Τα έργα για το υπόγειο πάρκινγκ στην πλατεία Ευτέρπης, δίπλα στο σταθμό ΗΣΑΠ Αμαρουσίου ξεκίνησαν με την περίφραξη του χώρου και η κατάσταση μου έφερε μνήμες από την παιδική μου ηλικία όταν χτιζόταν ο σταθμός-γέφυρα.
Επισκέφθηκα το blog του φίλου μου του Χάρρυ και αντέγραψα τη φωτογραφία που βλέπετε.
Την αφιερώνω σ' αυτούς που νομίζουν ότι το έργο θα είναι σαν παρανυχίδα και σε δυο - τρία χρονάκια θα έχει τελειώσει, με ελάχιστες οχλήσεις λόγω της νέας τεχνολογίας στις οικοδομές. Να σκεφτούμε μόνον την εκσκαφή που έχει να γίνει για να μπουν τα θεμέλια του 3όροφου υπόγειου γκαράζ και τα χώματα που θα βγουν στην επιφάνεια και τα φορτηγά που θα έρχονται να τα παίρνουν και την ουρά που θα σχηματίζεται μέχρι να γεμίζει κάθε φορτηγό και να φεύγει για να έρθει το επόμενο (μπρρρρ, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι και παρακαλάω να έχει μελτέμια φέτος γιατί αν δεν έχει θα πνιγούμε).
Εκεί που βλέπετε το λάκκο στην ασπρόμαυρη, σήμερα είναι ο μοναδικός δρόμος προς το μεγάλο έργο του γκαράζ. Ο άλλος είναι η "28ης Οκτωβρίου" που φαίνεται λίγο ανάμεσα στα κτήρια δεξιά. Και οι δύο έχουν κατεύθυνση το έργο-γκαράζ. Μάλιστα, στον ένα τοποθετήθηκαν οι αφετηρίες της δημοτικής συγκοινωνίας και των ταξί (βλ. έγχρωμη).
Τότε, η οδός Ερμού ήταν δρόμος διπλής κατεύθυνσης (σήμερα πεζόδρομος), όπως και η Περικλέους (σήμερα μονόδρομος), το ίδιο και η Νερατζιωτίσσης (μονόδρομος σήμερα με αφετηρίες δημοτικής συγκοινωνίας επίσης). Τότε δεν υπήρχαν και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις με ευαισθησίες για τυχόν ανεύρεση αρχαίων αντικειμένων, ή γλυπτών, ή κλπ.
Τι κάθομαι και ανησυχώ... Η δημοτική μας αρχή έχει κάνει σχέδιο για όλα αυτά....
