμερα-αύριο, εάν παρουσιαζόταν πράγματι κάποιος μεσσίας και όχι ο Σούπερμαν που διαβάζει σε κόμικ ο πιτσιρικάς της ταινίας και έχει απορίες; Ποιοι θα του την έπεφταν, του μεσσία, για να τον εκμεταλλευτούν και πώς θα τον διεκδικούσαν; Διότι στην ταινία, οι θρησκόληπτοι, χρησιμοποιούν βία και όπλα για να διεκδικήσουν τον πιτσιρικά, όπως χρησιμοποιούν και αυτοί που «πραγματικά πιστεύουν» σ’ αυτόν. Έχουμε θέμα που σηκώνει συζήτηση.
(Κριτική μου στο myfilm.gr)
