Ένα εκπληκτικό ανάγνωσμα, που με συνεπήρε όσο κανένα άλλο. Το μυθιστόρημα «Τα πάντα ρει» του Βασίλι Γκρόσμαν (εκδ. Γκοβόστη) έχει μια ξεχωριστή δύναμη, που την καταλαβαίνεις μόνο όσο το διαβάζεις και δεν περιγράφεται εύκολα.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ιστορικό ντοκουμέντο, που αναφέρεται σε μια εποχή και ένα λαό με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ο Γκρόσμαν με την απλή και συναρπαστική γραφή του, αφήνει τους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον κεντρικό ήρωα, να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους, τις εμμονές και τις ενοχές τους. Μια ιστορία που πλαισιώνεται από την εποχή των στρατοπέδων της Γκούλαγκ, του σταλινικού ελέγχου στους Σοβιετικούς επιστήμονες, της αντιεβραϊκής εκστρατείας των αρχών του ’50 και των πέντε εκατομμυρίων θυμάτων που άφησε πίσω του ο Μεγάλος Λιμός των ετών 1932-1933.
Η υπόθεσή του, διαδραματίζεται στη Σοβιετική Ένωση το 1953. Ο Ιβάν Γκριγκόριεβιτς απελευθερώνεται μετά από τριάντα χρόνια στα στρατόπεδα της Γκούλαγκ και στην προσπάθειά του να ξαναβρεί τη χαμένη του ζωή, διαπιστώνει πως τα χρόνια του τρόμου, έχουν βυθίσει τη σοβιετική κοινωνία σ’ ένα τέλμα υποτέλειας και παραίτησης και θα πρέπει να παλέψει σκληρά για να επιβιώσει σ’ έναν ουσιαστικά άγνωστό του κόσμο.
Διαβάζοντας το σημείωμα του εκδότη κ. Κ. Γκοβόστη έμαθα ότι το έργο αυτό του Βασίλι Γκρόσμαν είναι το κύκνειο άσμα που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, «πρόλαβε, ωστόσο, να περιγράψει μια εποχή όπου όλα ήταν ρευστά, μια εποχή κοσμοϊστορικών αλλαγών και ραγδαίων κοινωνικών εξελίξεων - την εποχή της μετασταλινικής Ρωσίας».
