Είδος: Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Λόρι Άντερσον
Προβάλλεται από 22/9/16
Σύνοψη: H καλλιτέχνης πολυμέσων Λόρι Άντερσον αντανακλά τη σχέση της με τον αγαπημένο της τεριέ Lolabelle (Διανομή: Seven Films)
Κριτική: Η Λόρι Άντερσον (69 ετών σήμερα και από τους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής) που για τον εαυτό της έχει δηλώσει ότι είναι μουσικός, συνθέτρια, περφόρμερ, καλλιτέχνις, σκηνοθέτις και αφηγήτρια ιστοριών, σ’ αυτή την ταινία ανοίγει την καρδιά της και αφηγείται την ιστορία του τεριέ της Λόλαμπελ, που είχε μάλιστα την ατυχία να τυφλωθεί και εκπαιδεύτηκε να παίζει πιάνο, ώστε «να μπορέσει να ενταχθεί και πάλι στην κοινωνία δια μέσου της μουσικής».
Ουσιαστικά, αφηγείται την προσωπική της ιστορία, χρησιμοποιώντας το σκύλο ως alter ego της και σχολιάζοντας το κάθε τι που πέφτει στην αντίληψή του με πρώτη αναφορά (στην ταινία) την επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων στις 11/9/2001.
Το φιλμ διακρίνεται από μια μελαγχολία και οι σκόρπιες μουντές και πολλές φορές υπό βροχή εικόνες, δείχνουν την τάση της Λόρι Άντερσον να θίγει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Και τα λέει. Χωρίς δομή, αλλά με συνέπεια («όλο και περισσότερο με έλκουν πράγματα άνευ δομής» είχε δηλώσει άλλωστε στο Θοδωρή Αντωνόπουλο στο LIFO στις 15/6/16) και ο θεατής θα βρει κάποια από τα νοήματα ενδιαφέροντα, αλλά θα πρέπει να κρατά σημειώσεις.
Είναι ένα φιλμ, εικαστικό δρώμενο, όπως θα λέγαμε, που απευθύνεται αν όχι μόνον στους φίλους της Λόρι Άντερσον και στους θεατές που τους αρέσει το διαφορετικό, το έξω από τα καθιερωμένα.
