Παραμονή Χριστουγέννων βγήκα και είπα τα κάλαντα, κάτι που δεν είχα κάνει μέχρι τώρα και ήθελα να δοκιμάσω. Τα προηγούμενα χρόνια, που ήθελα πολύ, είχε πολύ χιόνι έξω και δεν με άφηνε η μητέρα μου, χώρια που ήμουν μικρότερος, χθες όμως ο καιρός ήταν συννεφιασμένος με τσουχτερό κρύο, αλλά χωρίς χιόνι.
Μάζεψα που λέτε 57 δραχμές, όχι και εύκολα. Πήγα σε μερικά γειτονικά σπίτια, εδώ στην οδό Κοιμήσεως Θεοτόκου,
στο μπακάλικο του Θανάση του Λούη και του αδερφού του κυρίου Γιώργου, στη μάντρα με Υλικά Οικοδομών του κυρίου Φιλιππαίου, κατέβηκα πιο κάτω και στο σανοπωλείο του κύριου Κόττου, πέρασα απέναντι στο ψιλικατζίδικο του κυρίου Αλευρογιάννη. Τα είπα και στο παγωτατζίδικο στο θείο μου το Χρήστο στην οδό Μητροπόλεως, δίπλα στη ταβέρνα του Ατσελέ και ύστερα έκανα τη βόλτα προς το σπίτι της κυρίας Διάμεση, που αγοράζει κρασί ο πατέρας μου και με αγαπάει πολύ ο γιός της ο Αντώνης. Βγήκα στην πλατεία Ηρώων, τα είπα και στον κυρ-Μήτσο, που αγοράζουμε μπύρες το καλοκαίρι και γύρισα προς το σπίτι, λέγοντας τα κάλαντα και σε μερικά σπίτια που δεν τους γνωρίζω και τα έλεγα κοκκινίζοντας.
Τέλος πάντων, μάζεψα 57 δραχμές και θα βάλω τις 40 στον κουμπαρά από πηλό, με μια χαραμάδα από πάνω, να σκεφτείτε ότι διπλώνω το εικοσάρικο για να περάσει, ενώ με τις υπόλοιπες 17 δραχμές θα ψωνίσω ό,τι θέλω. Ο πατέρας μου λέει, πάντα να βάζω κάτι στην άκρη, γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. «Εμείς περάσαμε και Κατοχή» μου λέει καμιά φορά, δεν ξέρω τι θα πει αυτό, κάτι ζόρικο θα ήταν, αλλά τέλος πάντων.
Χριστούγεννα είναι και με τις 17 δραχμές πολλά μπορώ να κάνω, εκτός από δώρα στον εαυτό μου, γιατί αυτά τα έχουν αναλάβει οι θείοι μου. Πριν λίγες μέρες έμαθα ότι ο θείος μου ο Νίκος, αδερφός της μητέρας μου, μού έχει πάρει Βιού Μάστερ, που το είδα τα περασμένα Χριστούγεννα σε ένα φίλο και μου άρεσε και μου το είχε υποσχεθεί, ενώ η θεία μου η Χρυσούλα αδερφή της μητέρας μου κι αυτή μου έχει πλέξει μια μπλε ζακέτα. Η νονά μου μόλις χθες, μου έστειλε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο μάγκας» κάποιας Πηνελόπης Δέλτα, που το ξεκίνησα κιόλας και μου αρέσει γιατί ο αφηγητής είναι ένας σκύλος (το πιστεύετε;). Πέρυσι, μου είχε δωρίσει ένα σκάκι που από πίσω είχε και τρίλιζα, αλλά τώρα είπε στον πατέρα μου, δίνοντάς του το δώρο να μου το φέρει, ότι μεγάλωσα πια και πρέπει να διαβάζω αντί να παίζω. Τέλος πάντων, εγώ οφείλω να πάω με τη μητέρα μου μια μέρα στην οδό Τσακάλωφ στο Κολωνάκι που μένει, να της φιλήσω το χέρι. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι η νονά μου, μάλλον επηρεάζει τον πατέρα μου, ο οποίος φέτος ξεκίνησε να μου φέρνει σε τεύχη τη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του Παύλου Δρανδάκη. Μερικά τεύχη μου αρέσουν, μερικά όχι και ανυπομονώ να δω πως θα δεθούν σε τόμους αυτά τα πράγματα. Εγώ πάντως, προτιμώ να διαβάζω Κλασσικά Εικονογραφημένα και Μίκυ Μάους που έχουν και εικόνες, που τα φέρνει ο πατέρας μου.
Σήμερα Χριστούγεννα πήγαμε νωρίς στην εκκλησία με τη μητέρα μου, να κοινωνήσω κιόλας και το μεσημέρι θα φάμε όλοι μαζί, θα έρθουν και οι θείοι μου Χρυσούλα και Νίκος. Θα ξεκινήσουμε φαγητό το μεσημέρι (σφάζει κόκορα ο πατέρας μου από το κοτέτσι μας) και θα τελειώσουμε αργά το απόγευμα, ίσως να καθίσουν και μέχρι το βράδυ. Έχει γίνει αυτό παλιότερα. Ακούνε ραδιόφωνο, κουβεντιάζουνε κοντά στη σόμπα και περνάει η ώρα χωρίς να το καταλάβουν.
Αν δεν βρέχει ή δεν χιονίζει, μπορεί να πάρουμε όλοι μαζί -εκτός απ' τον πατέρα μου που θα μείνει σπίτι- το λεωφορείο και να πάμε στην Αθήνα, που στολίζεται όμορφα κάθε τέτοιες μέρες και να δείτε μάλιστα πως γεμίζουν με δώρα γύρω-γύρω τα βαρέλια των τροχονόμων. Πολύχρωμα κουτιά όλων των μεγεθών, μέχρι και ψυγεία τυλιγμένα με κόκκινες κορδέλες έχω δει. Μέχρι που σκέφτομαι να γίνω τροχονόμος όταν μεγαλώσω, τι να σας πω.
Αλλά αρκετά σας κούρασα. Χριστούγεννα σήμερα και πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι και μαζεμένοι στο σπίτι, χώρια που ο πατέρας μου θα πέσει νωρίς επειδή δουλεύει στην εφημερίδα και πρέπει να πάει από τις τρεις τα ξημερώματα. Ας ελπίσω στο μέλλον να έχει περισσότερες αργίες να τον χορταίνω, γιατί τώρα μόνο τις Πρωτομαγιές τον βλέπω ολόκληρη τη μέρα.
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, και -μεταξύ μας- θα προτιμούσα να χιόνιζε και ας μη πήγαινα για κάλαντα. Έχει δίκιο εκείνος ο αμερικάνος ο Bing Crosby που τον ακούω στο ραδιόφωνο να τραγουδάει I am dreaming of a White Christmas. Του λείπουν κι αυτού, όπως και σε μένα.
(Δημοσιεύεται 24/12/2016 στην Αμαρυσία)
(Η φωτογραφία του τροχονόμου από το Google)
(Η φωτογραφία του τροχονόμου από το Google)
