Εντάξει, η ταινία δεν είναι το American History (1998), ούτε και ο Ντάνιελ -Χάρι Πότερ- Ράντκλιφ είναι ο Έντουαρντ Νόρτον, αλλά κάποιο νόημα βγαίνει από αυτή την περιπέτεια, στην οποία ο Ράντκλιφ ως Νέιτ Φόστερ μεταμφιέζεται σε skinhead για να μπει σε μια ναζιστική οργάνωση, που ετοιμάζει κάποιο «μεγάλο χτύπημα». Το νόημα όμως δεν είναι το επιφανειακό, που ίσως θεωρηθεί και προπαγανδιστικό, ότι οι δυνάμεις ασφαλείας των ΗΠΑ μπορούν να αντιμετωπίζουν απειλές από όπου και αν προέρχονται αρκεί να είναι καλά προετοιμασμένες. Το νόημα περιστρέφεται γύρω από το imperium, που εδώ δεν σημαίνει «αυτοκρατορία» και μπερδεύει τον θεατή, αλλά έχει το νόημα της «εξουσίας».
Της εξουσίας, η οποία ζητά από την πράκτορα Άντζελα Ζαμπάρο (που την υποδύεται η Τόνι Κολέτ και δεν της πάει καθόλου), να φέρει αποτέλεσμα από τις δραστηριότητες μιας ναζιστικής οργάνωσης. Της εξουσίας που έχει εκείνη για να πείσει ένα «γραφειοκράτη» πράκτορα -το νεαρό Νέιτ Φόστερ- και να τον στείλει στη φωλιά του λύκου για να ανακαλύψει «κάτι μεγάλο που θα συμβεί». Της «εξουσίας» που διαθέτει ο επικεφαλής της ναζιστικής οργάνωσης στο να επιλέγει τα μέλη της και να τα οργανώνει και να τα κατευθύνει όπως θέλει ώστε να προετοιμάσουν «κάτι μεγάλο» και της «εξουσίας» που διαθέτει ο καναλάρχης που προβάλλει από τον τοπικό σταθμό του, τις ιδέες της οργάνωσης προς κάθε κατατρεγμένο που πιστεύει σ’ αυτήν.
Όλες αυτές οι «εξουσίες» για να διατηρήσουν και διαφυλάξουν το prestige τους πρέπει να έχουν κάποιο σκοπό, κάποιον εχθρό και αν δεν έχουν πρέπει να το δημιουργήσουν. Επίσης, πρέπει να έχουν και κάποιο σχέδιο, ένα όραμα, κάποιο στόχο, «κάτι μεγάλο» στο οποίο οι οπαδοί, οι πιστοί και οι φίλοι να ελπίζουν. Το νόημα τέλος βρίσκεται και στο γεγονός ότι γύρω από αυτές τις εξουσίες υπάρχουν πάντοτε άνθρωποι, που έχουν άλλους σκοπούς, τους δικούς τους και ιδιοτελείς για οποιονδήποτε λόγο. Αν το πάρουμε αντίστροφα: ο καναλάρχης πουλάει παραμύθια, επειδή αυτό θέλει το κοινό του, οι «μπαχαλάκηδες» και οι «νταήδες» εκτονώνονται υπό την προστασία της συλλογικότητας των ναζιστών, κάποιοι μαγαζάτορες τα «κονομάνε» από τα αξεσουάρ-σύμβολα που αγοράζουν τα μέλη και οι οπαδοί και πάει λλέγοντας. Τέλος, οι δημόσιοι υπάλληλοι της ομοσπονδιακής αστυνομίας «υπάρχουν», είναι χρήσιμοι, δια της συνωμοσιολογίας («κάτι μεγάλο θα συμβεί»).
Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι όλοι αυτοί οι «εξουσιαστές» και οι «αντεξουσιαστές» είναι ακίνδυνοι. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται το –αδύναμο- σενάριο, παρασύρει στο απλοϊκό συμπέρασμα: ότι ο κίνδυνος δεν προέρχεται μόνον από εκεί που τον περιμένουμε, αλλά και από τους «υπεράνω υποψίας». Οπότε εάν προσθέσουμε και τις κακές ερμηνείες, τότε οδηγούμαστε στο αποτέλεσμα ότι η ταινία δεν στέκεται, ούτε σαν περιπέτεια με tagline τη κοινότοπη έκφραση «τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται» (Κριτική μου στο myfilm.gr).
INFO
Προβάλλεται από 9/2/17
Είδος: Αστυνομική / Δράμα
Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Ραγκούσις
Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Τόνι Κολέτ, Μπερν Γκόρμαν, Τρέισι Λετς
Σύνοψη: Ο Νέιτ είναι ένας νεαρός πράκτορας του FBI που αναλαμβάνει υποθέσεις τρομοκρατίας. Όταν άγνωστοι κλέβουν μια μεγάλη ποσότητα επικίνδυνης χημικής ουσίας, ο Νέιτ αναλαμβάνει να εισχωρήσει μυστικά σε μία εξτρεμιστική ρατσιστική οργάνωση που θεωρείται ο βασικός ύποπτος για την ληστεία. Κατορθώνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αρχηγού της ομάδας αλλά ταυτόχρονα αναγκάζεται να εκτελέσει σκληρές πράξεις που έρχονται ενάντια στις πεποιθήσεις του.
Διανομή: Spentzos Film
