Είδος: Δράμα
Σκηνοθεσία: Σεσκ Γκάι
Παίζουν: Ρικάρντο Ντάριν, Χαβιέ Καμάρα
Προβάλλεται από 9/6/16
Υπόθεση: Όταν ο Χούλιαν δέχεται μια αναπάντεχη επίσκεψη από το παιδικό του φίλο Τόμας, η συνάντηση τους είναι γλυκόπικρη. Η επανένωση τους, η πρώτη μετά από πολλά χρόνια θα είναι και η τελευταία τους. Διεγνωσμένος με σοβαρή ασθένεια, ο Χούλιαν αποφασίζει ότι δε θέλει να κάνει άλλες θεραπείες, αλλά να ασχοληθεί με τα κληρονομικά του, την ίδια του την κηδεία, και το πιο σημαντικό απ’ όλα: να βρει ένα σπίτι για τον αγαπημένο του σκύλο, τον Τρούμαν (Διανομή: Seven – Spentzos).
Κριτική: Γλυκιά και τρυφερή ταινία για τον τρόπο αντιμετώπισης του θανάτου, από έναν ασθενή, που προσπαθεί να μην αφήσει εκκρεμότητες πίσω του… φεύγοντας. Έναν ασθενή, που μοιάζει να μην ενδιαφέρεται -από καιρό- για τίποτα γύρω του, εκτός από το σκύλο του, τον Τρούμαν.
Χωρισμένος και με το γιο του να βρίσκεται σε σπουδές στο Άμστερνταμ, ο ηθοποιός θεάτρου Χούλιαν (Ρικάρντο Ντάριν), δέχεται την επίσκεψη του γαλαντόμου κολλητού του από τον Καναδά και μαζί του προσπαθεί να τακτοποιήσει όλες του τις εκκρεμότητες πριν πεθάνει, οι οποίες όμως επικεντρώνονται περισσότερο γύρω από το σκύλο του. Όσο και να θέλει να το οργανώσει όμως, όλο και κάτι θα του ξεφεύγει. Ο σκύλος δεν είναι από όλους συμπαθής για να γίνει αποδεκτός και ο θεατρικός επιχειρηματίας τον απολύει σε μια προσπάθεια να… μην τον κουράζει, ενώ κανείς δεν φαίνεται να καταλαβαίνει το γεγονός ότι οργανώνει τον επικείμενο θάνατό του.
Από την άλλη, ο φίλος του Τόμας (Χαβιέ Καμάρα), μοιάζει να έχει καταλάβει που το πάει ο («είδος υπό εξαφάνιση») Χούλιαν και προσπαθεί να τον βοηθήσει –τουλάχιστον- να «εξωραϊστεί» απέναντι στους φίλους του και στο γιο του, που συναισθηματικά έχει απομακρυνθεί. Δεν το πετυχαίνει πάντα και τις πιο πολλές φορές αισθάνεται αμήχανος. Σίγουρα όμως τον αγαπάει και δεν του χαλάει κανένα χατίρι, όσο και να βαρύνεται ο προϋπολογισμός του.
Ο σκηνοθέτης, περιγράφει με χιούμορ, τρυφερότητα και συγκίνηση την αποδοχή του θανάτου και τη διατήρηση μιας φιλίας μέχρι το τέλος. Εξαιρετικοί και οι δύο πρωταγωνιστές, κατορθώνουν να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, με τις σιωπές, τα βλέμματά και γενικά τις εκφράσεις τους σε δυο ρόλους όχι και εύκολους.
(Κριτική μου για το myfilm.gr)
