22/9/16

Και οι 7 ήταν υπέροχοι – The magnificent seven

Είδος: Γουέστερν
Σκηνοθεσία: Αντουάν Φουκουά
Παίζουν: Κρις Πρατ, Χέιλι Μπένετ, Βίνσεντ Ντονόφριο, Ντένζελ Ουάσινγκτον, Ίθαν Χοκ, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Μπουνγκ-Χουν Λι, Μανουέλ Γκαρσία-Ρούλφο, Μάρτιν Σένσμεϊερ
Προβάλλεται από 22/9/16
Σύνοψη: Με την πόλη του Rose Creek κάτω από τον σκοτεινό έλεγχο του Bartholomew Boge, οι απελπισμένοι κάτοικοι ζητούν βοήθεια από επτά κακοποιούς, κυνηγούς κεφαλών, απατεώνες και οπλισμένους άνδρες. Όσο η πόλη προετοιμάζεται για την τελική αναμέτρηση που έρχεται, η ομάδα των επτά μοιάζει να πολεμάει για κάτι περισσότερο από τα χρήματα (Διανομή: Feelgood Entertainment) 
Κριτική: Ο Αντουάν Φουκουά («Ο αριστερόχειρας», «Equalizer» και «Ο Όλυμπος έπεσε») μας χαρίζει με απόλυτο σεβασμό στο είδος, ένα γουέστερν που συνδυάζει το αρχέτυπο, παραδοσιακό στυλ του Τζον Φορντ, το στυλιστικό ύφος του Σέρτζιο Λεόνε και το νεωτεριστικό πνεύμα του Κουέντιν Ταραντίνο.
Οι «επτά υπέροχοι» του Αντουάν Φουκουά, δεν θα έλεγα ότι είναι remake της ομότιτλης ταινίας του Τζον Στάρτζες (1960), που και εκείνη ήταν εμπνευσμένη από σενάριο του Ακίρα Κουροσάβα (Οι επτά Σαμουράι). Οι «επτά υπέροχοι» του Φουκουά είναι μια νέα οπτική της ιστορίας, στην οποία ούτε καν τα ονόματα των επτά χαρακτήρων δεν είναι τα ίδια, ενώ και το σενάριο δεν θέλει τους αδύναμους και φιλειρηνικούς χωρικούς να ληστεύονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα από μια αδίστακτη συμμορία. 
Ο Φουκουά θέλει το χωριό (που το έχει στήσει με εξαιρετική ακρίβεια και πίστη στη λεπτομέρεια στο Μπατόν Ρουζ της Λουιζιάνα), να δέχεται τελεσίγραφο τριών εβδομάδων από έναν μεγαλοβιομήχανο της εποχής (ο Πίτερ Σάρσγκαρντ παραδίδει μαθήματα αδίστακτου καπιταλισμού με απίστευτα κυνικό ύφος), ο οποίος θέλει να αγοράσει σε εξευτελιστική τιμή όλο το χωριό για την επέκταση του ορυχείου χρυσού που έχει δημιουργήσει εκεί κοντά.
Επίσης, και οι χαρακτήρες του Φουκουά δεν έχουν σχέση με τους αρχικούς, εκτός ίσως από το γεγονός ότι ενώ ξεκινούν τη δουλειά τους για τα λεφτά, στο τέλος αποδεικνύεται ότι μάχονται για κάτι περισσότερο, ο καθένας από τη σκοπιά του και ανάλογα με το χαρακτήρα του. 
Το μόνο, που φαίνεται να έχει κρατήσει από την αρχική ταινία ο Φουκουά, είναι το κύριο μουσικό της θέμα (ήταν του Έλμερ Μπερνστάιν), το οποίο ακούγεται ολόκληρο στα credits του τέλους.
Η σκηνοθεσία και το γρήγορο μοντάζ δεν σε αφήνουν να σηκωθείς από το κάθισμά σου. Οι ερμηνείες δεν συζητιούνται, με πρώτη την «αποκάλυψη» του Ντένζελ Ουάσιγκτον, που κάνει το καστ στην ανεύρεση των κατάλληλων πιστολέρο και ενορχηστρώνει όλη την άμυνα του χωριού. Ο Ίθαν Χοκ απέδειξε ότι μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω από τις γλυκανάλατες ερμηνείες που του ανέθετε ο φίλος του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Απολαυστικοί και ο Κρις Πρατ  με τον «ογκώδη» Βίνσεντ Ντ’ Ονόφριο, ενώ αρκετά καλοί είναι και οι Μπουνγκ-Χουν Λι, Μανουέλ Γκαρσία-Ρούλφο και Μάρτιν Σένσμεϊερ στους ρόλους των Μπίλι Ροκ, Βάσκεζ και Κόκκινου Θερισμού.
Η φωτογραφία του Μάουρο Φιόρε προσδίδει κλασσικό χαρακτήρα στο φιλμ, ενώ η μουσική των Σάιμον Φράνγκλεν και Τζέιμς Χόρνερ φαίνεται επηρεασμένη από τον Ένιο Μορικόνε των πρώιμων «σπαγγέτι-γουέστερν», με πινελιές από τα ηρωικά αμερικανικά soundtracks της εποχής των «καλών» καουμπόις εναντίων των «κακών» ινδιάνων.