Είδος: Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Πιέρ Μόρα
Προβάλλεται από 12/5/16
Υπόθεση: Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την εκπληκτική, άγνωστη ιστορία του κινήματος του τρεξίματος, κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε δεκαετιών. Εξετάζει τις ιδεαλιστικές απαρχές του τζόκινγκ στις αρχές της δεκαετίας του ’60, τον αγώνα για το δικαίωμα στο να τρέχουν οι άνθρωποι - ειδικά οι γυναίκες - ενάντια στον συντηρητισμό των επίσημων αθλητικών σωματείων, και την έκρηξη της επιθυμίας των ανθρώπων να συμμετάσχουν σε αγώνες δρόμου και μαραθώνιους.
Από τους δρόμους της Νέας Υόρκης μέχρι τα μονοπάτια ανάμεσα στα δέντρα των Ελβετικών Άλπεων, άνδρες και γυναίκες, πρωταθλητές ή οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, γίνονται πρωταγωνιστές της ανείπωτης, μέχρι σήμερα, ιστορίας του τρεξίματος. Εμπνευστική, πολιτική, δυναμική, πανανθρώπινη… Δεν είναι μία ταινία για την άσκηση ή για τους ανθρώπους που γυμνάζονται. Είναι το μανιφέστο για το δικαίωμα του καθένα μας να τρέχει ελεύθερος (Διανομή: Danaos Films).
Κριτική:
Ένα ντοκιμαντέρ για τους δρομείς και το δικαίωμα των ανθρώπων να τρέχουν, που φαντάζει σα να έχει γυριστεί με σκοπό τη διαφήμιση γνωστής μάρκας αθλητικών ειδών.
Ένα ντοκιμαντέρ για τους δρομείς και το δικαίωμα των ανθρώπων να τρέχουν, που φαντάζει σα να έχει γυριστεί με σκοπό τη διαφήμιση γνωστής μάρκας αθλητικών ειδών.
Αυτό που δεν μου άρεσε, είναι ότι ενώ αναφέρεται στην ιστορία του θεσμού των μαραθώνιων (και άλλων) δρόμων, που διοργανώνονται και διεξάγονται στις ΗΠΑ (και αλλού) με κυριότερο εκείνον της Βοστώνης, δεν κάνει καμία αναφορά από πού πήρε το όνομά του αυτός ο αγώνας δρόμου των 42,195 χιλιομέτρων (26,219 μιλίων για τους αμερικάνους) και ενώ αναφέρεται σε εκείνον της Βοστώνης, δεν αναφέρεται στο δικό μας αθλητή Στέλιο Κυριακίδη, που ήταν και ο νικητής της πρώτης διοργάνωσης το 1946 και χάρη στον οποίο καθιερώθηκε ο Μαραθώνιος της Βοστώνης. Επίσης, ούτε έτυχε να δείξει το άγαλμα που δεσπόζει στο πρώτο χιλιόμετρο της διαδρομής και το οποίο δείχνει τον Κυριακίδη και τον Ολυμπιονίκη Σπύρο Λούη.
